العالم - زلال قرآن
حج گزار به هنگام عازم شدن به سفر حج، با حلالیت طلبیدن از دیگران و خدا حافظی از بستگان و دوستان و آشنایان و دل کندن و جدا شدن (برای مدت نسبتاً طولانی) از آنها و قدم گذاشتن در راه پرخوف وخطر حج ابراهیمی که در معرض راهزنانی همچون شیاطین (جنی و انسی)، و نفس اماره (هواهای نفسانی و امیال حیوانی و زخارف پرزرق و برق دنیای مادی و...) قرار دارد، حج گزار واقعی با علم به این موضوع و با توجه به اینکه هر یک از اعمال حج دارای زمان و مکان مشخصی بوده و باید به جا و به موقع و به طور صحیح و دقیق انجام شوند که نیاز به ظرافت و دقت کافی دارد، و همچنین ظرافت و دقت ها و ترس ازاینکه مبادا در اثر وساوس شیطان و نفس امّاره آدمی مبتلا به غفلت و خطا و اشتباه گردد و به اعمال او خدشه واردشده یا باطل شوند، به طور معمول دچار تشویش و دلهره می شود و از اینکه حاصل آرزوهای دیرینه و زحمات و سختی های او در معرض خطر دستبرد شیطان قرار گیرد، نگران می شود.
پس حج گزار در مواجهه با چنین شرایطی، با ژرف اندیشی و تفکر و تدبر در حقایق مستتر در برنامه ها و اعمال حج، باید بکوشد تنهائی قبر و قیامت و تشویش ها و دلهره های حاصل از قرارگرفتن در معرض درندگان و موزیان عالم برزخ را به خود یاد آوری کند و تلاش نماید با رعایت تقوا و حدود الهی مربوطه به اعمال حج بپردازد، و با استعاذه و استغفار و نماز و تلاوت قرآن و دعا و توسل و...، وجود خود را برای مواجهه با خطرات سفر آخرت آماده نماید و چگونگی مصون ماندن ازگزند های آن را تمرین کند.