العالم _ تحلیل روز
چه بسا برخی سبک روزنامه فرانسوی را تحسین کنند و آن را شجاعانه بدانند زیرا هر "تابو"یی را می شکند و هیچ سلاحی برای مقابله با این تابوها جز رویکرد روزنامه «شارلی ابدو» وجود ندارد که مجهز به «آزادی بیان» مطلق و عاری از هرگونه محدودیت و برخوردار از «روحیه شجاعانه» مسئولان آن است.
این تصویر «شارلی ابدو» است که فرانسوی ها و برخی از هموطنان فریب خورده ما به آن افتخار می کنند.
با این حال اگر اندکی به رویکرد این مجله نگاه کنیم، برای ما روشن می شود که انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در سال 2015 و انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز به مراجع دینی در این زمان را نمی توان آنگونه که امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه مدعی است، در زمره «آزادی بیان» به حساب آورد بلکه باید آن را اقدامی منافقانه و برنامه ریزی شده دانست زیرا دولت فرانسه نه در گذشته اجازه داده و نه هرگز در آینده اجازه خواهد داد که مطبوعات این کشور از جنایاتی که تاریخ استعماری فرانسه رقم زده است، سخنی بگویند بلکه «آزادی بیان» در برابر «منافع فرانسه» همه «قداست» خود را از دست می‌دهد.
ما روزنامه «شارلی ابدو» را به چالش می طلبیم که مدعی «شجاعت و جسارت» است و می گوید درباره هر چیز سخن می گوید و کاریکاتور می کشد و از این حق مطلق برخوردار است که ادیان الهی و نمادهای دینی و ملی ملت ها را بر اساس حق آزادی بیان، به سخره بگیرد، ما از آن می پرسیم که براساس این حق، آیا جرأت دارد از تاریخ جنبش صهیونیسم انتقاد یا به آن توهین کند یا آیا این جسارت را دارد که درباره هولوکاست کاریکاتور بکشد؟
بدون شک چنین جرأت و جسارتی ندارد که در این باره کلمه ای بگوید یا خطی رسم کند. آنگاه که در مدارس فرانسه حجاب از سر دختران مسلمان می کشیدند، چه بر سر حق آزادی بیان «شارلی ابدو» آمده بود؟ آنگاه که زنان محجبه را از مدارس، دانشگاه ها، ادارات و کارخانه ها اخراج کردند، کارکنان «شارلی ابدو» کجا بودند؟ آیا این نفاق نیست؟
مقامات فرانسوی ادعای "آزادی بیان" دارند و هر کس را که عقیده‌ای مخالف آنان بیان کند یا لباسی برخلاف خواست آنان بپوشد، سرکوب می‌کنند. آیا این نشان دهنده گرایش فاشیستی مقامات فرانسوی نیست که می کوشند عقاید و برداشت های خود را به اجبار به همه تحمیل و آزادی بیان دیگران را سلب کنند. زبان حال چنین رفتاری این است که غیر از "آزادی" ای که من به آن اعتقاد دارم، آزادی دیگری وجود ندارد.
برکناری موریس‌سینت اسنثت در 2009 از شارلی‌ابدو به علت توهین به پسر سارکوزی نخست‌وزیر وقت و برانگیختن نفرت علیه یهودیان، ممنوع‌بودن انتقاد از همجنسگرایی و اظهارنظر و تحقیق درخصوص هولوکاست بخشی از برخورد دوگانه فرانسوی‌ها با آزادی بیان است.
همه ما به یاد داریم که مقامات فرانسوی چگونه روژه گارودی فیلسوف فرانسوی را سرکوب کردند، زیرا او تعداد قربانیان "هولوکاست" را زیر سوال برد. او در دادگاه محکوم شد، از دانشگاه اخراج شد و تمام حقوقش سلب شد، در حالی که این مرد به عنوان یک فیلسوف، متفکر و مورخ فقط از آزادی بیان استفاده کرد اما هیچ موضعی در حمایت از او در مجله «شارلی ابدو» یا دیگر مجلات ندیدیم، زیرا «آزادی بیانِ» مورد ادعا، صرفا «آزادی بیان» مورد نظر مسئولان است و دیگران حق ندارند چیزی غیر از آنچه آنان می گویند، بگویند.
کاملا آشکار است که غرب دریافته است که محور مقاومتی که از ایران تا عراق، سوریه و لبنان کشیده شده و به یمن ختم می‌شود، با وجود ترور فرماندهان پیروزی یعنی سردار شهید قاسم سلیمانی و شهید ابو مهدی المهندس، همچنان در حال گسترش است. بر همین اساس افکار پلید در نهایت خباثت، رهبر انقلاب اسلامی ایران را به عنوان شخصیت اصلی این محور هدف گرفته اند، کسی که حامی اصلی پیروزی های مقاومت در منطقه و عامل اصلی شکست ها و عقب نشینی های محور آمریکایی-غربی-اسرائیلی-عربی مرتجع است در حالی که فراموش کرده اند که این حمله نکبت بار مبتذل آن هم با استفاده از مجله بدنام "شارلی ابدو"، ناتوانی آنها را برای هماوردی با محور مقاومت آشکار و دروغ "آزادی بیان" آنها را برملا کرد.
سعيد محمد - العالم