العالم ـ زلال قرآن
از آنجا که در«الحمدلله» که، «اَل» آن برای استغراق و شدّت، و «حمد» ستایش و مدح و ثنا، و حرف « لِ» در«لله» برای اختصاص و انحصاراست، نمازگزار به این باور یقینی می رسد که به طور قطع حمد مختصّ ذات اقدس الهی است، لذا با باور قلبی حقیقت آیات زیر:
1– آیه 1 سوره مبارکه سباء:
« الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَهُوَالْحَكِيمُ الْخَبِيرُ»
ترجمه: (ستایش و سپاس مخصوص خداست که هر آنچه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست و در عالم آخرت نیز شکر و سپاس مخصوص خداست (زیرا نعمتهای دنیا و آخرت همه عطای اوست) و او حکیم و آگاه است).
2 -آیه 70 سوره مبارکه قصص:
« وَهُوَاللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»
ترجمه: (و اوست خدای یکتا که جز او هیچ خدایی نیست، هم ستایش در اول و آخر عالم (در این جهان و آن جهان) مخصوص او، هم حکم و سلطنت جهان با او و هم رجوع شما به سوی اوست).
3 – آیه 18 سوره مبارکه روم:
« وَلَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِيًّا وَحِينَ تُظْهِرُونَ»
ترجمه: (و سپاس (اهل عالم) در آسمانها و زمین مخصوص اوست و شما نیز در تاریکی شب و نیمه روز (در نمازعشاء و ظهر وعصر) به ستایش او مشغول شوید).
تکلیف قطعی خویش می داند که با اخلاص کامل (در نیّت و عمل)، و با ادای با توجه و حضور قلب ذکر شریف «الحمد لله» و تخصیص و انحصار«حمد» به ذات اقدس الهی، می کوشد به این مهمترین وظیفه خود به احسن وجه عمل نماید و خود را به صف حامدان حقیقی متصل گرداند ان شاءَالله.