العالم - زلال قرآن
تفکر و تدبر در آیات الهی که هر کدام مظهر یک یا چند تا از اسماء الله هستند، و تعمق در حقیقت آنها، انسان را به معرفت الله می رساند: سیر در آفاقی و انفس یکی از مهمترین راه های ارتباط با خداوند است، چرا که سلوک فطری به سوی اسماء الله انسان را در بستر صحیح ارتباط با خدا قرار می دهد. انسان که ظرفیت و توان سلوک فطری به سوی اسماء الله را دارد، می تواند از راه فطرت موفق به فهم و درک حقایق عالم شده و کمالات ممکنات را به شهود قلبی ادراک نماید، و به شهادت آیه 53 سوره مبارکه فصلت:
«سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»
ترجمه: (ما آیات (قدرت وحکمت) خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان کاملا هویدا و روشن می گردانیم تا ظاهر و آشکار شود که خدا برحق است. آیا همین حقیقت که خدا برهمه موجودات عالم پیدا و گواه است کفایت (از برهان) نمی کند).
چون انتساب به اسماء الله به واسطه آثاری که از آنها در اقطار عالم ظاهر گردیده و ما اجازه یافته ایم که آنها را مشاهده نمائیم، برای نوع بشر میّسر گردیده است، پس حسب قاعده کلی:
«از اثر پی به موثر بردن»، انسان می تواند از مشاهده کمال مخلوقات یقین کند که حضرت رب العامین افاضه کننده وجود و هستی و کمالات به تمامی مخلوقات پیدا و پنهان عالم است و آنچه در جهان هستی بروز و ظهور پیدا می کند، مظهر اسمی از اسماء الله است.