العالم - زلال قرآن
راهی را که انسان در طول زندگی دنیایی خویش باید طی کند راهی است بسیار طولانی و صعب العبور که از اسفل سافلین (که شرایط استعداد محض است) آغاز شده و باید تا اعلی علیین و پیشگاه با عظمت الهی (که کمال محض است) ادامه یابد.
ازآنجا که به شهادت آیات 4 و 5 سوره تین :
« لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ . ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ»
ترجمه : (که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال آفریدیم. سپس او را [به سبب گناهانش و پافشاری بر آن‌ها] به پَست ترین پَست‌ها باز گرداندیم ).
خداوند رحمان انسان را در بهترین شرایط ممکن ( از نظر ترکیب جسم و روح ) آفرید و او را در ابتدای راه کمال قرار داد، و با اعطاء عمر دنیایی به او فرصت داد تا با سلوک فطری به سوی اسماء الله هم راه و مسیر رشد استعدادهای ذاتی خویش را به درستی بشناسد و هم با استقرار در آن (که صراط مستقیم فطرت اوست) راه کمال پوید و با کسب کمالات شایسته به مقام اعلی قرب الهی برسد.
پس توفیق خلیفة الهی نصیب کسانی خواهد شد که با تسلیم محض الهی بودن و رعایت کامل تقوا در صراط مستقیم الهی که همان صراط مستقیم کمال آنهاست مستقر شده و با صبر و استقامت در آن طی طریق نمایند، و با عمل دقیق به دستورات خداوند و احکام شرع مقدس برای رشد متعادل و متوازن استعدادهای فطری خویش تلاش کنند، تا ان شاءَالله بتوانند به شایستگی به وظیفه خلیفة الهی خویش عمل نمایند.