العالم - فلسطین اشغالی
به گزارش رای الیوم، "اوفر کاسیف" عضو کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در روزنامه گاردین نوشت: از وقتی که اصطلاح "نسل کشی" را به کار بردم، مجازات شدم. اما امید به صلح و عدالت باید در "اسرائیل" و فلسطین زنده بماند.
نشریه انگلیسی گاردین با انتشار این مطلب خاطرنشان کرد: صدور حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر و یوآو گالانت وزیر "دفاع" سابق خیلی ها را در جامعه بین الملل شوکه کرد. چطور ممکن است حکومتی برخوردار از نظام دموکراسی و قانون اساسی و دارای دستگاه قضایی مستقل تا این حد قوانین و پروتکل های بین المللی را نقض کرده باشد؟
اما کسانی که در یک سال گذشته با ترس و وحشت فراوان روند نسل کشی و ارتکاب جنایات جنگی را در غزه دیده اند، نیازی به اینکه دادگاه بین المللی به آنها بگوید چه جنایاتی صورت گرفته است، ندارند. بدون تردید فلسطینی هایی که در غزه و کرانه باختری اشغال شده یا قدس شرقی – که "اسرائیل" به طور غیر قانونی آن را تصاحب کرده است – از صدور چنین حکمی شگفت زده نشده اند.
سال هاست که فلسطینی ها زیر سایه رژیم اشغالگر صهیونیستی نسل به نسل از حقوق و آزادی های اساسی خود محروم شده اند. از دید آنها طرح حاکمیت قانون این رژیم تلاش استعمارگرانه دیگری برای مشروعیت بخشی به ظلم و جنایت، سخیف و پوچ است.
امروز کابینه "اسرائیل" برای توجیه کشتار فلسطینی های غزه و حمله به بیمارستان ها و مراکز درمانی و جلوگیری از ورود کمک های بشردوستانه به غزه و اخراج شهروندان از شمال غزه، به همین مشروعیت بخشی پوچ و بی مایه متوسل شده است.
وقتی که بیش از یک سال است که از گرسنگی و محرومیت از نیازهای اولیه انسانی به عنوان سلاح استفاده می شود، جز نسل کشی، چه کلمه ای را می توان برای توصیف این وضعیت به کار برد؟
همزمان شاهد پاکسازی نژادی بی وقفه در کرانه باختری هستیم؛ به طوری که به موازات تشدید حملات و اقدامات خشونت بار شهرک نشینان صهیونیست، بیش از 20 جامعه انسانی از این منطقه اخراج شده اند. با در نظر گرفتن همه این جنایت ها، حکم دادگاه لاهه، علاوه بر اینکه هیچ است، با تأخیر بسیار صادر شده است.
این حکم برای فلسطینی ها عجیب نبود. مسأله این است که برای اسرائیلی ها هم عجیب نبود. ما بارها اظهارات کابینه اسراییل را به طور واضح و بی پرده شنیده و دیده ایم و می دانیم که اغلب وزرای آن، به کشتار انسانهای بین گناه افتخار کرده و آن را جشن گرفته اند و سرانجام برای اخراج بیش از نیمی از شهروندان غزه به منظور باز شدن جای بیشتر برای شهرک سازی ظرف چند سال آینده، نظریه پردازی کردند.
اوفر کاسیف می نویسد: من به عنوان عضو کنست علیه این جنایات در پارلمان حرف زدم به شدت مجازات شدم و الان از هر نوع فعالیت پارلمانی به مدت 6 ماه منع شده ام فقط به این دلیل که از اصطلاح نسل کشی استفاده کردم. کمیته امور اخلاقی به من گفت که به دلیل استفاده از اصطلاح نسل کشی و اظهار نظر علیه جنایات جنگی در غزه، محکوم شده ام.
در دیستوپیای (ویران شهر) پارلمان "اسرائیل" که بیش از هر چیز به رمان های جورج اورول شبیه است، تمام کسانی که به جنایات جنگی خود افتخار می کنند، قهرمان معرفی می شوند و کسانی که برای عدالت می جنگند، خائن و مجرم هستند. مجازاتی که برای من وضع شده است در واقع دنباله همان ظلم سیاسی است که دامنگیر مخالفان جنگ و منتقدان حکومت خونین نتانیاهو شده است.
نه تنها من، تمام مخالفان سیاسی داخل "اسرائیل" شامل یهودیان دموکرات و شهروندان عرب به اتفاق معتقدیم که دموکراسی در "اسرائیل" زیر سایه حکومت نتانیاهو، مهملی بیش نیست. دموکراسی در "اسرائیل" هیچگاه به معنای واقعی کلمه وجود نداشته است چرا که پایه و مبانی این جامعه، نژادپرستانه است و از اساس با عدالت سیاسی، تضاد دارد.
در حکومتی که به موجب قانون اساسی اش یک گروه سیاسی بر گروه دیگر برتری دارد، دموکراسی معنی ندارد بلکه اساسا بر مبنای نژادپرستی شکل گرفته است. "اسرائیل" از بدو تأسیس، سیاست های تبعیض نژادی را در قبال شهروندان فلسطینی در همه زمینه ها و عرصه های زندگی اعم از اسکان، اشتغال و تأمین اجتماعی و آموزش در پیش گرفت. حتی در به اصطلاح قانون اساسی آن هیچ اشاره ای به حق مساوات نشده است.
با این حال کابینه فعلی نتانیاهو در یک مورد با کابینه های قبلی تفاوت دارد و آن این است که حتی در حد تظاهر هم میانه با دموکراسی ندارد. این کابینه، بدترین های "اسرائیل" شامل شرورترین وزرا و متعصب ترین نژادپرستان و جنایتکاران را در خود جمع کرده است. در بخشی از توافق تشکیل کابینه ائتلافی آمده است: "ملت یهود یک حق غیر قابل تصرف و تغییر در همه سرزمین اسرائیل دارد و دولت در سراسر این سرزمین از جمله یهودا و سامره به شهرک سازی ادامه می دهد".
من و برخی همکارانم حمله 7 اکتبر را به شدت محکوم کردیم و گفتیم که هیچ چیز نمی تواند این اقدام حماس را توجیه کند با این حال این حمله نمی تواند توجیهی برای چنین نسل کشی وحشتناکی در غزه شود.
کابینه "اسرائیل" در حال حاضر سرگرم تلاش برای رسیدن به انسجام و خشونت و نژادپرستی هر چه بیشتر است و زیر پوشش جنگ با تروریسم به مرور دامنه دموکراسی را محدود و محدودتر می کند و معلمان، دانشگاهیان، دانشجویان، روزنامه نگاران و کارگران بیش از همیشه تحت فشار قرار می گیرند.
شهرک نشینان افراطی منتظر چراغ سبز (کابینه) برای اشغال دوباره باریکه غزه هستند و حتی خود، فارغ از مداخله دستگاه های اجرای قانون، جسته و گریخته دست به اجرای حملاتی می زنند و دامنه زندگی فلسطینی ها روز به روز محدودتر می شود که آن هم هر روز بیش از گذشته مورد حملات نظامی سنگین قرار می گیرد.
امروز "طرح سرنوشت ساز" بتسلئیل سموتریش، عضو کنست، در حالی اجرا می شود که نتانیاهو به دنبال تحقق رؤیای خود است؛ رؤیایی که بر پایه آن، وی اولین نخست وزیر اسرائیلی است که پس از چندین دهه، قلمرو این رژیم را توسعه می دهد. او حاضر است برای تحقق این رؤیا کل منطقه را به خاک و خون بکشد و یهود و عرب و اسرائیلی و فلسطینی را یکجا نابود کند. کابینه نتانیاهو، اسرای اسرائیلی را قربانی می کند و هیچ منعی در از بین بردن همه فرصت های آتش بس و صلح نمی بیند.
با این حال باید همچنان با ایجاد صلح عادلانه امیدوار باشیم و خود برای تحقق آن تلاش کنیم. زیرا مردم به محض اینکه احساس کنند آزادی و عدالت در دسترس هستند، خود به خود تعصب و خشونت را طرد می کنند و به سمت عقلانیت و صلح حرکت می کنند و بر این اساس این جنگ ویرانگر تمام می شود.
باید همچنان امیدوار باشیم اما این امید نباید ما را از اوضاع وحشتناک امروز غافل کند. این کابینه بیش از هر چیزی ما را می ترساند و باید به هر نحوی از شر آن خلاص شویم. اگر واقعا خواستار تحقق بهترین شرایط هستید باید به سلاح صلح و آزادی مسلح شوید نه جنگ و ویرانی.