به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم در حالی که سیل تجهیزات و تسلیحات مختلف از کشورهای اروپایی و آمریکایی به همراه آموزش اعضای گروه‌های مسلح همچنان در دستور کار قرار دارد، هنوز مخالفان مسلح موفق نشده‌اند آنگونه که باید و شاید بر صحنه سیاسی از طریق عملکرد نظامی تاثیرگذار باشند، اما با این وجود، سناریوهای متعددی از طرف حامیان این گروه‌ها برای به دست آوردن یک فرصت استثنایی جهت رسیدن به وضع مطلوب طراحی شده است.
گروه‌های مسلح به این نتیجه قطعی رسیده‌اند که فعالیت آنها در مناطق مختلف سوریه هیچ نتیجه‌ای ندارد و نیروی هوایی و توپخانه ارتش با استفاده از برتری مطلق خود هر منطقه‌ای را که آنها وارد آن شوند، هدف قرار داده و نابود می‌کنند. این مساله باعث شده تا آنها در طول هفت ماه گذشته بیش از 50هزار کشته بدهند و از این‌رو در صدد هستند تا خود را برای نبرد بزرگ آماده کنند.
به باور سران شورشیان و حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی آنها، تا زمانی که دمشق در دست نظام باشد، نیروی هوایی همچنان به فعالیت خود ادامه دهد و مردم نیز دیگر صبرشان از رفتارهای افراطی گروه‌هایی مانند جبهه‌النصره سر آمده باشد، آنها راه به جایی نخواهند برد و از این‌رو، باید پایتخت را تصرف کرد، هر چند در به دست آوردن دل مردم و نابودی فرودگاه‌های نظامی نیز هیچ توفیقی تاکنون نداشته‌اند.
در سناریوهای مطرح شده برای آینده فعالیت نظامی گروه‌های مسلح آمده است که هدف بعد از الرقه، دیرالزور نخواهد بود، هر چند گروه‌های مسلح در این منطقه متمرکز خواهد شد تا بتواند شمار هر چه بیشتری از نیروهای ارتش سوریه را به این منطقه جذب کند تا آن گاه در فرصت مناسب بر سر دمشق آوار شوند. گروه‌های مسلح، روندی که در حلب اتفاق افتاد را تکرار خواهند کرد. در آن زمان این گروه‌ها از مشغول بودن نیروهای سوری در جنگ دمشق استفاده کردند و وارد حلب شدند.
به گفته منابع مطلع در سوریه، نظام سوری تسلط گروه‌های مسلح بر شهر دیرالزور و حومه آن را خطرناک می‌داند زیرا این منطقه به استان الانبار عراق متصل است و اگر به دست گروه‌های مسلح بیفتد جنگ گروه‌های مسلح از جنگ های چریکی به جنگ‌های پایگاهی تبدیل خواهد شد، به این ترتیب هر چند احتمال دارد هدف از بر پا کردن جنگ الرقه، مشغول کردن اذهان به مرحله بعدی باشد که دیرالزور است، اما هدف اصلی دمشق است در عین حال نظام سوری نمی‌تواند به چیزی جز آماده کردن خود برای احتمال آغاز جنگ دیرالزور بیندیشد و این به آن معنی است که نظام باید در این مرحله خود را برای درگیر شدن در جنگی در دو جبهه دمشق و دیرالزور در آن واحد آماده کند.
در این میان، ناظران تحولات میدانی بر این باورند که ارتش سوریه قصد دارد در اقدامی پیشگیرانه و پیشدستانه، دو حمله فراگیر را در آن واحد در دستور کار قرار دهد: یکی از این حملات با هدف بازپس گیری شهر الرقه صورت می‌گیرد که در محاصره ارتش سوریه است و حمله دوم در سه محور به ترتیب زیر صورت می‌گیرد:
در محور اول ارتش سوریه که جاده فرودگاه بین‌المللی دمشق را تحت کنترل خود در آورده است، در این جاده به حرکت در می‌آید و تا منطقه السیده زینب پیشروی می‌کند و از آن جا سلطه خود را بر مخفیگاه‌های گروه‌های مسلح در بیبیلا – التضامن بگسترد تا بتواند این منطقه را کاملاً تحت کنترل خود در آورد.
در محور دوم که این محور نیز در جنوب دمشق خواهد بود، ارتش از پایگاه‌هایی که تحت کنترل خود دارد به داخل داریا پیشروی خواهد کرد تا این منطقه را کاملاً آزاد کند و از آنجا به سمت باغ‌های کفرسوسه حرکت کند تا به منطقه القدم برسد.
در صورت تحقق اهداف ارتش سوریه در این دو محور، امنیت جنوب دمشق کاملاً تامین خواهد شد و زمینه درگیری در محور سوم که محور خطرناک‌تر و دشوارتری است، فراهم خواهد شد. محور سوم محور الغوطه الشرقیه خواهد بود که از باغ‌هایی تشکیل می شود که به یکدیگر راه دارند و این مساله زمینه انتقال گروه‌های مسلح از طریق آنها را فراهم می‌کند،؛ بنابراین ارتش در حمله‌ای که به این محور انجام می‌دهد، باید خط روستاهای ممتدی را که در حال حاضر در دست گروه‌های مسلح است، تحت کنترل خود در آورد، این خط، مناطق دوما، حرستا، عربین، کفربیطا، الملیحه و سرانجام جوبر را شامل می‌شود و در دست گروه‌های مسلح به ویژه جبهه النصره قرار دارد.
ارتش سوریه تاکنون در برخورد با مخفیگاه‌های گروه‌های مسلح در محور سوم، به تیراندازی و شلیک گلوله‌های توپ و راکت در چارچوب "محاصره با آتش" اکتفا کرده است اما اگر ارتش بخواهد جنگ پیشدستانه پیشه کند، انتظار می‌رود حمله، از محور میدان العباسیین به سمت جوبر، کفرنبطه آغاز شود و تا دوما ادامه یابد.
اما این احتمال وجود دارد که گروه‌های مسلح نیز در چارچوبی موازی، حمله‌ای پیشدستانه را از جوبر به سمت میدان العباسیین که تنها یک کیلومتر از آن فاصله دارد، آغاز کنند و این حمله را با یورشی از طریق کفرسوسه به سمت میدان امویین همراه کند.
در جنگ احتمالی دمشق، خطرناک‌ترین و مهم‌ترین مساله‌ای که برای درگیر شدن در این جنگ وجود دارد این است که مراحل این جنگ برای هر دو طرف مشخص است و هر دو طرف نمی‌توانند چیزی برای پنهان کردن داشته باشند. سلطه گروه‌های مسلح بر جوبر که منطقه‌ای چسبیده به دمشق است، زمینه ساز حمله به دمشق به شمار می‌رود. بنابراین هرگونه حمله گروه‌های مسلح از جوبر، دوما و و حرستا را که در نزدیکی آن واقع شده است، در بر خواهد گرفت. در مقابل هرگونه اقدام نظام سوری برای سلطه بر جوبر، از میدان العباسیین آغاز خواهد شد و هدف راهبردی آن در چارچوب این محور، اعمال سلطه بر دوما خواهد بود که برای گروه‌های مسلح حکم تکیه گاهی لجستیک و میدانی در جنگ دمشق و به طور کلی در الغوطه الغربیه دارد. با این حال سلطه بر دوما، همچنان هدفی ناقص و قابل نقض در مرحله میدانی خواهد بود اگر گروه‌های مسلح سلطه بر داریا را با آن همراه نکنند، چرا که داریا، در اقدامات نظامی گروه‌های مسلح در الغوطه الشرقیه از محوریت برخوردار است
ارتش سوریه در عمل، الغوطه شرقی و غربی را از یکدیگر جدا کرده است و این موفقیت را هنگامی به دست آورد که توانست جاده فرودگاه را تحت کنترل خود در آورد و این در حالی بود که گروه‌های مسلح در حمله دوم به دمشق که تابستان گذشته و از طریق دو محور صورت گرفته بود، این جاده را به دست گرفته بودند. دو محور حملات گروه‌های مسلح به دمشق به ترتیب از منطقه حران العوامید به سمت فرودگاه و جرمانا و در محور دوم از اردوگاه الیرموک و الحجر الاسود و القدم به سمت السیده زینب و فرودگاه صورت گرفته بود.
پیش بینی می‌شود که گروه‌های مسلح حمله به سمت فرودگاه و السیده زینب را همزمان با یورش به میدان العباسیین از جوبر تکرار کنند. اما ممکن است حمله جدید گروه‌های مسلح با اصل غافلگیری همراه شود و این کار با پوشش حملات سنگین توپخانه به پایتخت همراه شود.
در این جا باید به این نکته توجه داشت که به تازگی چندین گلوله خمپاره به مناطق مختلف پایتخت اصابت کرده است و این پیشرفت به مثابه رزمایشی مختصر به شمار رفت که حمله دمشق3 که خواسته‌ای بین‌المللی و از طرف حامیان منطقه‌ای شورشیان است و تا حد زیادی انتظار آن می‌رود؛ بر پایه آن صورت خواهد گرفت.