رشتهکوههای اصلی و وضع توپوگرافی آنها نقش مؤثری در مقدار بارندگی و پیدایش منابع آبهای سطحی بر عهده دارند.
کوههای البرز و زاگرس که عمدهترین رشتهکوههای ایرانند و از نظر جهت و گسترش، عامل تعیینکننده ریزشهای کشور به شمار میآیند.
ریزشهای جوی که در ارتفاعات مزبور متمرکز است و بیشتر به صورت برف میباشد، منبع اصلی آب رودخانهها بوده و سرچشمه رودخانههای مهم کشور را تشکیل میدهند.
عامل اصلی ریزشهای جوی، جریان هوایی است که از غرب و حوضه مدیترانه به سوی فلات ایران حرکت میکند و بیشتر رطوبت خود را در برخورد با کوههای زاگرس و البرز از دست میدهد و به ریزش باران و برف در فصلهای پائیز و زمستان میانجامد.
بخشی از این آبها درون شکافهای آهکی کوههای زاگرس نفوذ میکند و چشمهسارهای فراوانی را پدید میآورد و آب رودخانهها را بخصوص در فصل خشک تابستان تأمین میکند.
غالباً بارانها و رگبارهایی که در فصل بهار در کوهپایههای البرز و زاگرس و دیگر کوههای کشور ریزش میکنند، به جاری شدن سیلهای شدید و کوتاهمدت میانجامد و طبیعتا بخشی از آبهای سطحی کشور را نیز تأمین میکنند.
در همین زمینه:
• آشنایی با رودخانه شیراز - فارس
• آشنایی با رود دز - خوزستان
• آشنایی با رود اترک - خراسان شمالی
• آشنایی با رود کرخه - خوزستان
• آشنایی با رود تجن - مازندران
• آشنایی با سفیدرود - گیلان
• آشنایی با رودخانه جاجرود - تهران
• آشنایی با زاینده رود - اصفهان
• آشنایی با رود ارس - آذربایجان غربی
• آشنایی با اروند رود - خوزستان
• آشنایی با رود کارون - خوزستان