به گزارش روز چهارشنبه پایگاه خبری شبکه العالم، از همان آغاز جنگ در سوریه، حمایت ترکیه از گروه های مسلح در سوریه آشکار شد؛ راهبرد ترکیه در داخل گروه موسوم به "ارتش آزاد" که آن را قطر ایجاد و حمایت کرد، به صورت شاخه شاخه بود.
ترکیه و قطر سلطه خود بر گروههای مسلح را از طریق اتاق های عملیات تحکیم بخشیدند، و انطاکیه نقطه تمرکز نظامی و اطلاعاتی و سیاسی همه نیروهایی بود که علیه نظام سوریه می جنگیدند.
هماهنگی حملات، حمایت لوجستیک و انبارهای سلاح همه و همه از طریق ترکیه به گروههای مسلح می رسید. ترکیه اصرار زیادی داشت تا گذرگاههای مرزی در قبضه گروه مسلح احرار الشام باشد. این گروه بعد از حذف فیزیکی سرانش، زیر چتر عربستان سعودی رفت.
اینکه ترکیه و قطر گروه اخوان المسلمین سوریه را ترجیح می دانند باعث نشد که با سایر گروههای مسلح همکاری نکنند. گروههای مسلحی که برخی از آنها رابطه ای قدیمی با وزارت اطلاعات ترکیه داشتند؛ نظیر گروههای چچنی که در نبردهای شهرهای حلب و کسب نمود یافتند. سیف الله چچنی، صلاح الدین چچنی فرمانده گروه تروریستی موسوم به جیش المجاهدین و الانصار و عمر چچنی فرمانده نظامی گروه تروریستی داعش از جمله آنها بودند و این سرکردگان ارشد یکی از مهمترین شاخه های سازمان اطلاعات ترکیه بودند؛ علاوه بر جبهه النصره که ویترین قاعده در سوریه بود.
اختلاف بین ترکیه و قطر و عربستان در سطح سیاسی به طور نسبی در حمایت از گروههای مسلح در سوریه برای جلب نظر آنها تاثیر گذاشت.
مسؤولان ترکیه با همتایان سعودی و قطری برای حمایت مالی از گروههای مسلح تلاش کردند، که در این میان سیطره واضح عربستان در حمایت مالی از جبهه مخالفان سوریه در شمال و شخصیت های سلفی کویتی بود که از گروه مسلح احرار الشام به عنوان بزرگیرین گروه مخالف مسلح حمایت مالی می کردند.
زهران علوش و گروه جیش الاسلام خط لجستیکی سعودی در نبردهای منطقه الغوطه و اطراف دمشق بودند. علوش ستون حمله در دسامبر گذشته بود و آنها به نفوذ به شهر دمشق از جنوب و قبل از آن نفوذ به این شهر از طریق نبرد "زلزال" در سال 2012 میلادی بعد از ترور هسته بحران، دل بسته بودند؛ اما نتوانستند به دمشق نفوذ کنند یا به دروازه های آن برسند.