مصر ... انقلابی که فرزندانش را می خورد+ فیلم

به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، دادگاه مصری 230 نفر از جمله احمد دومه نویسنده و فعال سیاسی را به حبس ابد محکوم کرده است. همچنین همه آنها به 17 میلیون لیره جریمه نقدی محکوم شده اند.

این دادگاه همچنین 39 نفر دیگر را در رابطه با مساله معروف به حوادث هیات وزیران سال 2011 به ده سال زندان محکوم کرده است، اما فرق این محاکمه و محاکمه فعالان در این است که این بار افرادی محاکمه شده اند که وابسته به گروه اخوان المسلمین نیستند.  

ناظران اوضاع مصر از روند اقدامات سیستم قضایی ابراز نگرانی کردند؛ به طوری که در مدت دو سال، تقریبا صدها حکم علیه فعالان مخالف حکومت کنونی صادر و آنها به اعدام و حبس ابد محکوم شده اند. این حکم ها بیانگر بحرانی است که نظام سیاسی مصر با آن مواجه است و روز به روز وخیم می شود و دولت هیچ اقدامی برای حل بحران و مهار دودستگی در افکار عمومی اتخاذ نمی کند.

در سایه چالش های سیاسی نظام کنونی، اوضاع امنیتی به ویژه در شبه جزیره سینا وخیم است و انفجارهایی به صورت دوره ای در خیابان های شهرهای مصر رخ می دهد.

برخی معتقدند راه حل امنیتی، حل بحران را بدون همراهی راه حل سیاسی برای جذب مخالفان حکومت، تضمین نمی کند.

در سایه این حوادث، انتخابات پارلمانی آینده چالش دیگری است که دودستگی افکار عمومی مصر را منعکس می کند چرا که حزب مصر قدرتمند به ریاست عبدالمنعم عبدالفتوح اعلام کرد این انتخابات را تحریم می کند.

از سوی دیگر، برخی تشکل های ائتلاف جریان دموکرات درباره شرکت در انتخابات هنوز تردید دارند و حزب الکرامه یکی از تشکل های اصلی این ائتلاف اعلام کرد که در انتخابات شرکت می کند.

هر چند که اختلاف درباره انتخابات پارلمانی مقطعی به نظر می رسد اما برخی معتقدند آنچه دودستگی را به طور دائمی تقویت می کند و هر امید به اعتمادسازی متقابل بین ملت و دولت را از بین می برد، تبلیغات رسانه های طرفدار دولت و به همراه آن اقدامات سرکوبگرانه سازمان های امنیتی علیه فعالان و مخالفان است.  

ناظران بر این باورند که رسانه های مصری سیاست حذف مخالفان را یکی پس از دیگری اتخاذ کرده اند تا جایی که رسانه ها تبلیغات علیه جوانان جنبش ششم آوریل را بعد از گروه اخوان المسلمین آغاز کرده اند. ناظران معتقدند در آینده نزدیک نوبت جنبش کفایه و حزب الکرامه می رسد و نشانه های آن نمایان می شود که از بین رفتن امکان همزیستی با دیگران و تحمیل یکرنگی بر کشوری که به خاطر آزادی انقلاب کرده، از جمله آن ها است.