به گزارش پایگاه خبری العالم هزاران مهاجر و آواره که در مجارستان به سر می برند منتظرند تا درهای آلمان به روی آنها گشوده شود و به بعضی از امید و آرزوهایی که از طریق رسانه ها وعده داده شده برسند.
واشنگتن پست نوشت احمد النصاف 25 ساله یکی از هزاران آواره ای است که بعد از گذراندن سفری سخت با نیروهای پلیس روبرو شد که از عبور وی به سمت هلند جلوگیری کردند. وی گفت که آنها می خواهند رویای ما را بکشند، اما نمی دانند که این آخرین امید ماست.
احمد هنوز آرزوها و برنامه هایی برای آینده خود دارد. او که قصد دارد در هلند در زمینه داروسازی ادامه تحصیل بدهد، می گوید: "در سوریه امکان ادامه تحصیل نیست... نه آب هست و نه برق و دائما مورد تهدید هستی ... اما قصد دارم هروقت کشورم امن شد، به آن بازگردم".
عمر عابدین 30 ساله هم که از دمشق آمده و قصد رفتن به آلمان را دارد می گوید با وجود تمام خطرهایی که از سر گذرانده خوشحال است که هنوز زنده مانده و قصد دارد زندگی جدیدی را شروع کند. او مطمئن است که بعد از رسیدن به آلمان زندگی او بهتر خواهد شد. می گوید: "بعد از این زندگی در سوریه معنا ندارد. دیگر چیزی برای از دست دادن نداشتم اما آلمان کشور بزرگی است. در بحران سال 2008 آلمان تنها کشوری بود که به پیشرفت ادامه داد".
در میان آرزوهای ساده ای که آوارگان با خود از سوریه به اروپا و به طور مشخص آلمان آورده اند جمانه هایدی 30 ساله برای خود آرزویی ندارد و فقط به فکر آینده فرزند 4 ساله اش است.
او که قصد دارد به شوهرش در برلین بپیوندد امید دارد که آینده پسرش بهتر شود و بزرگ ترین آرزویش زندگی در صلح است. " هیچ آرزویی برای خودم ندارم ... فقط می خواهم با پسرم در صلح و امنیت زندگی کنیم".
آوارگان علی رغم همه سختی هایی که پشت سر گذاشته اند تا به کشورهای پیشرفته برسند هنوز آرزوهایی در سر دارند که تا حد زیادی مشابه هم است ... همه آنها به دنبال امنیت و ادامه تحصیل و تضمین آینده ای بهتر به دور از کشورشان هستند که بیش از 4 سال است با بحران دست و پنجه نرم می کند.