به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، دیدار اخیر ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه از ایران در چارچوب نشست سران اوپک گازی در امتداد همکاری اقتصادی، تکنولوژیکی، فضایی و نظامی میان دو کشور انجام می گیرد و عرصه همکاری عملیاتی و هماهنگی در زمینه مبارزه با تروریسم در خاک سوریه، زمینه اصلی کار مشترک و تقویت حضور روسیه و ایران در منطقه و جهان می باشد.
سایت شبکه "روسیا الیوم" در تحلیلی نوشت: در حالی که امریکا با وارد کردن کشورهای حاشیه خلیج فارس به جنگ ها، باعث تضعیف اقتصاد این کشورها شده است، روسیه در میلیاردها دلار در اقتصاد ایران سرمایه گذاری نموده و پروژه های بزرگ در زمینه انرژی و صنایع راه اندازی می کند.
صفوان أبو حلا نویسنده این تحلیل افزود: در حالی که همکاری میان دو کشور بیشتر تعمیق می یابد طرفین از تحریم هایی که غرب بر این باور است آنها را به ستوه آورده است بهره می برند و در زمینه تقویت اقتصادشان و تنوع بخشیدن به منابع درآمد کشورهایشان در زمینه های مختلف از جمله علوم، انرژی، فضا و دفاع تلاش می کنند.
همزمان با موفقیت مداوم اقتصادی در چارچوب روابط روسیه و ایران و به موازات پیروزی هایشان در زمینه مبارزه با تروریسم در سوریه، نظریه پردازان و تحلیلگران خیالپرداز در امریکا، اروپا، ترکیه و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس همچنان به نظریه پردازی و ارائه فرضیه هایی مبنی بر به وجود آمدن حتمی جدایی طرفین از یکدیگر، با توجه به اختلاف درباره سرنوشت بشار اسد و حساسیت ایران درباره سیطره روسیه بر زمام امور سوریه، مشغولند.
خیالپردازی سیاسی این گروه بر این اساس استوار است که ایران بر ضرورت باقی ماندن بشار اسد در قدرت تأکید دارد. این در حالی است که روسیه به علت نگرانی از نارضایتی داخلی، تنش با غرب و پیامدهای ادامه حمایت از بشار اسد بر اقتصاد این کشور، اقدام به بازنگری در زمینه حمایت از بشار اسد کرده است.
اما واقعیت ها نشان دهنده آن است که روسیه به سیاست تقویت اقتصادی خود و تلاش برای خارج شدن از بحران اقتصاد جهانی که غرب بدون توجه به هیچ گونه نگرانی در آن غرق شده است ادامه می دهد.
مسکو، پس از تنش های اخیر با غرب به ضرورت دست برداشتن از تأیید بشار اسد و تعهداتش در این باره پی برده و سکان خود را بار دیگر به طرف دوستان مورد اعتماد و در رأس آنها چین و ایران تغییر داده است.
از این رو مشاهده می کنیم که اقدام به امضای قراردادهای میلیارد دلاری با استفاده از ارز دو کشور و به ویژه در زمینه انرژی، استخراج نفت و گازمی نماید تا بدین ترتیب به خوشحالی غرب مبنی بر فرضیه بازگشت ایران به بازار جهانی پس از لغو تحریم ها باعث کاهش قیمت نفت و ضربه زدن به مسکو خواهد شد، پایان دهد.
متوهمان سیاسی یک موضوع بسیار مهم را از نظر دور داشته اند که کاخ آرزوها و فرضیه هایشان را فرو می ریزد که توافق مسکو و تهران در چارچوب برجام مبنی بر هماهنگی در بازار نفت و گاز و ارسال مازاد نفت ایران به روسیه و ذخیره سازی آن با هدف احتکار از طرف روسیه با هدف صادرات کالاها، فلزات، خودرو، هواپیما، تسلیحات و سایر محصولات روسیه به ایران بدون تبدیل بهای کالاها به دلار می باشد.
تبادل تجاری میان ایران و روسیه به این روش، راه را برای طرف های توطئه گر خواهد بست و باعث ناامیدی بیشتر آنها خواهد شد و همچنانکه در سوریه دچار شکست شده اند دستشان از بازارها و مراکز تجاری نیز کوتاه خواهد شد و نتیجه تحریم هایشان علیه دو کشور را خواهند دید. تحریم هایی که باعث پیشرفت خیره کننده ایران در زمینه های مختلف شده و روسیه را وادار کرده است درباره ضرورت پیشرفت اقتصاد ملی و نگاه انتقادی نسبت به اقتصاد بازار آزاد که امروزه دیگر، ویژگی آزاد بودن را از دست داده و مانع رسیدن شرکت های روسی به بازارهای غربی شده است، واقع بین باشد.
سفر پوتین به تهران، نه برای مذاکره درباره سرنوشت بشار اسد، بلکه برای توافق درباره پرونده ها و مسائلی در زمینه های مختلف از جمله مسائل نظامی و انرژی بود. روسیه در 15 سال گذشته همواره از نتیجه جنگ هایی که امریکا آغاز کرده و اموال مالیات دهندگان امریکایی و بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس، اروپا و هم پیمانانش در چارچوب ناتو را هدر داده، بهره برداری کرده است.
نتیجه فعالیت امریکا در منطقه و در آخرین عرصه آن یعنی سوریه، به پیروزی های ارتش نظام در جنگ علیه تروریست تبدیل شده و به حضور مستحکم و قوی روسیه و ایران انجامیده است. امریکا در تلاش است تا ناکامی هایش را جبران و از طریق رسانه ها بر آن سرپوش بگذارد و چنین وانمود نماید که وضعیت کنونی نتیجه تاکتیک های واشنگتن با هدف گرفتار کردن روسیه و ایران در بحران منطقه است. این در حالی است که واقعیت ها، حاکی از واقعیت دیگری است.
بر این اساس، بعد از عقب نشینی آشکار در عرصه سوریه و چند دستگی آشکار ائتلاف بین المللی اش علیه تروریسم و پس از خروج فرانسه از دایره ائتلافش و پیوستن آن به عملیات هوایی روسیه در سوریه و اماده شدن لندن به تأسی از پاریس در این باره، امریکا چگونه می تواند برنده باشد؟
غرب چگونه برنده شود، آن هم در حالی که شهرهایش به عرصه تاخت و تاز و عملیات داعش تبدیل شده و عناصر این گروهک از "الرقه" مرکز منطقه تحت اشغال داعش و سایر شهرهای آن به پایتخت کشورهای اروپایی بازمی گردند؛ کشورهایی که علاوه بر مشکل آوارگان از بیکاری جوانان و بحران های اجتماعی رنج می برند؟