به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، پناهجویان سوری که در خیابان های نواکشوت نشسته اند و بیشتر آنها زن و دختر و کودک هستند ، از اقامت در اردوگاهی که دولت برای آنها احداث کرده است، خودداری می کنند زیرا تأکید دارند که نمی خواهند برای همیشه در موریتانی بمانند و می خواهند از این کشور خود را به اروپا برسانند.
اکثر این پناهندگان سوری از مصاحبه با رسانه ها امتناع می کنند و اگر کسی هم مصاحبه کند، هویتش را فاش نمی کند .
زنی سوری به نام رقیه در تقاطع "مادرید" نشسته است و به رهگذران می گوید: من خواهر شما از سوریه هستم و نیازمند کمک می باشم . به ما کمک کنید.
رقیه که 20 ساله و اهل شهر حمص است به سی ان ان گفت: هنگامی که در حمص زندگی می کردیم ، دو فرزندم چیزی بجز خرابی و کشتار ندیدند و هم اکنون تقریباً هر شب با وحشت و ترس از خواب بیدار می شوند زیرا وقایع سوریه را فراموش نکرده اند .
رقیه می افزاید : اگر در حمص می ماندیم ، به دست گروه های مسلح کشته شده بودیم گروه هائی که به منازل مردم حمله می کردند و محتویات منازل را می دزدیدند و ساکنین آن را با خونسردی می کشتند و ما سرانجام خود را به خطر انداختیم و مهاجرت کردیم .
یک جوان موریتانیایی به نام "سالم ولد احمد" که دانشجوی دانشگاه نواکشوت است، پس از اعطای مقداری پول به یکی از پناهندگان سوری، اظهار داشت: هر عرب و مسلمانی باید در قبال ملت سوریه احساس مسؤولیت کند زیرا ملت سوریه هم اکنون نیازمند کمک و یاری دیگران است و بحران کشورشان باعث شده است که به اعراب و مسلمانان نیاز پیداکنند و ما نباید آنها را با مشکلات شان تنها بگذاریم .
دولت نواکشوت اعلام می کند که اردوگاهی با هزینه یک میلیون یورو برای احداث اردوگاهی مجهز برای پناهجویان سوری احداث کرده است ولی پناهجویان از اقامت در این اردوگاه امتناع می کنند و می گویند که برای اقامت دائم به موریتانی نیامده اند و در آینده راهی کشور مغرب یا الجزایر خواهند شد و از آنجا خود را به اروپا خواهند رساند .
دفتر کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد در نواکشوت تعداد پناهجویان سوریِ مقیم موریتانی را کمتر از 500 نفر اعلام می کند و این در حالیست که هواپیماهای ترکیه هر هفته ده ها پناهجوی سوری را در نواکشوت به زمین می نشانند و اکثر این پناهجویان از ثبت نام خود در لیست پناهجویان سوری سازمان ملل امتناع می کنند و می گویند که در آینده نزدیک کشور ِ میزبان را ترک خواهند کرد .
برخی از اتباع سوری مقیم موریتانی که از ده ها سال پیش در این کشور زندگی می کنند و به فعالیت تجاری خصوصاً هتل داری می پردازند، مدعی هستند افرادی که در خیابان های نواکشوت گدایی می کنند ، پناهجویان سوری نیستند بلکه کولی هایی هستند که شغل شان گدایی است.
یک تبعه سوری به نام " بلال " که مالک رستورانی در نواکشوت است، و از 12 سال پیش تاکنون در این شهر – پایتخت موریتانی – زندگی می کند ، می گوید : این افرادی که گدایی می کنند ، سوری نیستند و با سوء استفاده از بذل و بخشش مردم موریتانی خود را پناهجوی سوری معرفی می کنند.
با این حال، برخی از پناهجویان سوری توانسته اند کسب و کاری برای خود در موریتانی به راه بیندازند . پناهجویی سوری به نام خالد که 37 سال سن دارد و اهل استان ادلب است ، 9 ماه پیش با کمک یک شهروند موریتانیایی به نام " الشیخ ولد عبدالله " توانست یک مغازه برای خود باز کند. الشیخ ولد عبدالله قبلاً در سوریه تحصیل کرده بود و احترام خاصی برای مردم این کشور قائل است .
214-8