العالم - گوناگون
اکثر افراد بدون غذا امکان زنده ماندن حداقل به مدت چند هفته و یا کمی بیشتر را دارند و درنهایت، پس ازآن به علت گرسنگی جان می‌دهند. با این وجود، اینکه انسان تا چه مدت می‌تواند بدون غذا زندگی کند، بازهم مسئله پیچیده‌ای است. بدون آب، افراد مختلف بیش از یک هفته زنده نمی‌مانند، اما در مورد گرسنگی، این زمان محدوده بیشتری را دربرمی گیرد. شاید زندگی اسرارآمیز، آنگوس باربیری در این مورد نمونه جالب‌توجهی باشد، شخصی که ۳۸۲ روز هیچ غذایی نخورد و زنده ماند!
امروزه شواهد کمی در مورد آنگوس باربیری وجود دارد، تنها چند مورد روزنامه های قدیمی که داستان زندگی او را بازگو کرده‌اند و همچنین گزارشی که در آن پزشکان او به تشریح آزمایش‌های خود، منتشرشده در سال ۱۹۷۳ پرداخته‌اند.
بر اساس این گزارش، باربیری از بیش از یک سال قبل، به دپارتمان پزشکی دانشگاه سلطنتی داندی، اسکاتلند، می‌رفته و تقاضای کمک می‌کرده است.
او به‌شدت چاق بوده، به گفته پزشکانش، باربیری، ۴۵۶ پوند (۲۰۷ کیلوگرم) وزن داشته است. پزشکانش تصمیم گرفتند، او را در دوره کوتاه گرسنگی نگه‌دارند تاکمی از وزن خود را از دست دهد. اما آن‌ها انتظار نداشتند، این دوره گرسنگی، این‌چنین طولانی شود. درواقع با سپری شدن هفته‌های متوالی، باربیری که از وزن بالای خود ناراضی بود، به ادامه این دوره گرسنگی مشتاق‌تر می‌شد.
هدف اولیه او، ۴۰ شبانه‌روز بدون غذا بود که برنامه بسیار خطرناکی محسوب می‌شد اما باربیری برای رسیدن به وزن دلخواه خود یعنی ۱۸۰ پوند (۴۹ کیلوگرم) می‌خواست به این برنامه ادامه دهد. در کمال تعجب پزشکان، او به‌راحتی زندگی روزمره خود را ادامه می‌داد، باربیری بدون هیچ مشکلی از خانه به بیمارستان می‌آمد و معاینات و همچنین اقامت یک شبه خود را در بیمارستان را سپری می‌کرد.
آزمایش‌های قند خون او نشان داد، باربیری باوجود، کاهش بسیار پایین قند خون، قادر به انجام عملکرد عادی است. به‌این‌ترتیب، باربیری با اثبات اینکه هیچ غذایی نخورده دوره گرسنگی خود را به‌جای چند هفته به چند ماه رساند. باربیری در طول این دوره، در چندین مختلف تنها مکمل‌هایی ازجمله پتاسیم و سدیم را مصرف کرد.
همچنین او تنها اجازه نوشیدن قهوه، چای و آب گازدار که همه آن‌ها فاقد کالری هستند، را داشت. او همچنین در موارد انگشت‌شماری، به‌خصوص در چند هفته پایانی دوره گرسنگی خود، قند و یا شیر را با چای خورده بود.
در پایان این دوره، باربیری موفق شد، به وزن ایده آلش، یعنی ۱۸۰ پوند برسد.
بریده ای از روزنامه ایونینگ تلگراف که گزارشی از داستان آنگوس باربیری را در ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۶، منتشر کرده بود.
محدودیت‌های بدن انسان
دوره گرسنگی این مرد اسکاتلندی شاید بهترین مثال از یک رژیم غذایی گرسنگی باشد که تاکنون به ثبت رسیده است. حداقل یک نفر وجود داشته که حتی بیش از باربیری توانسته بدون غذا زنده بماند. این شخص که دنیس گالر گودوین نام داشته در اعتراض به‌حکم دادگاه مبنی به حبس در زندان ویکفیلد در غرب یورکشایر، انگلستان، به دلیل اتهام به تجاوز جنسی، اعتصاب غذایی را شروع کرد که ۳۸۵ روز به طول انجامید؛ سرانجام اعتصاب غذایی گودوین با خوراندن اجباری غذا از طریق یک لوله پایان یافت.
اما رژیم افراطی باربیری تنها مورد رژیم غذایی گرسنگی برای سلامتی نیست. در سال ۱۹۶۴، محققان مطالعه ای را منتشر کردند که در آن اشاره‌کرده بودند، گرسنگی طولانی‌مدت می‌تواند یک درمان مؤثر برای چاقی شدید، با حداقل یک دوره گرسنگی ۱۱۷ روزه باشد.
به دلایل پزشکی، چندین نفر دیگر هم توانستند دوره گرسنگی بیش از ۲۰۰ روزه را به سر رسانند. بااین‌وجود، حداقل مرگ یک نفر در دوره مجدد تغذیه گزارش‌شده است.
درواقع این داستان‌های عجیب، توانایی‌های قابل‌توجه بدن (در چند مورد نادر) را برای بقا بدون ذخیره چربی را نشان می‌دهد.
هنوز هم بدون هیچ شکی، این نوع رژیم غذایی افراطی می‌تواند کشنده باشد. هیچ‌کس نمی‌تواند بدون انرژی که از مواد غذایی و همچنین چربی ذخیره‌شده بدن تأمین می‌شود، تنها بیش از دوره‌ای مشخص زنده بماند.
درحالی که گرسنگی در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به‌عنوان یک درمان رفته رفته محبوبیتی کسب کرده بود؛ اما پزشکان به دلیل کشنده بودن آن از این درمان دست کشیدند.
در طول رژیم غذایی گرسنگی پس از دوره‌ای مشخص، بدن چربی و عضلات خود را می‌سوزاند و درنهایت باعث تغییرات فیزیکی می‌شود که به‌شدت احتمال حمله قلبی را افزایش می‌دهد. حتی رژیم غذایی کم‌کالری هم بسیار خطرناک است که در گزارش‌های کالبدشکافی مختلفی، علائم مشخص مرگ براثر گرسنگی ثبت‌شده است. اما چنانکه مورد، باربیری نشان می‌دهد، این پرسش که افراد تا چه زمانی قادر به زنده ماندن بدون غذا هستند، پیچیده است.
قبل از اولین وعده غذایی او پس از دوره گرسنگی، او ادعا کرد، مزه غذاها را فراموش کرده است. او برای نخستین بار پس از دوره گرسنگی خود، در صبح یک روز در ماه ژوئیه، یک تخم‌مرغ آب پز، یک‌تکه نان با کره و یک فنجان قهوه خورد.
بنا به گزارشی که آن زمان در نشریه شیکاگو تریبون منتشرشده، روز بعد او به یک خبرنگار گفت: “من کاملا از تخم مرغم لذت بردم و احساس سیری کامل دارم.”