العالم - اروپا
به نقل از رویترز؛ هلندی‌ها امروز (چهارشنبه) در انتخاباتی شرکت می‌کنند که تحلیلگران آن را آزمونی برای ارزیابی احساسات ضد مهاجرتی و ملی‌گرایانه ارزیابی کرده اند. منازعه اخیر هلند با ترکیه در روزهای اخیر، نگاه‌ها را هرچه بیشتر به این انتخابات معطوف کرده است.
در این انتخابات حزب راست میانه «وی‌وی‌دی» نخست‌وزیر «مارک روته» 50 ساله با حزب «پی‌وی‌وی» (حزب برای آزادی) به منظور کسب اکثریت در پارلمان رقابت می‌کنند. «خیرت ویلدرس» 53 ساله، مخالف سرشناس مهاجرت و اتحادیه اروپا، عضو ارشد حزب «پی‌وی‌وی» است.
حدود 13 میلیون هلندی در این انتخابات شرکت می‌کنند و مراکز اخذ رأی ساعت 9 شب به وقت محلی تعطیل می‌شوند.
ویلدرس که وعده داده است هلند را «غیر اسلامی» کند، تقریباً از هیچ بختی برای تشکیل دولت برخوردار نیست؛ چرا که تمامی احزاب اصلی همکاری با وی را منتفی دانسته اند. اما پیروزی «پی‌وی‌وی» می‌تواند اروپا را با یک شگفتی بزرگ مواجه کند.
این زورآزمایی، نخستین انتخابات از سه‌گانه‌ای انتخاباتی در اروپا محسوب می‌شود که امسال می‌توان از آن‌ها پس از پیروزی سال 2016 دونالد ترامپِ ضد اتحادیه اروپا در آمریکا و رأی سال 2016 مردم بریتانیا برای خروج از اتحادیه اروپا، برای ارزیابی احساسات ضد مهاجرتی و سنت‌شکنانه و تخمین احتمال بقای اتحادیه اروپا استفاده کرد.
فرانسه به زودی رئیس‌جمهور جدید خود را انتخاب می‌کند و پیش‌بینی می‌شود مارین لو پن به نمایندگی از احزاب راست افراطی به دور دوم در ماه مه راه یابد. همچنین پیش‌بینی می‌شود در ماه سپتامبر حزب راست‌گرا و مخالف اتحادیه اروپا، «جایگزین آلمان» که به سیاست مهاجرتی درهای باز آنگلا مرکل تاخته است، بتواند نخستین بار به پارلمان راه یابد.
در هلند، نظرسنجی‌ها از پیشتازی 3 درصدی حزب روته بر ویلدرس حکایت دارد؛ گرچه این ارزیابی‌ها نتوانسته است به طور کامل، دیدگاه رأی‌دهندگان را پس از منازعه اخیر هلند و ترکیه و ممانعت از سخنرانی وزرای ترکیه در گردهمایی ترک‌ها در رتردام ارزیابی کند. نخستین نشانه‌ها حاکی از آن است که این منازعه به هر دو حزب کمک کرده است.
بر خلاف انتخابات آمریکا و فرانسه، هیچ حزبی در هلند پیروز اصلی انتخابات معرفی نمی‌شود و حدود 15 حزب در این کشور از بخت کسب کرسی‌های پارلمان برخوردارند. همچنین گفته می‌شود هیچیک از این احزاب نمی‌تواند 20 درصد از آرا را از آن خود کند.
دولت اخیر روته، از ائتلافی دو حزبی تشکیل می‌شد که «حزب کارگر» در آن حضور داشت؛ اما حالا برای کسب اکثریت در پارلمان دست‌کم به حضور 4 حزب نیاز است.
