العالم-سوریه
به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، مخالفت جدی ایران و روسیه با مداخله و نقض حاکمیت سوریه و تجاوز غیر قانونی آمریکا و همراهی برخی کشورهای غربی مثل فرانسه؛انگلیس و ... فضای سیاسی و امنیتی منطقه را از جمعه گذشته 18 فروردین(هفتم آوریل) تحت تاثیر قرار داد.
آمریکا پس از حملات موشکی خود به سوریه و بدون توجه به تاثیر آن بر روابط با روسیه و اینکه یکی از بدترین درگیری های جهان ممکن است تشدید شود، اعلام کرد فشار بر سوریه ادامه می یابد.
دولت دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا اعلام کرد پس از این حمله موشکی تحریم های جدید اعمال خواهد شد ، وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون ) نیز درحال تحقیق درمورد مداخله سوریه در حمله ای شیمیایی در این کشور است که به زعم آنها ترامپ را وادار به اقدام کرد. حمله آمریکا به یک پایگاه هوایی در سوریه نخستین حمله واشنگتن علیه دولت بشار اسد رئیس جمهور سوریه به شمار می رود.
ترامپ بعد از این حمله موشکی ؛با سلمان پادشاه عربستان سعودی تلفنی گفتگو کرد. سلمان در این گفتگوی تلفنی بار دیگر بر حمایت قاطع خود از این حمله آمریکا به سوریه تاکید و از آن تشکر کرد.
'استیون منوچین 'وزیر خزانه داری آمریکا هم گفته است تحریم های اقتصادی بیشتر علیه سوریه درحال آماده شدن است.
ترامپ یک روز بعد از این حمله در نامه ای به کنگره نوشت که براساس منافع امنیت ملی و سیاست خارجی آمریکا اقدام کرد. وی همچنین افزود: براساس اختیارات خود در چارچوب قانون اساسی و همچنین به عنوان فرمانده کل قوا و رئیس اجرایی کشور اقدام کرده است.
رئیس جمهور آمریکا در این نامه تاکید کرد واشنگتن در صورت نیاز و به منظور تامین منافع ملی آمریکا ، اقدامات بیشتری انجام خواهد داد.سخنگوی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بعد از این حمله هشدار داد این حملات به روابط مسکو و واشنگتن ضربه ای جدی وارد خواهد کرد.ولادیمیر سافرونکوف معاون سفیر روسیه در سازمان ملل متحد آنچه را که نقض آشکار حقوق بین الملل و اقدامی تجاوزکارانه توسط آمریکا نامید محکوم کرد و گفت این حمله پیامدهایی بسیار جدی برای امنیت منطقه ای و بین المللی خواهد داشت. وی دولت اسد را نیروی اصلی در برابر تروریسم نامید.
ارزیابی
1.درباره واکنش مسکو؛ باید یادآوری کرد که محکومیت حمله امریکا به پایگاه هوایی سوریه توسط مقام های روس در حالی انجام شد که گفته می شود سامانه پدافندی اس 300 و اس 400 در زمان حمله موشکی ؛ خاموش بوده و حتی برخی منابع می گویند آمریکایی ها یک روز قبل از حمله به روسها برای خروج تجهیزات و نیروهای نظامی ؛ اطلاع داده بودند.
اگرچه نگارنده به تئوری توطئه اعتقادی ندارد، اما از دیدگاه برخی کارشناسان شواهد و قرائن نشان می دهد که روسها و امریکایی ها در حرکتی هماهنگ توافق داشتند.
امریکایی ها به پایگاه هوایی سوریه در نقطه ای حمله کرد که محلی بدون حساسیت‌های غیرنظامی و به دور از پایگاه‌های روسی بود و روس ها هم کاملا مطلع. مسکو در ظاهر ضمن محکوم کردن حملات ترامپ ، توافقنامه ای را که با هدف جلوگیری از بروز رویارویی میان ارتشهای آمریکا و روسیه امضا شده بود به تعلیق در آورد و گفته می شود حضور نظامی خود را در منطقه تقویت کرده است. این در حالی است که وزیر خارجه امریکا در سفر آتی به مسکو ؛ مذاکرات مخفی و پشت پرده دو کشورا پیگیری می کند.
2. به نظر می رسد در نگاه ترامپ مبنی بر اینکه حمله موشکی؛ به تامین منافع و امنیت ملی آمریکا منجر شده است؛ ابهام و تردیدهای زیادی وجود دارد.
پس از تهاجم نظامی تمام عیار اتحاد شوروی به افغانستان در دسامبر سال 1979 ، جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا در مصاحبه ای تلویزیونی به این اقدام واکنش نشان داد. کارتر مداخله نظامی شوروی را در افغانستان با مداخله نظامی متقابل آمریکا در این کشور پاسخ نداد، بلکه در عوض با اتخاذ اقداماتی غیر نظامی مانند تحریم غلات ، تحریم بازیهای المپیک سال 1980 در مسکو ، و آنچه می توان از آن به عنوان تامین تدارکات برای شورشیان افغان نام برد درصدد مقابله به روسها برآمد. اشتباه اصلی کارتر این بود که هدف از مداخله نظامی شوروی را در قالب بخشی از تلاش بزرگتر مسکو برای تصرف قسمتهایی از آسیا با دسترسی به آبهای گرمتر تعبیر کرد در حالی که به واقع هدف شوروی از اشغال نظامی افغانستان ، هدفی به مراتب محدودتر و آن هم روی کار آوردن یک رژیم کمونیست دست نشانده در کابل بود.
امروز هم درخواست های فزاینده ای در آمریکا شنیده می شود مبنی بر اینکه باید در واکنش به حملات شیمیایی در سوریه ، کاری انجام داد. دولت ترامپ هم به این درخواستها با حمله موشکی به یک پایگاه هوایی در سوریه پاسخ مثبت داده است.
البته گزارش‌های متعدد کمیته‌های نظامی و اقتصادی کنگره آمریکا تاکید دارند که ایالات متحده در بدترین وضعیت نظامی سه دهه اخیر خود قرار دارد و مجموعه لشکرهای آماده عملیات و تجهیزات ارتش این کشور برای دفاع از خاک خود نیز کافی نیست.
به هرحال با وجودی که دونالد ترامپ نامزدی بود که در دوران تبلیغات انتخاباتی علنا از اوباما خواسته بود که پای خود را از جنگ با اسد در سوریه بیرون بکشد ، ولی تحت شرایط کنونی به هیچ وجه نتوانست در برابر توسل به اقدامی که منافع آمریکا را به خطر می انداخت مقاومت کند. همانطور که می دانیم ثبات شخصیت و مقاومت در برابر فشارها از شاخصه های اخلاقی ترامپ نیست. این واقعیت که اوباما تلاش می کرد تا از دخالت در جنگ سوریه دور بماند ، موجب نشده بود تا ترامپ اوباما را مقصر اصلی در بروز اوضاع کنونی در سوریه خطاب نکند ، چنانچه وی همواره اوباما را مقصر هر انچه قلمداد می کرد که مردم آمریکا از آن ناراضی بودند.
3. ترامپ خیلی کمتر از اوباما در برابر فشارها برای دخالت در جنگ داخلی سوریه علیه اسد تاب آورد.این به چند ویژگی از سبک عملکرد شخص ترامپ بازمی گردد.
● ترامپ به خودنمایی علاقه دارد و فکر می کند همه اطلاعات مورد نیاز را از شبکه های تلویزیونی و اخبار دریافت می کند. بدین ترتیب برداشت ترامپ از رژیم سوریه و درک وی از آن و نیز سیاست های وی در قبال سوریه همانگونه که از برخی اظهارات این هفته ترامپ بر می اید ، احتمالا بر اساس آنچه شکل گرفته که وی از چارچوب صفحه تلویزیون و به ویژه تصاویر مشاهده کرده است، شامل تصاویری از کودکان کشته شده در سوریه در حالیکه نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد آنها را به دیگران نشان داد.
●تمرکز ترامپ بر تایید فوری درخواستهای عمومی بدون در نظر گرفتن پیامدهای آن در دراز مدت است. به عبارت دیگر ترامپ هنوز احساس می کند در حال و هوای ادامه دوران تبلیغات انتخاباتی قرار دارد تا دوران ریاست جمهوری و اداره امورکشور.
●باید به قطع ارتباط ظاهری تفکرات ترامپ از عملیات نظامی با موضوع لزوم پیگیری اهداف فرمول بندی شده راهبردی آمریکا اشاره کرد. این طرز تصمیم گیری بر آنچه تمرکز دارد که می توان ان را پیگیری اهداف نظامی بدون توجه کافی به این نکته تعریف کرد که آیا این اهداف منافع ملی آمریکا را تامین می کند یا خیر. در هر حال باز گذاشتن دست ارتش برای ترامپ جذابیت دارد زیرا وی را قادر می سازد تا وقتی که همه چیز خراب شد ، تقصیر را به گردن ارتش بیندازد. (درست مانند کاری که قبلا وی در حمله به یمن انجام داد).
4. با در نظر گرفتن شرایط زیر ، تصور اینکه ترامپ با این اقدام آمریکا را به سمت ورطه جنگ داخلی سوریه سوق می دهد تاسف آور خواهد بود :
نخست اینکه واکنش ترامپ به حمله شیمیایی احساسی و بیشتر واکنشی به سروصدای افکار عمومی بود تا یک سیاست سنجیده متکی بر داده های مهم اطلاعاتی جدید.
ثانیا ترکیب حاکمیت سوریه در دمشق برای منافع آمریکا مهم محسوب نمی شود و قطعا آنقدر اهمیت ندارد تا ارزش هزینه ها و مخاطرات کشیده شدن پای آمریکا در جنگ داخلی کشور دیگر را داشته باشد. رژیم اسد از سال 1970 در سوریه بر مسند قدرت بوده است ، چرا تصور می رود تغییر رژیم در سوریه می تواند در شرایط کنونی به هدف تبدیل شود ؟
ثالثا تغییر رژیم سوریه در محدوده قدرت و اختیارات آمریکا قرار ندارد حتی اگر آمریکا بخواهد به نیروی نظامی به مراتب گسترده تری متوسل شود. رژیم اسد به نوبه خود از موجودیتی برخوردار است که به خاطر آن مبارزه می کند و از طرفی از سوی روسیه و ایران و متحدان غیر دولتی دیگر حمایت می شود. اینکه مداخلات روسیه به مراتب تدریجی تر و موثرتر از سطح پیش بینی شده بوده است و اینکه آمریکا هم می تواند چنین کاری انجام دهد استدلالی غلط است.منبع:ایرنا