العالم - گوناگون
در آوریل سال ۱۸۶۲ میلادی در طول جنگ داخلی آمریکا نیروهای «تینیسی» به فرماندهی «یولیسیس گرانت» به نیروهای کونفدرالی میسیسیپی به فرماندهی ژنرال «آلبرت سیدنی جانستون» به سواحل غربی رود تینیسی و به سربازانی که در اردوگاه در حال استراحت بودند حمله کردند. این مبارزه ی خونین دو روز استمرار داشت و در نهایت ارتش کونفدرالی عقب نشینی کرد و ۳۰۰۰ کشته و ۱۶ هزار زخمی بر جای گذاشت.
به دلیل ناگهانی بودن حمله، نیروی پزشکی در آنجا حضور نداشتند. با وجود اینکه بسیاری از زخمی ها به دلیل فقدان ابزارهای پزشکی جان خود را از دست می دادند، در عین حال موضوع جالب توجهی در این میان خودنمایی می کرد. دو روز پس از این نبرد که به «شیلوه» شهرت داشت، پزشکان متوجه شدند که زخم های تعدادی از سربازان با نور کمرنگ سبزرنگی در شبها می درخشد و این تعداد از سربازان زودتر از بقیه درمان می شوند. پزشکان به این زخم ها لقب «تابش فرشتگان» را داده بودند.
زخم هایی که می درخشیدند التهاب کمتری نسبت به زخم هایی داشتند که درخششی نداشتند. این معما همواره ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده بود تا این که دو دانش آموز موفق به حل آن شدند. تقریبا بعد از گذشت ۱۴۰ سال از پایان نبرد شیلوه این معما توسط بیل مارتین و جان کوریتس حل شد. مارتین ایده را از مادرش یک زیست شناس بود به دست آورد. او گفته بود که دلایل زخم های تابان باکتری هایی هستند که در منطقه زندگی می کنند. این ایده منجر به کشف باکتری P. luminescens شد. این باکتری در حرارت طبیعی بدن انسان نمی تواند زندگی کند، اما سربازانی که در این جنگ شرکت کرده بودند از کاهش درجه حرارت بدن رنج می بردند، به همین دلیل باکتری ها بر روی بدن آن ها تکثیر می شد و می درخشید.
این باکتری ها می توانند درون بدن کرم ها هم زندگی کنند و در یک همزیستی از مواد غذایی بدن آنها تغذیه نمایند. این باکتری ها می توانند به عنوان آنتی بیوتیک های قوی عمل کنند و قدرت فوق العاده ای در درمان التهابات دارند. به همین دلیل سربازانی که زخم هایشان می درخشید زودتر از سایرین درمان می شدند. باکتری های درخشنده از طریق خاک و گِل موجود در صحنه ی مبارزه به بدن آنها می چسبیدند و با کمک درجه حرارت پایین ماه آوریل در بدن سربازان تکثیر می شدند.
بیل مارتین و جان کورتس به دلیل این اکتشاف جایزه ی سالانه ی علوم و مهندسی آنتل را از آن خود کردند.