العالم - گوناگون
هفتاد و دو سال پیش در چنین روزی دولت آمریکا به دستور رئیس‌جمهور «هری ترومن» بمب اتمی «پسر کوچک» را روی شهر هیروشیما رها کرد. بر اثر این حمله که اولین مورد استفاده از جنگ‌افزارهای اتمی بود، دو سوم «هیروشیما» نابود و هزاران نفر کشته شدند.
«راسل گاکنباخ»، 94 ساله یکی از اعضای هواپیمای بمب افکن «بی 29» ملقب به «انولاگی» بود که از لحظه پرتاب این بمب بر فراز هیروشیما فیلمبرداری کرد.
«گاکنباخ» در فیلمی که 2 ژانویه از وی منتشر شده می‌گوید از اینکه یکی از اعضای کادر پرواز پرتاب بمب هیروشیما بوده، پیشمان نیست.
در این فیلم که مجله رسمی نیروی هوایی ارتش آمریکا، «ایرمن»، آن را منتشر کرده «گاکنباخ» درباره میزان محرمانه بودن مأموریت پرتاب بمب اتمی و از تصمیم به حمله به هیروشیما می‌گوید: «ما واقعاً نمی‌دانستیم داریم چکار می‌کنیم. اصلا آگاه نبودم که پنج تا ده سال بعد ما عصر اتمی را به ارمغان می‌آوریم.»
صدای هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا: «مدت کوتاهی قبل، یک هواپیمای امریکایی بمبی روی هیروشیما پرتاب کرد و سودمندی این شهر برای دشمن را در هم شکست. این بمب، بیش از 20 هزار تن تی‌ان‌تی قدرت دارد.»
«گاکنباخ» در ادامه به توضیح درباره دیدار با «پائول تیبتز» می‌پردازد. تیبتز، فرماندهی «گروه 509» که به منظور کاربست عملیاتی سلاح‌های هسته‌ای تشکیل شده بود را به عهده داشت. همین گروه به فرماندهی «تیبتز» 29 ساله بود که چند ماه بعد بمباران‌های هیروشیما و ناکازاکی را انجام داد.
«گاکنباخ» می‌گوید: «وقتی برای اولین بار سرهنگ تیبتز را دیدم، او گفت که یک بمب جدید در حال ساخت است و گفت که اگر بتواند جنگ را کوتاه کند، این پروژه موفقیت‌آمیز خواهد بود. نمی‌توانست بیشتر به ما بگوید که آن بمب چه بود. فقط به ما گفته شد که برای ما به شدت تدابیر امنیتی اعمال خواهد شد و محدودیت‌هایی برای اقدامات ما وجود خواهد داشت. باید یاد می‌گرفتیم که دهانمان را ببندیم. او به علامتی اشاره کرد که بیرون پادگان نیروی هوایی بود و روی آن نوشته شده بود: 'هر چه در اینجا می‌بینید را همینجا بگذارید و اجازه دهید همینجا بماند.'»
او می‌گوید روز 5 آگوست، یک روز پیش از پرتاب بمب «پرسنل من به یک جلسه ویژه فراخوانده شدند». «گاکنباخ» می‌گوید: «ما را تقریباً بازرسی کردند، جیب‌هایمان را خالی کردند. داخل اتاق رفتیم و به ما گفتند هدف‌های حمله، کجاها بودند.»
وی تصریح می‌کند: «من تا روز بعد، هیچوقت کلمه بمب اتمی را نشنیده بودم.»
او درباره لحظه پرتاب بمب می‌گوید: «هنگامی که به اندازه بلند شدیم که بمب حدود 30 هزار فوت فاصله داشت... بعد از انفجار، من چند عکس هم با دوربین شخصی‌ام گرفتم. تا دو یا سه سال پیش، کسی این را نمی‌دانست.»
در ادامه اظهارات «گاکنباخ»، هری ترومن می‌گوید: «و این پایان کار نیست. با این بمب، ما افزایشی جدید و انقلابی در توان تخریب پدید آورده‌ایم تا قدرت رو به فزونی نیروهای مسلحمان را تکمیل کنیم.»
«گاکنباخ» می‌گوید که او از پرتاب این بمب، هنوز پشیمان نیست. وی می‌گوید: «تا آنجا که به من مربوط می‌شود، من زندگی خوبی داشته‌ام. جنبه‌های منحوس‌تری در ماجرا وجود دارد، ولی روی من تاثیری نداشته و من هنوز پشیمان نیستم.»