العالم _ آمریکا
معروف است که در استراتژی آمریکا هیچ گاه دشمنان این کشور به شکلی کامل نابود نمی شوند و نمونه ضعیف شده آنها برای روز مبادا حفظ و نگهداری می شوند. برای این استراتژی البته می توان مصادیق زیادی را جستجو و معرفی کرد. شاید نمونه داعش یکی از نزدیکترین این نمونه ها باشد. چنانکه در سخنان دیروز سیدحسن نصرالله هم ذکرشد.
سیدحسن در سخنرانی خود در هرمل دیروز از واقعیتی یاد کرد که برای آنان که بدون تحلیل فقط در معرض بمباران تبلیغاتی رسانه های وابسته به جریان سلطه قرار دارند باور کردنش سخت باشد. نصرالله در مقام یک فرمانده نظامی به صحنه هایی اشاره کرد که در آن هرگاه داعش در محاصره جدی نیروهای مقاومت قرار می گرفته است هلی کوپترهای آمریکایی جهت نجات آنان وارد عمل می شده اند و اسباب نجات آنها را فراهم می کرده اند.
نمونه دیگر از این ماجرا در جبهه های جنوبی سوریه و طی ماه های اخیر اتفاق افتاد. آن گاه که ترامپ رسما از استمرار کمک به تروریست های حاضر در جنوب سوریه اعلام انصراف کرد. در آن زمان افکار عمومی از این اقدام ترامپ استقبال کرد و این در حالی بود که وی در سایه این اعلام عدم پشتیبانی، مراتب انتقال این جماعت ضعیف شده در جنوب را که نابودی شان حتمی بود به مناطق شمالی سوریه فراهم کرد و به این شکل در حقیقت امکان هم افزایی و سینرژی ایشان با سایر تروریست های موجود در سوریه را فراهم کرد. درهمین راستا می توان به فراری دادن 800 نفر از کلاه سفیدها به اسرائیل و از آنجا به اردن اشاره کرد. کلاه سفیدهایی که چاره ای جز تسلیم یا مرگ در مقابل خود نمی دیدند اما حالا از فرصتی سه ماهه برای بقای در اردن و بازیابی و تقویت خود برخوردار شده اند و دور از ذهن نیست که در جریان "نبرد ادلب" مجددا به عرصه سوریه منتقل شوند.
این روزها به نظر می رسد آمریکا دو سناریوی همزمان "جنگ روانی –تبلیغاتی" و "عملیات نظامی" را در صدر توجهات خود در ادلب قرارداده است و البته تاکید بر جنگ تبلیغاتی را بر عملیات نظامی ترجیح داده و به موفقیت آن دلبستگی بیشتری دارد. هدف نهایی ترامپ از مبادرت به طرح همزمان هر دو مساله در نهایت این است که از سویی در سایه تهدید و ارعاب از حمله ارتش سوریه به ادلب جلوگیری کند و در نتیجه اروپا و غرب را از عزیمت سیل مهاجران و آوارگان سوری به این مناطق نجات دهد و از سوی دیگر نیروهای تروریست خلق شده غربی و عربی را از نابودی کامل نجات دهد و ایشان را در حقیقت به عنوان استخوانی در گلوی نظام اسد حفظ کند و در عین حال از حضور آنان در کشورهای غربی جلوگیری به عمل آورد.
جالب توجه در این میان آنکه تهدیدات مکرر ترامپ در شرایط جدید آنقدر برای برخی باورپذیر شده است که مداخله نظامی آمریکا در جهت آنچه نجات ادلب می پندارند را قطعی الوقوع کرده است. اعزام ناو "سالیوان" به منطقه باموشک ها و تجهیزات کامل نظامی به همراه استقرار بمب افکن های بی1بی در پایگاه العدید قطر آنقدر مورد توجه قرار گرفته که محمد الجولانی این اطمینان قلب را یافته است که به دستگیری گسترده هواداران ادلبی مذاکره با سوریه بپردازد و در این میان حتی به مشایخ و ریش سفیدان ادلبی هم رحم نکند.
همراهی فرانسه و بریتانیا با آمریکا و صدور بیانیه مشترک علیه بشاراسد و هشدار به او در خصوص استفاده احتمالی از سلاح شیمیایی در ادلب نیز دقیقا با همین هدف صورت گرفته و تهدید جان بولتون مشاور امنیت ملی ترامپ هم از همین زاویه تحلیلی قابل مطالعه است. در همین شرایط افشای خبرهایی در خصوص انتقال محموله های شیمیایی به روستایی در جسر الشغور ادلب و بهره مندی تروریست ها از این مواد حکایت از آن دارد که سناریوی دوم یعنی عملیات نظامی هم دور از نگاه ترامپ و فرانسه و بریتانیا نیست و می تواند در صورت عدم تحقق دیدگاه معطوف به جنگ روانی ایشان، در قالب سناریویی ساختگی چنان که در دوما و خان شیخون اتفاق افتاد به بهانه ای برای تکرار مجددا هجوم به سوریه تبدیل شود.
واقعیت آن است که امریکا و غرب حمله به ادلب از ناحیه ارتش سوریه به منظور پاکسازی این آخرین سنگر تروریست ها را قطعی می دانند و در این فضا بیش از آنکه نگران مردم سوریه باشند دغدغه نابودی تروریست ها از یک سو و هجوم آنها به غرب و مشکلات بعدی حاصل از این حضور را از دیگر سو را دارند اما اینکه ایا نظام سوریه با جماعت تروریستی که اینک 60 درصد ادلب را در اختیار دارد مماشات خواهد کرد یانه؟ و آیا آن چنانکه آمریکا می خواهد آنان را به شکل "خاردرچشم" تحمل خواهد کرد یا نه سوالی است که در آینده ای نزدیک پاسخ آن داده خواهد شد اگرچه شواهد موجود پاسخ احتمالی را منفی معرفی می کند.
ابورضاصالح