العالم ـ گزارش
روزنامه اینترنتی رای الیوم با اشاره به این مطلب، در یادداشتی به قلم جلال چراغی روزنامه نگار و تحلیلگر ایرانی نوشت: ادعاهای مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در سخنرانی اخیرش در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره توافق هسته ای ایران که چهارشنبه گذشته برگزار شد، درستی سخنان سرتیپ امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را ثابت کرد. او دو روز قبل از آن تاریخ در گفت و گوی ویژه با خبرگزاری فارس درباره اقدام مهم و اخیر سپاه پاسداران در آزمایش یک فروند موشک بالستیک گفته بود ”پاسخ آمریکا به این آزمایش ثابت خواهد کرد که این آزمایش موشکی برای آنها بسیار مهم است و باعث بلند شدن فریادشان شده است“.
آنچه ما در عمل شاهدش بودیم حجم این فریادها در تکرار ادعاهای گذشته پمپئو و رئیسش دونالد ترامپ علیه ایران و جایگاه منطقه ای این کشور بود و از این رو پمپئو به سرعت به شورای امنیت شتافت تا از نشست این سازمان درباره پایبندی ایران به توافق هسته ای استفاده کند که همین موضوع نشان از بی اساس بودن ادعاهای پمپئو است و ثابت می کند این ها چیزی جز فریادهای بلند و مستمر ناشی از عدم تاثیر سیاست های آمریکا از جمله در اعمال تحریم علیه ایران و نیز اعتراف ضمنی به توانایی های نظامی و اقتصادی و سیاسی ایران نیست.
پمپئو ایران را به نقض قطعنامه شماره 2231 شورای امنیت سازمان ملل درباره آزمایش موشک های بالستیک متهم کرد در حالی که واشنگتن خود این قطعنامه را با خروج یک جانبه از توافق هسته ای نقض کرده است اما با وجود این، ادعاهای خود را علیه ایران با متهم کردن تهران به نقض قطعنامه شورای امنیت و مخالفت با آن تکرار می کند.
اظهارات پمپئو در شورای امنیت نشانگر آن است که سیاست های آمریکا برای محدود کردن توانمندیهای نظامی و اقتصادی ایران با شکست مواجه شده است و از این رو آمریکا می کوشد تعامل تجاری با ایران را در سطح جهانی و به ویژه با کشورهای اروپایی ممنوع کند و به همین علت فریادش بالا گرفته است که این فریاد فقط نشان دهنده خشم آمریکا از تحولات سیاسی رخ داده در منطقه است که درجهت منافع واشنگتن و تل آویو قرار ندارد.
پمپئو کوشید با حضور در نشست شورای امنیت ادعاهای خود علیه ایران را تثبیت و بزرگ نمایی کند از این رو در چارچوب جنگ روانی علیه ایران، رسانه ها را به پوشش هرچه بیشتر این رویداد واداشت. از سوی دیگر، حضور او در این نشست بعد از شکست آمریکا در دستیابی به اکثریت مورد نظر در سازمان ملل به نفع طرح آمریکا مبنی بر محکومیت جنبش مقاومت اسلامی (حماس) در فلسطین بود.
افزون بر آن، شکست اخیر واشنگتن در نشست سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) آتش خشم آمریکا را شعله ور تر کرد چنان که دیدیم تلاش هایش در جهت جلوگیری از کاهش صادرات نفت بی نتیجه ماند و بر خلاف اراده دولت آمریکا، اوپک در جهت کاهش صادرات خود و از آن مهمتر، معافیت ایران از کاهش صادرات نفتی تصمیم گیری کرد و تلاش های مستمر آمریکا و عربستان در این زمینه ثمری نداشت.
پمپئو در سخنرانی خود در شورای امنیت از ایران خواست رفتار خود را تغییر دهد اما سوال مطرح این است که ایران تا کجا باید رفتار خود را تغییر دهد؟ آیا این ایران بود که از گروه های تروریستی از جمله داعش و طالبان و جبهه النصره حمایت کرد تا بخواهد رفتار خود را در این زمینه تغییر دهد؟ آیا ایران در حوادث یازدهم سپتامبر 2001 آمریکا نقش داشته است؟ آیا ایران کشوری مستقل مانند قطر را در همسایگی خود تحریم کرده است که باید رفتار خود را عوض کند؟ آیا ایران به تجاوزی آشکار و غیرانسانی علیه ملت مظلوم یمن دست زده است؟ آیا ایران نخست وزیر یک کشور مستقل را ربوده و او را وادار به استعفا و سپس حبس کرده و به این ترتیب حاکمیت لبنان و قوانین بین المللی را نقض کرده است؟ آیا ایران یک روزنامه نگار منتقد سیاست هایش را در کنسولگری کشور خود در خاک یک کشور ثالث ربوده و سپس به قتل و مثله کردن جسدش اقدام کرده است و باید به خاطر این کار غیرانسانی مورد پیگرد قرار گیرد؟
آنچه می توان گفت این است که مقصود پمپئو و رئیسش ترامپ از مطرح کردن لزوم تغییر سیاست های ایران، در واقع تغییر سیاست های تهران در قبال تحولاتی است که درباره قدس در اتاق های تاریک واشنگتن و نیز عربستان و رژیم اسرائیل رخ می دهد. تغییر مورد نظر دولت آمریکا این است که تهران سیاستی همسو با سیاست عربستان در قبال قدس و مسجدالاقصی و مغایر با خواسته های ملت فلسطین اتخاذ کند و از حمایت مقاومت مردم فلسطین دست بکشد و بعد هم مقاومت فلسطین و اقداماتش را در دفاع از خویش از طریق شلیک موشک برای مقابله با متجاوزان صهیونیستی محکوم کند. آنها خواستار سکوت تهران در برابر سیاست های یک جانبه آمریکا در منطقه علیه ملت ایران و نیز همگام شدن با تلاش های واشنگتن برای تفرقه افکنی بین ملت ها و دولت های منطقه و به ویژه ملت های مسلمان در خدمت منافع رژیم صهیونیستی در منطقه و جهان هستند.
سوال دیگری که درباره حضور مایک پمپئو در نشست شورای امنیت سازمان ملل مطرح می شود این است که چرا سازمان ملل متحد و شورای امنیت آن این چنین در برابر رفتارهای خصمانه آمریکا علیه ملت های منطقه از جمله ملت ایران سکوت کرده اند و نقض قطعنامه 2231 درباره توافق هسته ای ایران به دست آمریکا را نادیده می گیرند؟ تناقضی که در حضور پمپئو در شورای امنیت نمودار شد این است که نقض کننده اصلی قطعنامه 2231 شورای امنیت آمریکا بود نه ایران و با وجود این حقیقت آشکار، پمپئو به گزاف پیکان اتهام زنی را به سمت ایران نشانه رفت و اظهارات سخیفی را که قبلا از زبان ترامپ و سایر مسئولان آمریکایی گفته شده بود تکرار کرد. این درحالی است که این نشست می بایست برای پیگیری پرونده قتل خاشقجی و موضوع ادامه تجاوز سعودی ها علیه ملت یمن و نه علیه ایران، برگزار می شد!