العالم _ عراق
جمله معروف ذکر شده از ترامپ اگرچه در واقع با این هدف طرح و ابراز شد که ناکامی و بی کفایتی پیشینیان ترامپ از آن فهمیده شود اما در واقع معنای دومی هم داشت و آن اینکه ایالات متحده در عراق جایی ندارد.
حمله 2003 آمریکا به عراق به نظر هنوز پایان نیافته است و در حقیقت از شکلی به شکل دیگر تبدیل شده است.
حمله همه جانبه نظامی آن سال ها بعد ها با اشغال نظامی ادامه یافت، با مداخله در امور داخلی عراق شدت گرفت و حالا در قالب تحمیل جنگ نرم و تلاش برای توجیه استمرار حضور و قانونی کردن آن به اوج خود رسیده است.
زمان زیادی از ماجرای اعلام عقب نشینی آمریکا از سوریه نمی گذرد، اعلامی که با این کلام تکمیل شد که آمریکا پس از عقب نشینی از سوریه نیت دارد نیروهایش را در اربیل عراق تجمیع و سازماندهی مجدد بکند اگر چه هم صدایی قابل تحسین اغلب قریب به اتفاق جریانات سیاسی عراق بر خروج قریب به ۸۰۰۰ نظامی امریکایی از این کشور تاکید دارد اما ترامپ همچنان به بهانه هایی واهی از جمله ضرورت کنترل ایران بر بقای در عراق تاکید می کند و کاخ سفید علی رغم آنکه یکی از بزرگترین "نه" های تاریخ آمریکا را از عراقی ها در انتخابات پارلمان و متعاقب آن تشکیل دولت و حکومت جدید دریافت کرد همچنان خود را به ناشنوایی زده و در این خصوص تجاهل و تعلل می کند.
رییس جمهور ایران امروز سومین روزی است که میهمان دولت و ملت عراق است. کافی است این حضور را با حضور سه ساعته و بدون استقبال و البته مخفیانه ترامپ در این کشور مقایسه کنیم تا معنای اظهارات "بریان هوک" نماینده آمریکا در امور ایران را دقیق تر دریافت کنیم. هوک که در واقع مغز متفکر و البته عامل و کارگزار اجرای کلیه برنامه های ضدایرانی کاخ سفید و از جمله تحریم های ترامپ علیه ایران است در واکنشی منفعلانه به سفر روحانی گفته است: ایران می خواهد عراق را به یکی از استان های خود تبدیل کند او همچنین افزوده است ایران می خواهد با ایجاد یک راه ارتباطی در شمال خاورمیانه به سهولت سلاح جابجا کند.
کمترکسی است که در قرن 21 از این کلام هوک برداشتی غیر از واگویه یک عصبانیت استنباط کند و در عین حال کمتر صاحب فکری است که نداند مراد هوک نه دلواپسی از اوضاع عراق و نه نگرانی از انتقال سلاح توسط ایران است.
واقعیت آن است که با پیروزی محور مقاومت در سوریه، عراق، لبنان و با بهرمندی این محور از موضع برتر در مساله یمن و غزه دلنگرانی هوک از اقتدار یافتن بیش از پیش و خارج از تصور آمریکا شده است، به ویژه آنکه ۵ ماه از تحمیل تمام عیار تحریم ها بر ایران می گذرد اما کارنامه ترامپ و هوک همچنان خالی از هرگونه دستاورد معطوف به تسلیم است.
ایران و عراق امروز روابطشان به یک الگوی قابل ارائه تبدیل شده، الگویی که در قدم اول در دیگر اعضای محور مقاومت تسری خواهد یافت و سپس با دیگر کشورها تجربه خواهد شد. گزافه نیست گفته شود امریکا از عراق عصبانی است و البته از استقبال دولت و مردم این کشور از روحانی عصبانی تر تنها به این دلیل روشن که عراق ایران را به سوریه و از آنجا به مدیترانه متصل خواهد کرد و در حقیقت و در افقی بالاتر و روشن تر برقوت و قدرت عراق، ایران سوریه و در یک کلام محور مقاومت می افزاید. به نظر می رسد در سایه تحقق این اتفاق همدلانه ترامپ مجبور خواهد شد گلایه کند و بگوید ۷میلیارد دلار هزینه کردیم اما حتی هواپیمایم را اجازه ورود نمی دهند.
ابورضا صالح _ العالم