العالم - فلسطین اشغالی
دروغ قرن با افسانه ای بزرگ به نام "حل مشکلات اقتصادی فلسطینی ها" شروع می شود. تمرکز بر این نکته در واقع به این دلیل است که فلسطینی ها مانع و مخالف اصلی این قرارداد ترامپی هستند؛ طراحان این قرارداد سعی کردند چنین وانمود کنند که اوضاع اقتصادی فلسطینی ها پس از چندین دهه نابسامانی و وخامت بهبود یافته است و با همین بهانه، نخستین مانع از سر راه خود بردارند. اما موضع متحد و یکپارچه گروه های مقاومت فلسطینی و حتی گروه هایی که به سازش کاری و عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی معروفند، بار دیگر ثابت کرد که نظریه پردازان و طراحان این دروغ بزرگ قرن، نتوانسته اند ملت فلسطین را بفریبند و این بدان معناست که این قرارداد مثل سایر قراردادها حداقل در آینده نزدیک به نتیجه نخواهد رسید.
مکه مکرمه امروز و فردا میزبان برگزاری دو کنفرانس سران عربی و اسلامی است.
تحلیل گران معتقدند که این دو کنفرانس هم مثل "کنفرانس بحرین" از پیش محکوم به شکست است. زیرا اهدافی را برای خود تعریف کرده است مثل مبارزه با تروریسم که میزبانان این کنفرانس ها خود از بانیان و حامیان اصلی تروریسم هستند. یا اینکه اساسا در حد و اندازه ای نیستند که بتوانند این اهداف را اجرایی کنند. اهدافی مثل تشکیل ناتو عربی و ایجاد صلح و ثبات در منطقه از جمله اهدافی بودند که هیچگاه تحقق نیافتند؛ خبرها حکایت از آن دارد که ایران و مسأله فلسطین در رأس اولویت های این دو کنفرانس هستند اما نکته ای که در این بین برای ما مهم است این است که محمود عباس که "قرارداد قرن" را "قرارداد ننگین" خوانده بود در هر دو کنفرانس سخنرانی می کند و در هر دو سخنرانی قرارداد یادشده را محکوم و رد می کند.
نکته ای که در این بین در روزهای گذشته شایان توجه بوده است این است که دولت ترامپ سعی خواهد کرد با جلب حمایت دولت های عربی به خصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس بار مالی کمک به فلسطینی ها را بر این کشورها تحمیل کند. و این بدان معناست که عملیات حلب دیگری در راه است و این قرارداد شکست بخورد یا موفق شود، نمی تواند از این هزینه شانه خالی کند.
آنچه که بر حتمی بودن شکست کنفرانس بحرین و کلا قرارداد قرن صحه می گذارد، این است که به گفته برخی، علل شکست این قرارداد علاوه بر مخالفت فلسطینی ها، این است که طراحان آن یعنی جیسون گرینبالات، جرد کوشنر و دیوید فریدمن، سفیر آمریکا در فلسطین اشغالی، آمریکایی یهودی تبار و همگی از حامیان رژیم صهیونیستی و به خصوص شهرک سازی هستند. به همین دلیل این سه نفر نامناسب ترین گزینه برای مذاکره در این زمینه هستند.
گذشته از همه اینها کارگاه بحرین که گام نخست اجرای دروغ قرن است و بر بعد اقتصادی قرارداد تکیه کرده است در حقیقت بیان دیگری از نقشه سابق بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال 2008 است. نتانیاهو در این طرح بر "صلح اقتصادی" پیش از صلح سیاسی تمرکز کرده بود.
تجربه های پیشین نشان می دهند که تعداد بسیار کمی از سران عرب در "کارگاه بحرین" حضور خواهند یافت. هیئت اسرائیلی نیز خود را در کارگاه بحرین به کلی منزوی خواهد دید. در اینجا نباید فراموش کنیم که تحریم های اقتصادی باعث نشدند که فلسطینی ها از آرمان خود برای تأسیس کشور مستقل فلسطین در مرزهای 1967 به پایتختی قدس و حاکمیت کامل فلسطین بر حرم ابراهیمی چشم پوشی کنند.
احمد سعید - العالم