العالم ـ گزارش
آمریکا پس از آزمایش همه راهکارهای جنگ اقتصادی از جمله تحریم بانک ها، بیمه ها، معاملات فلزات گران بها و در نهایت نفت و سپس شدیدترین و غیر انسانی ترین آن یعنی منع ارسال محموله های دارویی و حتی کمک های سلیب سرخ جهانی در واقعه سیل بی سابقه و وسیع کشورمان نتوانست به اهدافی که پیش بینی کرده بود برسد و طرح فشار حداکثری آنان برای ایجاد ناآرامی و شورش در داخل ایران با ناکامی مواجه شد.
در بحبوحه رجز خوانی های ترامپ، واقعه عظیم سیل نوروز 98 که سطح وسیعی از استان های کشورمان را فرا گرفت و خسارات بی سابقه ای که وارد کرد، موجب شد نیروهای مسلح و گروه های مردمی درکنار اقدامات دولت به کمک هموطنان سیل زده و گرفتار خود بشتابند که همدلی و احساس همدردی و اتحاد را میان مردم افزایش داد و آخرین تیر ترکش یاغی های کاخ سفید که هیچ ابایی از زیر پا گذاشتن تعهدات و قوانین بین المللی ندارند، به سنگ تدبیر و درایت کارگزاران هوشیار کشورمان خورد و به شکست منجر شد.
اوج ماجرا آنجا بود که پس از مایوس شدن سردمداران کاخ سفید از فشار حداکثری اقتصادی برای به زانو در آوردن کشورمان و باج گیری و گرفتن امتیازات از ایران، به خیال خود به تهدید نظامی روی آوردند و با سروصدای فراوان اعزام ناوگروه "یواس‌اس آبراهام لینکلن" به همراه بمب افکن ها و موشک ها و ناوچه ها را که اقدامی روتین و از قبل برنامه ریزی شده بود، به عنوان اقدامی تهدید آمیز علیه ایران تبلیغ و ترویج کردند تا شاید آخرین حربه آنها این بار با توسل به قوای نظامی و تهدید به جنگ کارساز شود.
به دنبال این اقدام بلافاصله مقام‌های ارشد دولت آمریکا گفتند که اعزام ناوگروه "یواس‌اس آبراهام لینکلن" به آب‌های خلیج فارس در واکنش به "تحرکات و رفتار‌های نگران‌کننده ایران" صورت گرفته است در همین خصوص مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا که در راه اروپا برای دیدار با برخی وزرای خارجه بود، در هواپیما به خبرنگاران گفت که ایالات متحده شاهد افزایش تحرکات ایران در منطقه بوده و اعزام ناوگروه آبراهام لینکلن به خلیج فارس به همین دلیل است و درعین حال تهدید کرد که هر حمله‌ای به منافع آمریکا در منطقه را از چشم ایران می‌بیند و حتی اگر گروه‌هایی مثل حزب‌الله لبنان یا انصارالله یمن چنین اعمالی انجام دهند آمریکا، ایران را مقصر می‌داند.
پس از خط و نشان کشیدن پمپئو، پاتریک شاناهان، وزیر موقت دفاع آمریکا، نیز بعد از ظهر همان روز یعنی دوشنبه 16 اردیبهشت ماه 1398 در توییتی، اعزام ناوهواپیمابر و گروهی از بمب افکن ها به ناحیه تحت مسئولیت سنتکام را تایید و آن را جابجایی خردمندانه نیروها در واکنش به نشانه های قطعی تهدید از سوی نیروهای ایران مطرح و خاطرنشان کرد، "ما از رژیم ایران می خواهیم به همه تحریک ها پایان دهد. ما رژیم ایران را مسئول هر گونه حمله ای به نیروهای آمریکایی یا منافع آمریکا می دانیم."
در واکنش به این حربه آمریکا در کنار موضع گیری سیاسی مقامات کشورمان، سردار امیر علی حاجی زاده فرمانده هوافضای سپاه خطاب به آنان تاکید کرد، "ناو هواپیمابری که حداقل ۴۰ تا ۵۰ هواپیما بر روی خود دارد و شش هزار نیرو در خود جمع کرده، در گذشته برای ما یک تهدید جدی بود، اما الان یک سیبل است." وی با اشاره به وضعیت پایگاه‌های آمریکا در منطقه و توان موشکی سپاه همچنین خاطرنشان کرد "وضعیت آمریکایی ها طوری است که انگار گوشتی در زیر دندان ما هستند و اگر تکان بخورند بر سرشان می زنیم."
حالا به نظر می رسد که نوکیسه های سیاسی کاخ سفید نا امید از حربه های غیر انسانی فشار حداکثری اقتصادی و سپس فشار نظامی، به حربه عقب نشینی از تهدیدات و شروط گذشته روی آورده و با لهن آرام تر و ارسال پیغام های متعدد از طریق واسطه قراردادن مقامات سیاسی کشورهای منطقه، این بار از طریق سیاسی و حربه وارد شدن از در به اصطلاح دوستی همراه با تغییر لحن آشکار و معنا دار در صدد رسیدن به همان اهداف شوم و باج خواهانه خود بر آمده اند.
دونالد ترامپ پس از آن که حربه اقتصادی و تهدید نظامی از طریق گسیل ناو هواپیمابر کارساز نشد، فاز سوم دعوت به مذاکره همراه با لحنی آرام را روز پنجشنبه (19 اردیبهشت ماه 1398) کلید زد و برای گفتگوی تلفنی با مقامات کشورمان اظهار تمایل کرد و گفت: "چشم به روزی دارم که به ایران کمک کنیم به وضعیت خوبی برگردد. ما نمی‌خواهیم به ایران آسیب بزنیم."
در واکنش به تاکتیک جدید ترامپ، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در توییتی با ضمیمه کردن طرح جان بولتون برای خروج از برجام پیش از سمت فعلی او خطاب به رئیس جمهور آمریکا نوشت: " آقای ترامپ! قابل توجه در صورتی که قبلاً ندیده باشید. پیش از این که جان بولتون را به کار بگیرید، این طرحی بود که وی و همدستانش در "تیم بی" برای ایران داشتند. یک نقشه مفصل برای اطلاعات جعلی، جنگ دائمی و حتی پیشنهادات توخالی برای مذاکره. تنها تفاوت این بود که در آن طرح، شماره تلفن گنجانده نشده بود.
رییس جمهور آمریکا سپس دوشنبه ششم خرداد ماه 1398 نیز در دیدار با «شینزو آبه» نخست‌وزیر ژاپن اعلام کرد که کشورش برای «تغییر رژیم در ایران» تلاش نمی‌کند و این که « اصلا به دنبال صدمه‌زدن به ایران نیستم. فقط می‌خواهم بشنوم که ایران به سلاح اتمی «نه» بگوید" همچنین گفته بود که معتقد است ایران می‌خواهد با آمریکا مذاکره کند و واشنگتن برای این مذاکره نیز آماده است.
این در حالی است که ترامپ پیش از این مرتب از تهدید ایران برای نیروهای آمریکایی در منطقه سخن گفته و ایران را به "نابودی" تهدید و خاطرنشان کرده بود "اگر دست به کاری بزنند، نابود خواهند شد."
ظریف در همان روز یعنی شامگاه دوشنبه (6 خرداد 98) به اظهارات ترامپ در مورد این که می خواهد ایران به سلاح اتمی دست نیابد، با انتشار توییتی این گونه پاسخ داد: "آیت‌الله خامنه‌ای مدتها پیش با صدور فتوایی در منع تسلیحات هسته‌ای، اعلام کردند که ما به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نیستیم. تروریسم اقتصادیِ " تیم بی " به مردم ایران آسیب می‌رساند و در منطقه تنش ایجاد می کند. اقدامات و نه حرف‌های دانلد ترامپ نشان خواهد داد که هدف وی هم همین است یا خیر! "
حالا مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در راستای پی گیری تاکتیک جدید برای دستیابی به اهداف باج خواهانه و عقب نشینی از پیش شرط های 12 گانه، بار دیگر گفته، "فکر می کنم که ایران می داند اگر آماده باشند چگونه با ما تماس بگیرند."
وزیر امور خارجه آمریکا در تازه ترین اظهار نظر در مصاحبه با تلویزیون آر تی اس سوئیس خاطرنشان کرده، "رئیس جمهور ترامپ برای چندین ماه است که می گوید آماده مذاکره است. وقتی ایران آماده است تا گفتگو انجام دهد." پمپئو خاطرنشان کرده منظورش دیداری مشابه بین ترامپ و رهبر کره شمالی کیم جونگ اون خواهد بود و گفته، "البته من فکر می کنم این امکان پذیر است."
پس از شکست حربه فشارهای اقتصادی و نظامی، حالا در گام سوم پیشنهاد مذاکره به ایران این بار در بالاترین سطح از سوی واشنگتن، در حالی است که ترامپ با خروج قلدرمابانه از برجام به رغم مذاکرات سخت و طولانی مدت بین المللی با گروه 1+5 درخصوص برنامه هسته ای ایران و دستیابی به سند بین المللی برجام که قعطنامه سازمان ملل را نیز به عنوان پشتوانه به همراه خود دارد، نشان می دهد که نوکیسه های سیاسی کاخ سفید چگونه آب در هاون می کوبند و در باتلاق خروج از برجام دست وپا می زنند.
نویسنده: احمد نیکنام