العالم - در گوشی
دقیقا یک روز پس از ملاقات ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه با رجب طیب اردوغان، همتای ترک وی در استانبول، وزارت دفاع روسیه پس از توافق با ترکیه به سرعت برقراری آتش بس در ادلب را اعلام می کند.
از پیروزی ارتش سوریه در حومه جنوبی ادلب تا اعلام آتش بس، در این فاصله زمانی ترکیه بیوقفه خواستار اعلام آتش بس در منطقه بود. این کشور در تازه ترین درخواست خود در اواخر ماه گذشته پیامی را به مسکو مخابره کرد و منتظر ماند تا اینکه رؤسای جمهور دو کشور در ترکیه دیدار کردند. در این دیدار اردوغان یک بار دیگر خواستار اعلام آتش بس شد و از گروه های مسلح در این منطقه هم خواست به آتش بس پایبند بوده و سلاح خود را به زمین بگذارند و در جهت حل مسالمت آمیز تنش ها در مناطق خود تلاش کنند.
این آتش بس پس از آن اعلام شد که ارتش سوریه به پیروزی ها و پیشروی های چشمگیری دست یافته و در آستانه ورود به شهر معره النعمان قرار گرفته بود. همچنین در راستای اجرای "توافق سوچی"، حدود 40 روستا را به مساحت 320 کیلومتر مربع در شرق ادلب آزاد کرده بود.
بر اساس توافق سوچی، چنانچه طرف ترک به تعهدات خود مبنی بر اخراج تروریست ها از منطقه عمل نکند، ارتش سوریه می تواند با توسل به عملیات نظامی این کار را انجام دهد اما یک سال از امضای این توافق گذشته و ترکیه هیچ کاری برای اجرای تعهدات خود نکرده بود؛ بلکه بر عکس پشتیبانی خود را از تروریست ها افزایش داده بود.
سفر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به دمشق در این شرایط، پیام های مهمی در بطن خود دارد که مهمترین آن خطاب به واشنگتن است با این مضمون که محور مقابل آمریکا هنوز حرفی برای گفتن دارد.
از جمله پیام های سفر پوتین به دمشق خطاب به کشورهای غربی است با این مضمون که سوریه دیگر به امنیت و ثبات رسیده است؛ این پیام می تواند اطمینان بخش تمام کسانی باشد که به مشارکت در بازسازی این کشور می اندیشند.
وی در این سفر همچنین حامل طرحی است که بخشی از آن به شمال سوریه مربوط می شود، و در واقع گویای استراتژیک بودن روابط روسیه با سوریه است؛ گواه این مدعا این است که پوتین این طرح را قبل از اینکه به اردوغان ابلاغ کند با بشار اسد در میان گذاشته است و این بدان معناست که این بار پوتین شخصا در روند اجرای توافق سوچی دخالت می کند. ناظران در دمشق بر این عقیده اند که این حرکت، آخرین فرصت ترکیه است؛ ترکیه ای که تصور می کند برای همیشه فرصت دارد و مبنای کار خود را برای اجرای توافق آستانه و سوچی بر سیاست بازی و وقت کشی قرار داده است و هنوز هم دلش را به گروه های تررویستی خوش کرده است و هر زمان که احساس خطر می کند، فریاد کمک خواهی و آتش بس سر می دهد.
تمام داده ها و اطلاعات نشان می دهند که این سیاست است که میادین نظامی را کنترل و مدیریت می کند و در ترسیم نقشه منطقه عملیاتی آخرین پیشروی های ارتش سوریه ملاک است نه چیز دیگر. این موضوع باعث هراس حامیان تروریست می شود چرا که به این ترتیب بساط گروه های تروریستی برای همیشه جمع می شود؛ گروهایی که روند فروپاشی آنها در عمل با پیشروی ارتش سوریه به سوی معره النعمان آغاز شده است و در مقابل هم عملیات انتقال تروریست ها از معره النعمان به ترکیه در ازای پول های هنگفت آغاز شده است. در این بین مقدمه چینی برای انتقال تروریست های "النصره" به مرزهای شمالی و تخلیه آنها از ادلب و مناطق مجاور مرز ترکیه، مزید بر علت شده است چرا که باعث افزایش میزان خیانت در میان این گروه های تروریستی شده است. این روند به طور حتم به شکست نهایی نقشه های حامیان تروریسم و دستگاه های اطلاعاتی آنها خواهد انجامید و در واقع اینهمه تلاش برای نجات آنچه که از جبهه تروریسم در مقابل پیشروی سریع ارتش سوریه در حومه جنوبی ادلب باقیمانده است برای جلوگیری از همین شکست بوده است.
اندکی درنگ در آتش بس های پیشین نشان می دهد که این آتش بس هم دوامی نخواهد داشت مخصوصا که برخی گروه های تروریستی مثل گروه موسوم به "حراس الدین" (نگهبانان دین)، به سرعت در حال شکل گیری هستند و تلاش می کنند جایگزین "جبهه النصره" هستند. لذا به چندین دلیل این آتش بس هم دوام نخواهد آورد از جمله اینکه ترکیه هنوز هم نتوانسته است "جبهه النصره" یا حتی "حراس الدین" را مهار کند و این گروه تروریستی جدید که با پول سازمان جاسوسی یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس تأسیس شده است در حال جذب آن دسته از سرکرده های "جبهه النصره" با ملیت های مختلف است که حاضر به پذیرش آتش بس نیستند. وجود چنین گروه تروریستی مانعی اصلی بر سر راه هر گونه آتش بس در داخل ادلب خواهد بود. گزارش ها حکایت از آن دارند که چندین گروه تروریستی از جمله "حراس الدین" در حال جذب عناصر جدا شده از جبهه النصره هستند؛ همچنانکه پیش از این با جذب عناصر "داعش"، باعث شدند که آتش بس شکننده و هر لحظه در معرض سقوط باشند.