العالم - تحلیل روز
به عنوان توضیح بیشتر، می توان گفت طی شش سال گذشته از زمان اسارت دو نظامی صهیونیستی یعنی "هدار گولدن" و "شائول ارون"، تاکنون هیچ فشار جدی بر کابینه نتانیاهو وارد نیامده بود زیرا فرمانده های ارتش و توده صهیونیست ها بر این باور بودند که این دو نظامی کشته شده اند.
نباید فراموش کرد که نتانیاهو در میان جناح راست و حتی میانه روهای صهیونیست این تصور را ایجاد کرده بود که در ازای دو جنازه، اسرای فلسطینی را آزاد نخواهد کرد و اشتباه دولت اولمرت را – که در ماجرای مبادله قنطار فریب خورد - تکرار نمی کند.
در بررسی بیشتر این موضوع تا ساعاتی پس از اعلام طرح سنوار، چنین برمی آید که دولت نتانیاهو تحرک چندانی از خود نشان نداد اما شخص وی سعی کرد از طریق برخی واسطه ها (روس ها و مصری ها) از دو نکته مهم اطمینان حاصل کند: اول اینکه آیا این دو اسیر هنوز زنده اند و دوم اینکه حماس در این معامله چه بهایی را مطالبه خواهد کرد. ظاهرا جنبش حماس، تصوری کلی و مبهم از خواسته های خود در این معامله مطرح کرده است با این حال حاضر نیست اطلاعات رایگان از سرنوشت این دو نظامی در اختیار واسطه ها قرار دهد. برخی تحرکات کند نتانیاهو را ناشی از بی ثباتی اوضاع سیاسی در تل آویو می دانند؛ در داخل این رژیم هنوز کابینه ثابت تشکیل نشده است و نتانیاهو، نخست وزیر پیشبرد امور است و کابینه وی نمی تواند تصمیمی برای این معامله بگیرد؛ با این حال در واقع از وضعیت موجود چندان هم ناراضی نیست؛ او تا وقتی که از زنده بودن هر دو یا یکی از این دو نظامی اطمینان حاصل نکرده باشد، به بازی مذاکره ادامه می دهد. مخصوصا که فشار افکار عمومی بر وی با زمان پیش از معامله شالیت کاملا متفاوت است. چرا که در معامله شالیت، همه بر این باور بودند که وی زنده است.
نتانیاهو به خوبی می داند که اگر حداقل یکی از این دو نظامی زنده باشند، قبولاندن بهای این معامله به جناح راست این رژیم کار ساده ای نیست؛ حتی کسانی مثل نفتالی بنت و شاکید او را آماج حمله خواهند قرار داد؛ بنابراین مادامی که در نظرسنجی ها، پیشروست و هیچ فشار مردمی بر وی وجود ندارد، دلیلی ندارد معامله جدیدی را آغاز کند.
یکی از اعضای جناح راست رژیم گفته است بهای بازگردان این دو نظامی، بیشتر از تأمین امکانات حیاتی برای غزه نخواهد بود اما آزادی اسرای فلسطینی قابل قبول نیست؛ آماده کردن افکار عمومی "اسرائیل" برای پذیرش یک معامله جدی با مقاومت فلسطین مستلزم متقاعد کردن آنها به این موضوع است که مقاومت فلسطین، چند نظامی زنده در اختیار دارد و این امر، مستلزم توافق بین مقاومت و واسطه هاست؛ به طوری که بر اساس طرح سنوار، مقاومت در ازای آزادی تعدادی از کودکان، بیماران و زنان و سالخوردگان فلسطینی از سوی رژیم اشغالگر، اطلاعاتی ارائه دهد و البته بعید است که نتانیاهو در این مرحله یا مرحله بعد، چنین معامله ای را بپذیرد مگر اینکه مطمئن شود که این معامله، محبوبیت مردمی وی را به خطر نمی اندازد.
او به خوبی می داند که اگر به این سمت حرکت کند، محبوبیت خود را از دست خواهد داد. و اما مقاومت در شرایط فعلی باید واقع بین تر باشد و خود، کنترل افکار عمومی رژیم صهیونیستی را – که خواستار بازگشت نظامیان خود است - به دست بگیرد. راه های این کار نیز بسیار است؛ مقاومت اهرم های بسیاری در اختیار دارد که می تواند با به کارگیری آنها، افکار عمومی رژیم صهیونیستی را علیه نتانیاهو بشوراند.
اما اینکه منتظر بماند تا نتانیاهو بدون فشار افکار عمومی، کاری کند یا حداقل با تحریکات سنوار به حرکت درآید، چنین اتفاقی نخواهد افتاد. نتانیاهو تنها زمانی حاضر به معامله می شود که متقاعد شود که با حداقل هزینه، بیشترین امتیاز را به دست می آورد و مقاومت فلسطین در حالی مطالبات گزاف خود را مطرح کرده است که نتانیاهو با شکست رقبا، در وضعیت مطلوبی به سر می برد؛ بنابراین در چنین شرایطی نمی توان از او انتظار داشت که با آغاز یک ماجراجویی حساب نشده، دستاوردها و امتیازات چند سال گذشته خود را به خطر بیندازد.
تا وقتی که مقاومت نتانیاهو را مجبور به حرکت نکند و او را متقاعد نکند که می تواند دستاوردهای سالیان درازش را به خطر بیندازد و او را با حقارت پای معامله نکشاند، نتانیاهو حرکتی نمی کند و بهای پرداخت نخواهد کرد.