العالم _ سوریه
خبر:
نیمه شب دوشنبه اسرائیل مجددا به سوریه تعرض کرد و این بار منطقه ای در جنوب دمشق را مورد هجوم قرارداد.
تحلیل:
- تاملی در مناطقی که اسرائیل در سوریه مورد هجوم قرار می دهد نشان می دهد این رژیم بر آن است تا در سایه این حملات پروژه ناموفق به اصطلاح اخراج ایران و حزب الله را از سوریه هر از چندی درصدر توجهات قرار دهد این درحالی است که اساسا نه اسرائیل در جایگاهی است که برای محور مقاومت تصمیم گیری کند و نه ایران بدون دعوت قانونی در این کشور حضور دارد.
-نکته قابل تامل در این حملات سکوت روسیه به عنوان شریکی استراتژیک برای سوریه و هم پیمانی رسمی برای ایران در این کشور است. به نظر می رسد پیگیری این سیاست دوگانه از سوی روس ها اگر به معنای رضایت از این اقدامات نباشد حداقل حامل این پیام است که روسیه منافع کشورش را بر هر منفعت جمعی ترجیح میدهد.اما اینکه چنین امری تا کجا پذیرفتنی و قابل تحمل باشد را بایستی به گذر زمان سپرد.
-سوریه در مقابل تجاوز هایی از این دست معمولا به این نکته بسنده می کند که حملات اسرائیلی را با قوت دفع کرده است شاید این بدان معنا باشد که "اس 300" های روسی در تامین امنیت هوایی این کشور بخوبی عمل می کنند بدیهی است گشایش جبهه ای جدید در مبارزه با دشمن در شرایطی که همچنان در شمال سوریه امریکا، ترک ها و اکراد قسد مشغول به شرارت هستند اساسا معقول به نظر نمی رسد اما اگر خلاف این ماجرا ثابت شود و حملات صهیونیست ها به سوریه ادامه یابد به نظر می رسد افزودن ضلع چهارمی به اضلاع دشمنان سوریه در داخل مرزهای این کشور امری دور از ذهن نباشد.
-آنچه از داخل رژیم صهیونیستی وبه عنوان بحران های داخلی این رژیم اعم از مواجهه با کرونا و بحران دولت در این رژیم دریافت می شود جملگی حکایت از آن دارد که اسرائیل در شرایط کنونی ظرفیت گشودن جبهه ای خارجی و جدید جهت نبرد را ندارد اما اصرار بر حملات مکرر به سوریه و در عین حال هدف قراردادن اماکنی مشخص به روشنی هدف پیش گفته این رژیم را نشان می دهد.
-در عین حال فراموش نکنیم که موجودیت اسرائیل رهین ایجاد بحران است و اغلب درسایه ایجاد یک بحران و توجه دادن افکار عمومی به ان به تحقق دیگر اهداف خود نایل شده است براین اساس می توان تصور کرد افزایش حملاتی از این دست به سوریه هدفی ثانویه را در نظر داشته باشد. اعلام این روزهای رژیم صهیونیستی در منضم کردن دره اردن و برخی از مناطق فلسطین اشغالی به اسرائیل طی دو ماه آینده می تواند بخش از مجهول های این معادله را روشن کند.