العالم - لبنان
سعد حریری دیروز پنجشنبه پس از گذشت نزدیک به ۹ ماه از پذیرش ماموریت تشکیل کابینه لبنان، انصراف خود را از این مأموریت اعلام کرد تا با دادن آدرس غلط درباره چرایی این انصراف، دور جدیدی از ناآرامی‌ها در این کشور را رقم بزند.
حریری مدعی است تاکید او بر لزوم رعایت برخی اصول در انتخاب وزرا و مخالفت‌های میشل عون رئیس جمهور با ترکیب پیشنهادی دلیل استعفایش بوده حال آنکه نگاهی ریشه‌ای به روند ۹ ماه فعالیت حریری برای تشکیل کابینه نکات دیگری را آشکار می‌سازد.
ساختار حاکم بر لبنان ساختاری طایفه‌ای است و تشکیل دولت نیز بر اساس همین اصل و البته توافق سال 2008 دوحه میان جریان‌های سیاسی انجام می‌شود، اما مروری بر کابینه معرفی شده از سوی حریری نشان می‌دهد که او هیچ‌یک از این اصول را رعایت نکرده و می‌تواند زمینه‌ساز بحران‌های طایفه‌ای جدید در لبنان شود.
از سویی؛ منطق سیاسی حکم می‌کرد که مسئول تشکیل دولت به رایزنی و هماهنگی با جریان‌های داخلی پرداخته و با کسب حمایت همگانی از ظرفیت‌های موجود اقدام به تشکیل دولت کند، حال آنکه حریری بیش از رایزنی‌های داخلی، با سفر به فرانسه، عربستان، امارات، قطر، مصر و... به دنبال جلب رضایت و همراهی بازیگران خارجی بود.
این مسئله لبنان را گرفتار امتیازخواهی‌های بیرونی کرد و موجب شد تا طرح‌های جریان‌های داخلی مانند حزب‌الله و جنبش امل برای حل بحران اقتصادی لبنان نادیده گرفته شود که نتیجه آن تشدید بحران حاکم بر لبنان بود.
نکته قابل توجه دیگر در معادلات لبنان به ویژه پس از انفجار سال گذشته بندر بیروت، تشدید رقابت خارجی برای سلطه بر لبنان است. از یک سو فرانسه که به دنبال بازگشت به غرب آسیاست تلاش کرد از انفجار بیروت و بحران سیاسی و اقتصادی پیش آمده برای اهداف بلند مدت خویش بهره گیرد.
از سوی دیگر آمریکا به همراه شرکای منطقه‌ای خود همچون امارات، عربستان و ترکیه کوشیدند از لبنان به عنوان بستری برای به شکست کشاندن رقبایی همچون فرانسه بهره بگیرند.
این رقابت به دلیل عدم مسئولیت‌پذیری آمریکا و فرانسه و اعتیاد آنان به تحریم و فشار برای رسیدن به مقاصد خود منجر به معلق ماندن وعده حمایت‌های مالی ادعایی این کشورها به لبنان و برقراری تحریم‌های جدید با ادعای مقابله با حزب‌الله شد.
رویکرد غرب‌گرایانه حریری نه تنها ساختار اقتصادی و بانکی لبنان را عملا فلج کرد بلکه مانع اجرای طرح‌های جایگزین مانند تامین سوخت از کشورهایی غیر از کشور‌های عربی و غربی شد، تا با ایجاد بن‌بست در این کشور مقاومت مردم را در برابر استعمار خارجی در هم بشکند.
بر این اساس؛ اصلی‌ترین عامل شکست حریری در تشکیل دولت را می‌توان انحصارطلبی، غرب‌گرایی و نادیده گرفتن ساختار طایفه‌ای و ملی لبنان دانست که موجب شکل‌گیری فاز جدیدی از مداخلات خارجی در امور داخلی اعم از اجرای طرح تحریم علیه لبنان با ادعای حل بحران سیاسی این کشور و بین‌المللی کردن پرونده تشکیل دولت نظیر آنچه درباره دادگاه ترور رفیق حریری روی داد، خواهد شد.
نورنیوز