العالم-کشکول
اگر عادی سازی برخی دولت های عربی نبود، این تصمیم شوکه کننده ورود رژیم صهیونیستی به اتحادیه آفریقا به عنوان ناظر نیز گرفته نمی شد. عادی سازی باعث شد تعدادی از دولت های آفریقایی که خود صدها سال از استعمار و اشغالگری و نژادپرستی رنج می بردند، اکنون عضویت یک رژیم اشغالگر نژادپرست به عنوان عضو اتحادیه آفریقا را بپذیرند.
شایان ذکر است که از میان 54 دولت آفریقایی عضو اتحادیه آفریقا، 19 مورد از آنها دولت های عرب و مسلمان هستند. وجود این 19 دولت باید در جلوگیری از رخنه رژیم صهیونیستی به این قاره عملکرد موثری از خود نشان می داد، اما آن وقت تکلیف مصر و سودان دو دولت عربی و اسلامی بزرگ اتحادیه آفریقا که روابط خود با "اسرائیل" را عادی سازی کرده اند چیست؟
ناظران بر این مسئله اتفاق نظر دارند که رژیم صهیونیستی از طریق نیاز کشورهای قاره آفریقا به فناوری های کشاورزی، مدیریت منابع آب و بهره برداری از منابع طبیعی بکر به این قاره نفوذ کرده است. این نفوذ وقتی آشکارتر شد که در جریان ساخت سدالنهضه کمک های مالی، حمل و نقل، علمی و فناوری "اسرائیل" به سوی اتیوپی روانه شد.
گفتنی است که ساخت این سد موجودیت مصر و سودان را تهدید می کند، همان دو دولتی که روابط خود با "اسرائیل" را عادی سازی کرده، به آن مشروعیت بخشیده و باعث افزایش نفوذ آن در آفریقا شدند. حال سرنوشت ملت های مصر و سودان در دست "اسرائیل" است که از پشت صحنه مشغول کنترل حجم آبی است که از اتیوپی به سوی مصر و سودان جاری می شود.
اما الجزایر دولت عرب آفریقایی همچنان در مقابل نفوذ صهیونیست ها به آفریقا مقاومت می کند، به طوری‌که با 13 دولت آفریقایی دیگر شامل آفریقای جنوبی، تونس، اریتره، سنگال، تانزانیا، نیجریه، نیجر، گابون، مجمع الجزایر قمر، زیمبابوه، لیبریا، مالی و سیشل برای اخراج رژیم صهیونیستی از این قاره توافق کرده است.
رمطان لعمامره وزیر خارجه الجزایر تاکید کرد که دیپلماسی الجزایر در برابر این اقدام که تل‌آویو و اتحادیه آفریقا بدون مشورت با اعضا انجام داده‌اند، دست روی دست نخواهد گذاشت. او خاطرنشان کرد که هدف از پذیرش "اسرائیل" به عنوان ناظر در اتحادیه آفریقا، از بین بردن ثبات الجزایر است که در کنار فلسطین و مسائل عادلانه دیگر ایستاده است.
تلاش الجزایر برای محدود کردن نفوذ "اسرائیل" در آفریقا امر بسیار مهمی است، اما لازم است که اعراب و فلسطینی ها نیز با آن همراهی کنند. مصر، سودان و مغرب نیز باید شیوه الجزایر را در پیش بگیرند. رژیم صهیونیستی تهدیدی وجودی برای همه اعراب و مسلمانان است و آنها باید برای مشروعیت زدایی از این رژیم نژادپرست، اشغالگر و کینه توز نسبت به آنها، روابط خود را با آن قطع کنند.
در همین خصوص تشکیلات خودگردان فلسطین نیز باید به نوبه خود برای بستن راه در مقابل عادی سازی عرب و غیر عرب، از توافق نامه اسلو خارج شود و به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی را لغو کند.