العالم - کشکول
دو سندی که ایران ارائه کرده است مبتنی بر توافق در شش دوره گذشته مذاکرات وین به همراه دیدگاه ها و اصلاحات صورت گرفته برای پیشبرد روند مذاکرات و رفع نواقصی است که در توافق هسته ای 2015 وجود دارد.
ایران انتظار داشت که دیگر هیئت ها واکنشی منطقی و مستدل در قبال پیشنهاداتش – که مبتنی بر توافق های سابق است - داشته باشند. این پیشنهادها می توانستند مبنای مذاکرات آینده بین دو طرف باشند اما آنها مواضعی شتابزده و در عین حال هماهنگ اتخاذ کردند.
فرانسه، آلمان و انگلیس پیشنهادات تهران را مبنای معقولی برای احیای برجام نمی دانند. آنها این پیشنهادات را غیر قابل قبول دانسته و مراتب ناامیدی و نگرانی خود را از این بابت اعلام کرده و تهدید کرده اند که وقت تهران در حال سپری شدن است.
این در حالی است که پیشنهادات ایران، مبتنی بر متن نهایی دور ششم مذاکرات وین است و نه انتظارات بی پایه و اساس. این پیشنهادات مبتنی بر اسناد ناشی از توافق های ایران و 1+4 است.
به نظر می رسد که اروپایی ها و آمریکا تلاش می کنند هر چه سریع تر مذاکرات را به پایان برسانند تا به این ترتیب ایران را از حقوق اقتصادی اش که در برجام مورد تأکید قرار گرفته است، محروم کنند. ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه – با لحنی صریح تر از دیگر کشورها – دیروز سه شنبه با اعتراف به این حقیقت در کمیسیون پارلمانی فرانسه گفته است: "ما احساس می کنیم که ایرانی ها می خواهند مذاکره را ادامه دهند چون در این صورت فرصت بیشتری برای سر باز زدن از تعهداتشان خواهند داشت... آنها امروز بیش از همیشه به ساخت سلاح هسته ای نزدیک شده اند".
حال آنکه هیئت ایرانی در وین – که شمار زیادی کارشناس اقتصادی و مالی و بانکی آن را همراهی می کرد – برای به ثمر رساندن مذاکرات به قدری جدی است که هیچ کس نمی تواند منکر اصرار ایران بر دستیابی به توافق جامع و فراگیر و گرفتن تعهد از آمریکا برای عدم خروج دوباره از توافق شود.
اروپایی ها با استفاده از حربه زمان علیه ایران می کوشند عرصه را بر هیئت ایرانی تنگ کرده و برنامه های آن را به هم بریزند و در نهایت از آن باج بگیرند. در حالی که هیئت ایرانی این حربه را به خوبی می شناسد و تدابیر هشیارانه ای را برای خنثی کردن آن به کار گرفته است. آمریکایی ها این حقیقت را به خوبی دریافته اند لذا دوباره به حربه تحریم و مجازات روی آورده اند. حال آنکه خود برای رفع تحریم های یک جانبه، حضور غیر مستقیمی در مذاکرات وین دارند.
کاملا روشن است که اقدامات غیر قانونی وزارت خزانه داری آمریکا - که همین دیروز (سه شنبه) یعنی تنها دو روز قبل از آغاز دوباره مذاکرات وین، 4 مؤسسه و 9 شخص ایرانی را به بهانه حقوق بشر در فهرست تحریم قرار داده است – هدفی جز فشار بر ایران ندارد. کما اینکه نشان داد که چه کسانی قصد تعامل جدی با مذاکرات وین را ندارند و فقط برای وقت کشی در آن شرکت کرده اند. واشنگتن تا حالا نتوانسته است این حقیقت بدیهی را بفهمد که "فشار حداکثری" و "گشایش دیپلماتیک" همدیگر را نقض می کنند و بهره برداری های هیستریک واشنگتن از سلاح تحریم نه تنها نمی تواند ایران را تحت فشار قرار دهد بلکه ناقض ادعاهای آمریکا درباره حسن نیت و جدی بودن در مذاکرات است.
امروزه همه می دانند که ایران قصد ندارد چیزی فراتر از توافق هسته ای به دست بیاورد؛ تنها چیزی که این کشور می خواهد رفع تحریم هاست تا ملت ایران بتواند منافع اقتصادی برجام را به طور ملموس حس کرده و آن را باور کند. ایران به چیزی کمتر از این، قانع نیست کما اینکه بازی های اروپا و آمریکا هیچ تأثیری بر عزم و اراده این کشور در مذاکره ندارد. هیئت ایرانی تنها می خواهد دیگران را متقاعد کند که به تعهدات خود پایبند باشند.