العالم - زلال قرآن
هر کس روح و قلب خود را به نور علوم و معارف قرآنی منوّر کند و جان خود را از آنها سرشار نماید، به فضل الهی وجودش مدینه علم خواهد شد، به همین سبب نبیّ گرامی اسلام (ص) که خود در اوج علم و معرفت بود در حدیث شریفی فرموده اند:
«اَنا مَدینَةِ العِلم وَ عَلّیُ بابُها».
و به فرموده حضرت علی (ع) که در معرفی مقام صاحبان علوم و معارف حقیقیه الهیه گفته اند:
« اَلعارِفُ اِذا خَرَجَ مِن الدُّنیا، لَم یَجِدهُ السّائِق وَ الشَهید فِی القیامَة، وَ لا رِضوانِ الجَنَّة، وَ لا مالِکُ النّارِ فِی النّارِ.
قیل: وَ اَینَ یَقَعدُ العارِف».
قال علی(ع): « فی مَقعَدِ صِدقِ عِندَ مَلیکِ مُقتَدِر»
ترجمه: (هنگامی که عارف از دنیا برود،جایگاه او نه در بین شهدا و نه در بین بهشتیان و نه در بین جهنمیان است، بلکه در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند صاحب عزّت و سلطنت است که بطور جاودانه در آنجا متنعم است).
علوم حقیقیه الهیه انسان را به مقام و مرتبه اعلی « فِی مَقعَدِ صِدق عِندَ مَلیکِ مُقتَدِر» یعنی بالاترین درجه و مرتبه تقرب به خداوند عزّ و جل می رسانند.
استاد غلامرضا حیدری