العالم – فلسطین اشغالی
«حسنی عیسی» در برنامه ضیف و حوار شبکه خبری العالم اظهار داشت: یکی از دوستان اسیرم موقع خداحافظی از من پرسید چرا گریه می کنی، گفتم به این دلیل که دوستانی را ترک می کنم که مانند من رنج کشیده اند و مانند من قلبشان برای فلسطین می تپد، من با اشک هایم ثابت کردم که جسمی بی جان نیستم بلکه انسانی با وجدان بیدار هستم.
این اسیر فلسطینی ادامه داد: در اسارت بارها گریه کردم، وقتی که دوستانم به شهادت رسیدند و وقتی آزاد شدم اما اسرایی را رها کردم که مانند من رنج کشیده بودند اما کسی به فکر آنها نیست.
وی گفت که از زمینی در غزه که در آن شهرک صهیونیستی احداث شده بود اما توسط مقاومت فلسطین آزاد شده بود، بازدید کردم و بسیار خوشحال شدم اما در عین حال از دیدن پرچم های رژیم صهیونیستی روی سیم خاردار در مرز غزه ناراحت شدم.
عیسی تاکید کرد: با خود عهد بسته ام که به ازای هر روزی که در زندان های اشغالی طعم تلخی را چشیدم گردن اشغالگران صهیونیست را خرد کنم، مادرم من را از کودکی برای مقاومت در برابر اشغالگران تربیت کرده است، مقاومتی که ابتدا با سنگ شروع شد، با چاقو ادامه یافت و امروز به موشک رسیده است.
وی با تاکید بر اینکه مقاومت فلسطین دارای توانمندی‌های عظیمی است و علیرغم محاصره تحمیلی، غزه توانست تسلیحات خود را توسعه دهد، ابراز امیدواری کرد که در آینده نزدیک پس از آزادی فلسطین در قدس نماز بخواند.