العالم – نظرکده
تحليلگران فلسطينی بر این باورند كه اين توافق ابتدا علنی نبود و در خفا انجام شد اما ناگهان همه از آن غافلگیر شدند، لذا سازمان آزادیبخش و رژیم صهیونیستی کوشیدند آن را به نفع مردم فلسطین جا بزنند و اینگونه وانمود کنند که به خاطر منافع این مردم، باید تصویب شود، اما همه گروههای فلسطینی جز کادر رهبری تشکیلات خودگردان به دلایل متعدد با آن مخالف بودند.
اول آن که سازمان آزادیبخش فلسطین در اصل برای وحدت گروههای فلسطینی به منظور مقابله با رژیم صهیونیستی و نه صلح با آن ایجاد شد و به همین دلیل گروههای فلسطینی و کشورهای عربی و غیرعربی آن را به رسمیت شناخته بودند.
هدف این سازمان در اصل، احقاق حقوق مردم فلسطین در زمینه آزادی فلسطین، تشکیل کشور مستقل فلسطینی و حق مردم فلسطین در زمینه تعیین سرنوشت بود.
لذا پیمان اسلو نه فقط هیچ دستاوردی برای مردم فلسطین نداشت و هیچیک از این حقوق را محقق نکرد بلکه باعث شد تشکیلات خودگردان فلسطین به همکار رژیم صهیونیستی در زمینه مسائل امنیتی تبدیل شود و شهرک سازی صهیونیستی و یهودی سازی قدس گسترش یابد.
به دلیل این پیمان، نه فقط دولت مستقل فلسطینی در کرانه باختری، نوار غزه وقدس شرقی تشکیل نشد بلکه شهرک های صهیونیستی، جاده های کمربندی و دیوار حائل نژادی باعث قطع ارتباط مناطق فلسطینی نشین کرانه باختری از یکدیگر و قطع ارتباط کرانه باختری از نوار غزه شد.
دیگر نتیجه اسلو، بدتر شدن وضع معیشتی فلسطینیان کرانه باختری به ویژه الخلیل حتی در زمینه تامین آب شرب بود.
اینها همگی نتیجه خروج سازمان آزادیبخش فلسطین از بیروت به تونس به جای رفتن به دمشق و عدم بهره برداری از انتفاضه 1987 بود لذا این سازمان به جای آنکه مقاومت را سرلوحه اولویتهای خود قرار دهد، به پیمان اسلو تن داد.
قرار بود سازمان آزادیبخش فلسطین، خاستگاه گروههای مقاومت برای آزادی فلسطین باشد اما قدم در مسیر سازش اسلو نهاد، پس وقتی سازمان آزادیبخش هدفش آزادی فلسطین نیست، پس بودنش چه فایده ای دارد؟