العالم - زلال قرآن
خضوع = به معنی تواضع و فروتنی، سر به زیرانداختن در اثر خواری و زبونی، فرمانبرداری و اطاعت، چنانکه در آیه 4 سوره مبارکه شعرا:
« إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ»
ترجمه: (ما اگر بخواهیم از آسمان آیت قهری نازل گردانیم که همه به جبر گردن زیر بار (ایمان به) آن فرود آرند).
و از حضرت علی (ع) نقل است که فرموده:
« خَضَعَتِ اَلاَشیاءُ وَذَلَت مسکینَةَ لِعَظَمَتِهِ»
به آن تصریح گردیده است.
خشوع = به معنی تذلل و تواضع قلبی است، چنانکه در بخش اول آیه 16 سوره مبارکه حدید:
« أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّـهِ...»
ترجمه: (آیا نوبت آن نرسید که گرویدگان (ظاهری از باطن به خدا بگروند و) دلهاشان به یاد خدا خاشع گردد...).
نکته : خضوع و خشوع قریب المعنی اند، و تفاوت آنها در این است که عموماً خضوع در مورد تواضع بدنی و اقرار به خدمت، و خشوع در مورد تواضع قلبی و انقیاد بکار می روند.