العالم - زلال قرآن
عمل صالح به عملی گفته می شود که بر پایه ایمان و با تسلیم بودن در مقابل خدا و رسول الله (ص) و با عمل دقیق به احکام شرع مقدس صورت پذیرد، و این نوع عمل است که از هر نوع بطلان و فسادی منزّه است،به همین سبب خداوند سبحان در بخش دوم آیه 110 سوره مبارکه کهف با بیان:
«... فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا »
ترجمه: (پس هر کس به لقای (رحمت) پروردگارش امیدوار است باید نیکوکار شود و هرگز در پرستش خدایش احدی را با او شریک نگرداند).
به انسان که ذاتاً طالب خیر و سعادت و رحمت و لقاء خداوند است، صراحتاً فرمان می دهد که عمل صالح انجام دهد و بطور دقیق تمام نیات و گفتار و اعمال خود را بر اوامر الهی و احکام دین منطبق نماید و در عبادت و بندگی فقط از او اطاعت و پیروی کند و در این امر کسی را شریک او نسازد.
اعمال ناصالح (گناه آلود) به چه نوع اعمالی گفته می شود =
همانطور که قبلاً اشاره شد «عصیان » بمعنی نافرمانی و خروج از اطاعت خداوند است که نتیجه آن گمراهی است.
و «معصیت» بمعنی گناه و عمل کردن برخلاف دستورات خدا و رسول الله (ص) است.
و «ذَنب» به هر فعلی گفته می شود که عاقبتش وخیم است و جزای آن در آخرت متوجه صاحبش می گردد.
و «سَیِئَّه» به معنی آثار گناهان است.
و واژه گناه و اعمال ناصالح همه این موارد را شامل می گردد.