العالم - تحلیل روز
نتانیاهو مواضع خیلی صریح و غیر قابل بحثی در قبال تشکیلات خودگردان و فلسطینی ها دارد، او با تشکیل کشور فلسطین به وضوح مخالف است و تعامل با فلسطینی ها را فقط از زاویه اقتصاد و گرفتن امتیازات حیاتی از آنها و عدم عقب نشینی از خاک کرانه باختری و قدس قبول دارد. حتی کرانه باختری را عمق استراتژیک رژیم اشغالگر می داند.
از دید او موضوع عقب نشینی از کرانه باختری موضوع مرگ و زندگی است و ابدا قابل قبول نیست.
لذا مواضع این رژیم در دوره نخست وزیری نتانیاهو بسیار صریح تر و واضح تر است از دوره یاییر لاپید که همراه با شریکش نفتالی بنت حاضر نبودند حتی یک بار با رهبران فلسطینی دیدار کنند.
آنها در مقابل جهانیان از راه حل دو دولت و امکان رسیدن به راه حل نهایی با تشکیلات خودگردان صحبت می کردند اما در عمل حاضر نبودند به اندازه سر سوزنی کار را پیش ببرند و در واقع سیاست های جناح راست افراطی را اجرا می کردند.
رهبران تشکیلات خودگردان آرزو می کردند که دولت لاپید یا دولتی مشابه آن روی کار بماند تا بتوانند همچنان با آن، درباره آینده حرف بزنند یا از عنصر زمان یا تحولات منطقه ای و بین المللی – که ممکن است به یک کنفرانس بین المللی برای حل مسأله در آینده بینجامد – بهره برداری کنند.
اما امروز مجبورند به دنبال راه حل هایی برای تعامل با نتانیاهو و شرکای حکومتی اش نظیر بن غفیر بگردند.
حتی اگر شرکای حکومتی اش کسانی غیر از اینها باشند، مثل ساعر و گانتز و آیزنکوت، بر خلاف دیدگاه نتانیاهو کاری نخواهند کرد.
کاری که اکنون تشکیلات خودگردان می تواند انجام دهد این است که مواضع خود را متناسب با دیدگاه ها و مواضع نتانیاهو تعیین کند و فلسطینی های کرانه باختری را به یک عده خدمتگذار و مصرف کننده و وابسته به اقتصاد رژیم صهیونیستی تبدیل کند یا اینکه به دنبال راه حل جدیدی برای مقابله سیاسی با این رژیم باشد حتی اگر مقابله به قیمت همه امتیازاتی که بر اساس توافق های سیاسی و اقتصادی با رژیم اشغالگر به آورده است، تمام شود.