العالم ـ کشکول
آمریکا بلافاصله فرصت را غنیمت شمرد و از توافق استقبال کرد و به شرکت نفتی شورون اجازه داد تا فعالیت خود در ونزوئلا را از سر بگیرد و برخی تحریم ها علیه ملت ونزوئلا را کاهش داد.
بسیاری این توافق را یک دستاورد بزرگ برای "نیکولاس مادورو" رییس جمهور ونزوئلا عنوان کردند؛ زیرا امریکا را وادار کرد تا مادورور را به عنوان رییس جمهور قانونی کشور به رسمیت بشناسد و از "خوان گوایدو" صرف نظر کند. امریکا نتایج انتخابات 2018 ونزوئلا را که مادورور در آن پیروز شد، به رسمیت نشناخت و گوایدو را به عنوان رییس جمهور ونزوئلا منصوب کرد و 60 کشور نیز به تبعیت از آمریکا این انتصاب را تایید کردند. امریکا همچنین بارها برای کودتا علیه مادورو تلاش کرد اما تمام تلاشهایش ناکام ماند. زیرا مادورو از حمایت مردم برخوردار بود.
برخی کوشیدند تا دستاورد ونزوئلا را کم اهمیت جلوه دهند. آنها می گویند که عقب نشینی امریکا از مواضع پیشین خود در قبال ونزوئلا یک عقب نشینی تاکتیکی بود زیرا امریکا به سبب بحران انرژی غرب به دنبال جنگ اوکراین، ناچار بود از مواضعش عقب نشینی کند.
از کسی پنهان نیست که تمام تصمیمات آمریکا تاکتیکی و در راستای تحقق منافع شخصی خود است. اما عقب نشینی این کشور در برابر ونزوئلا ارتباطی با بحران انرژی و نیاز غرب به نفت ونزوئلا ندارد. بلکه علل و دلایل تاثیر گذارتر و عمیق تری دارد. رسانه های غربی و امریکایی می کوشند تا این دلایل را نادیده بگیرند. از جمله این دلایل مقاومت و ایستادگی ملت ونزوئلا است کشوری که دارای بزرگترین ذخایر نفت در جهان است. مقاومت و ایستادگی آنها تبدیل به درس عبرتی برای دیگر ملتهای آمریکای لاتین شد که می کوشند تا از زیر یوغ سیاست های امریکا رها شوند.
درسی که ملتهای امریکای لاتین از مردم ونزوئلا فراگرفتند، در نتایج انتخابات بسیاری از این کشورها طی سالهای گذشته نمود پیدا کرد. ملتها و برای نخستین بار شخصیتهای چپگرا را به قدرت رساندند همانطور که در مکزیک و کلمبیا رخ داد. این تغییر، سیاست امریکا در ونزوئلا را ناکام گذاشت. زیرا پیش از این کلمبیا مرکز فعالیت سازمان اطلاعاتی امریکا و تجمع مخالفان دولت مادورو و مزدورانی بود که آمریکا آنها را برای کودتا کردن در ونزوئلا و حتی اشغال آن بکار گرفته بود؛ اما امروز امریکا بدون متحد باقی ماند. از این رو ناچار شد که از ادامه دادن به سیاست های خود علیه ونزوئلا دست بکشد. زیرا این سیاست با مخالفت بسیاری از کشورهای امریکای لاتین روبرو شده است.
علت استقبال امریکا و انگلیس و کانادا و اتحادیه اروپا از توافق مهم نیست بلکه آنچه که مهم است به رسمیت شناختن مادورو از سوی این کشورهاست و کاهش تحریم ها علیه ملت ونزوئلا است. ملتی که 60 کشور رییس جمهورشان را فاقد مشروعیت می دانستند. اما ملت ونزوئلا از رییس جمهور خود حمایت کرده و به او مشروعیت واقعی بخشیدند. این مشروعیت نه تنها مادورو و ونزوئلا را از شرارت امریکا مصون نگه می دارد بلکه به گفته شاعر تونسی: "اګر ملتی روزی زندګی دوباره بخواهد، قضا و قدر چاره ای جز تسلیم نخواهد داشت".