العالم - فلسطین اشغالی
مهند قفیشه (Muhanned Qafesha) در مصاحبه با خبرگزاری اسپوتنیک با بیان این که جوانان فلسطینی حضور رژیم صهونیستی در غزه و کرانه باختری را به مثابه اشغالگری قلمداد می کنند، یادآور شد که چگونه سیاست های رژیم صهیونستی نارضایتی در بین فلسطینی ها را تقویت کرده است.
این فعال حقوق فلسطینی ها به روایت آسیب های روحی این جوانان در دوران کودکی پرداخت و گفت: بر اساس توافقنامه صلح ۱۹۹۳ موسوم به توافق اسلو، اسرائیل موافقت کرد که با اجازه دادن به اداره محدود و خودگردان فلسطینی ها بر بخش هایی از کرانه باختری و غزه، حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین تامین شود.
وی با یادآوری دوران کودکی اش به اسپوتنیک گفت که هموطنان فلسطینی او به رغم وعده خودمختاری و اداره خودگردان، هرگز احساس نکردند که از اشغالگری اسرائیل نجات یافته اند.
قفیشه افزود: "در دوران کودکی ام تحت اشغال، تجاوزگری و خشونت اسرائیلی ها زندگی کرده و شاهد انواع خشونت آنها بوده ام. در این دوران انواع تجاوزگری اسرائیل را مشاهده کردم. بزرگتر که شدم تانک های نظامی را می دیدم که به مناطق همجوار در الخلیل حمله می کردند. در آنجا سربازان اسرائیلی به خانه های فلسطینی یورش می بردند، آنها را مورد حمله قرار می دادند، به فلسطینی ها شلیک می کردند و آنها را می کشتند. من بالگردها و جت های جنگنده اف ۱۶ را می دیدم که خانه های مردم را بمباران می کرد."
این فعال گفت، به عنوان فردی که در چنین شرایطی بزرگ شده است، این موضوع انگیزه ای شده تا بخواهد برای آزادی خود بجنگید.
وی در این زمینه اظهار داشت: "این یک واکنش بسیار عادی است. به همین دلیل من تصمیم گرفتم به جنبشی به نام «جوانان مخالف شهرک سازی ها» بپیوندم که یک جنبش غیر خشونت طلب است. من همچنین در رشته روزنامه نگاری تحصیل کردم تا درباره درد و رنج فلسطینی ها صحبت کنم و پیام آنها را به جهان مخابره کنم. می خواهم همه در جهان بدانند که که چه اتفاقی برای فلسطینی ها رخ می دهد. می خواهم کودکان ما به آسیب های روحی که ما در کودکی تجربه کردیم، دچار نشوند."
اسپوتنیک نوشت: کرانه باختری و نوار غزه اغلب به عنوان یک زندان سرباز توصیف می شوند زیرا مقامات اسرائیلی به شدت تردد افراد و کالاها در هر دو منطقه فلسطینی را تحت کنترل دارند. فلسطینی ها بدون دسترسی به فرودگاه راه دیگری برای فرار ندارند به جز این که از مقامات صهیونیست بخواهند به آنها اجازه دهند از طریق زمینی از نوار غزه به مصر و از کرانه باختری به اردن بروند.
قفیشه در این زمینه گفت: شرایط مرز زمینی اردن برای فلسطینی ها دیوانه کننده است و ۲۴ ساعته باز نیست. ما فقط می توانیم در اوقاتی که مرز باز است به مدت فقط پنج ساعت به آن وارد و از آن خارج شویم. اگر در دو ساعت ۵۰۰ نفر از این مرز عبور کنند، آنهااین مرز برای آن روز می بندند. اگر از سفر به اروپا بر می گردید و ساعت ۹ شب برسید، باید شب را در پایتخت اردن سپری کنید و منتظر روز بعد باشید تا مرز باز شود و به شهر خود بازگردید.
این فعال اظهار داشت: با توجه به فقدان تردد آزاد، جوانان فلسطینی گزینه های اشتغال محدودی دارند. آنها حتی اگر تحصیل کرده باشند اغلب به مشاغلی مانند کارهای ساختمانی مشغول می شوند. در نتیجه بسیاری از جوانان فلسطینی امیدی به آینده شان ندارند. آینده برای آنها تاریک و شرایط حال دشوار است.
وی با اشاره به حمایت غرب از رژیم صهیونیستی اظهار داشت: از نظر ما، دولت های غربی به جهان نشان دادند که دروغگو هستند. آنها مدعی اند که از مظلوم حمایت می کنند و از ظالم متنفرند و با آن رابطه دوستی ندارند. اما اگر ظالم دوست آنها باشد، مشکلی با او ندارند. واکنش آنها بستگی به این دارد که چه قدر از ظالم خوششان بیاید یا از او متنفر باشند. اسرائیل کارهای وحشتناکی با فلسطینی ها کرد و شما (غربی ها) به آن در دنیا مشروعیت می دهید.
قفیشه به عنوان کسی که از مقاومت مسالمت آمیز دفاع می کند، توضیح داد که درک می کند چرا برخی از فلسطینی ها راه مقاومت مسلحانه را انتخاب کردند.
وی گفت: فلسطینی ها اعتماد خود را به جامعه بین المللی در حل این اشغالگری از دست داده اند. من فکر می کنم اسرائیل مقصر است زیرا زمانی که فرصت داشتند راه حلی به فلسطینی ها بدهند، به آنها پشت کردند و ما را نادیده گرفتند.
این فعال با اشاره به حمله زمینی رژیم صهیونیستی به غزه و وعده این رژیم برای بازگذاشتن راه خروج فلسطینی ها گفت: بسیاری از فلسطینی ها ترجیح دادند در خانه های خود بمانند و بمیرند. آنها تمایلی نداشتند خانه های خود را ترک کنند و دوباره آواره شوند. ما نمی خواهیم جایی برویم. ما وقتی به مصر می رویم برای تفریح است و می خواهیم به کشورمان باز گردیم.
وی توضیح داد که برای فلسطینی ها ماندن در این سرزمین و خودداری از ترک آن نوعی مقاومت است. به همین دلیل است که همه فلسطینی ها در برابر اشغالگری رژیم صهیونیستی مقاومت می کنند زیرا آنها خانه های خود را ترک نمی کنند.