به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، مراسم دومین سالگرد انقلاب تونس به صورت غیر رسمی با برگزاری نشست های فکری و برنامه های فرهنگی مختلف از شنبه گذشته آغاز شده؛ و شرکت کنندگان مسائل مختلفی درباره توسعه، دمکراسی، تاریخ و ... را در ارتباط با انقلاب کشورشان مورد بررسی قرار دادند.
همچنین قرار است امروز دوشنبه نیز فعالیت های ورزشی گسترده ای در خیابان اصلی سیدی بوزید تحت عنوان "مراسم بین المللی دومین سالگرد انقلاب 17 دسامبر تونس" برگزار شود. مقدمات برگزاری چندین فعالیت هنری در مقابل ساختمان استانداری این شهر و محل خودسوزی "محمد بوعزیزی" عامل آغاز انقلاب تونس، تدارک دیده شده است.
در مراسم رسمی امروز، مقامات ارشد تونس از جمله "محمد منصف المرزوقی" رئیس جمهور و "حمادی الجبالی" نخست وزیر به همراه چندین مهمان خارجی از کشورهای مختلف حضور خواهند داشت.
"محمد عماری جلالی" مدیر برگزاری مراسم دومین سالگرد انقلاب تونس، در این باره گفت: پیام مردم شهر سیدی بوزید به مردم جهان، این واقعیت است که تاریخ آغاز انقلاب تونس 17 دسامبر است.
وی افزود: انقلاب مردم در این روز و با خودسوزی محمد بوعزیزی در اعتراض به ظلم نظام زین العابدین بن علی و قیام مردم منطقه آغاز شد، و نه زمان فرار دیکتاتور.
انقلاب تونس که از آن به نام انقلاب یاسمن نیز یاد می شود، انقلابی مردمی بود که روز 17 دسامبر 2010 در اعلام همدردی مردم تونس با محمد بوعزیزی جوان تونسی آغاز شد.
محمد بوعزیزی در این روز در اعتراض به بیکاری و مصادره گاری اش از سوی پلیس تونس اقدام به خودسوزی کرد.
وی روز چهارم ژانویه به علت شدت سوختگی از دنیا رفت. اقدام بوعزیزی نقطه تظاهرات گسترده مردم تونس در روز 18 دسامبر و مشارکت هزاران تونسی معترض به نظام دیکتاتوری حاکم بود.
در این تظاهرات گسترده در سراسر خاک تونس، به علت سرکوبگری پلیس، شماری از شهروندان کشته و تعداد بیشتری نیز زخمی شدند. پس از آن زین العابدین بن علی مجبور به برکناری شماری از وزرا از جمله وزیر کشور و دادن وعده حل مشکلاتی شد که تظاهرکنندگان در شعارهایشان مطرح می کردند. وی همچنین متعهد شد در انتخابات سال 2014 برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد نشود.
از سوی دیگر وی دستور کاهش قیمت شماری از کالاها را صادر و دسترسی به برخی از پایگاههای اینترنتی فیلتر شده را آزاد اعلام کرد. اما دامنه اعتراضات مردمی روز به روز گسترده تر شد تا اینکه اعتراض ها به محاصره ساختمان های دولتی کشیده شد.
این امر باعث شد زین العابدین بن علی قدرت را ترک کند و از کشور خارج شود. وی سرانجام روز 14 ژانویه 2011 با حمایت امنیتی رژیم قذافی در لیبی به عربستان گریخت. بن علی تاکنون در آن کشور اقامت دارد و عربستان از تحویل وی به نظام جدید تونس خودداری کرده است.
با آغاز انقلاب تونس تحولات عظیمی در کشورهای عربی آغاز شد که هیچ کدام از مراکز تحقیقاتی قادر به پیش بینی آن نبودند. دیری نپایید که این انقلاب به سایر کشورها نیز کشیده شد و نظام های دیگری را نیز سرنگون نمود.
مصر
حدود 10 روز پس از پیروزی انقلاب تونس، جوانان و فعالان مصری، روز 25 ژانویه 2011 با بهره گیری از هماهنگی ها در پایگاههای اجتماعی، تظاهراتی گسترده را برای مطالبه اصلاحات آغاز کردند. پس از آن شعارها و خواسته هایشان به سرنگونی نظام کشیده شد. اما پلیس مصر به شدت آنها را سرکوب کرد و در این زمینه از گاز اشک آور، گلوله پلاستیکی و ... استفاده کرد و حتی با استفاده از خودروهای نظامی شماری از تظاهرکنندگان را زیر گرفت.
با این وجود تظاهرات مردمی در سراسر مصر ادامه یافت و کار به تحصن گسترده مردم در میدان التحریر در وسط قاهره انجامید. نظام حسنی مبارک نیز نتوانست با وعده و وعید کاری از پیش ببرد تا اینکه سرانجام حسنی مبارک نیز 18 روز پس از آغاز انقلاب، مجبور شد در روز 11 فوریه 2011 کناره گیری خود از قدرت را اعلام نماید.
لیبی
مردم لیبی نیز با بهره گیری از هماهنگی در پایگاههای اجتماعی انقلاب خود را در روز 17 فوریه 2011 آغاز کردند و خواستار سرنگونی نظام سرهنگ معمر قذافی شدند.
قیام مردم لیبی از شرق کشور آغاز و به سایر مناطق آن کشور کشیده شد. دیکتاتور لیبی با خشونت کامل با انقلابیون برخورد و شهرهای انقلاب زده را بمباران کرد. انقلابیون نیز در دفاع از خودشان مسلح شدند و درصدد آزاد سازی شهرهای دیگر آن کشور بر آمدند. تا اینکه طرابلس را نیز از وجود نیروهای قذافی پاکسازی کردند.
سرانجام قذافی در روز 20 اکتبر به دست انقلابیون کشته شد و دوره حکومت طولانی 42 ساله وی بر لیبی پایان یافت.
یمن
همزمان با انقلاب لیبی، مردم شماری از شهرهای بزرگ یمن نیز در به قیام علیه نظام علی عبدالله صالح پرداختند. وی نیز مانند اسلاف خود به امتیاز دادن به مردم پرداخت و از تعیین جانشین یا تمدید دوره حاکمیت خود و ... عقب نشینی کرد، و سرانجام پیشنهاد اصلاحات قانون اساسی را پذیرفت. از سوی دیگر با استفاده از نیروهایش به سرکوب انقلابیون پرداخت.
اما سرانجام صالح نیز براساس طرح شورای همکاری خلیج فارس از قدرت کناره گیری کرد.
این انقلاب به دلیل توطئه های آمریکا و غرب و کشورهای عضو شورای همکاری هنوز به نتیجه دلخواه مردم یمن نرسیده است.
بحرین
مردم بحرین نیز که سالیان طولانی از ظلم و ستم نظام حمد بن عیسی آل خلیفه رنج برده بودند، در 14 فوریه 2011 علیه رژیم دیکتاتوری قیام کردند. اقدامات رژیم حاکم بر بحرین نیز نتوانست به اعتراضات خاتمه دهد. به همین دلیل با کمک نیروهای سپر جزیره و به ویژه نظامیان اعزام شده از سوی رژیم آل سعود، به سرکوب خشونت بار مردم روی آورد؛ این سرکوبها از آن زمان تاکنون ادامه دارد.
سایر کشورها
در کنار انقلابهای عربی، اعتراضات مشابهی نیز در کشورهایی مانند عربستان، اردن و مغرب برای مطالبه تغییر و بهبود شرایط زندگی در این کشورها برگزار شد.