رمضانی در مقاله خود می‌نویسد: با توجه به تاریخ الجزایر پی می‌بریم که بحران گروگان گیری، فاجعه بار، به پایان می‌رسد ولی این امر عجیب نیست. هواپیماهای ارتش الجزایر یک روز پس از حمله اعضای مسلح القاعده، به میدان نفتی دورافتاده "عین امیناس" در شمال غرب این کشور رسیدند.
به نظر می‌رسد که تلاشی برای مذاکره میان ربایندگان و دولت الجزایر انجام نشده است چرا که به گفته شاهدان عینی؛ ربایندگان و گروگان‌ها بدون هیچ ملاحظه‌ای زیر آتش ارتش الجزایر قرار گرفتند .
مقاله نویس روزنامه انگلیسی گاردین در ادامه به بررسی سوابق فرمانده آدم‌رباها می‌پردازد و می‌نویسد: "مختار بلمختار" که گفته می‌شود طراح حمله به میدان نفتی عین امیناس است، مهارت کافی در بازی "تروریسم" دارد و حتی اگر تعدادی از وفادارترین یارانش را هم از دست بدهد، عقب نشینی نخواهد کرد.
رمضانی در ادامه با اشاره به این موضوع که مختار بلمختار 41 ساله یادآور تاریخ خونین الجزایر است تاریخی مملو از درگیری با اشغالگران و جنگ داخلی که حداقل 250 هزار نفر در این جنگ کشته شدند؛ می‌گوید: بلمختار دوران نوجوانی خود را در پایگاه‌های القاعده در افغانستان گذراند و با نیروهای روس جنگید سپس برای مبارزه با ارتش الجزایر وارد این کشور شد، زیرا ارتش الجزایر پیروزی اسلامگرایان در انتخابات سال 1992 را به رسمیت نشناخت و نتایج انتخابات را لغو کرد که این امر باعث آغاز جنگ داخلی شد؛ جنگی که اثراتش هنوز با قوت و شدت تمام باقی است و زمینه لازم را برای تبدیل شدن الجزایر به کشور "مبارزه با تروریسم" فراهم کرده است.
رمضانی می‌افزاید: بروز افرادی مانند بلمختار که یکی از معروفترین جنگ سالاران صحرای بزرگ قاره آفریقا است، ریشه در نارضایتی‌ها و ناخشنودی‌های گذشته دارد که غرب پس از فاجعه "عین امیناس" این واقعیت را درک می‌کند .
مقاله رمضانی حاکیست: گروه تحت امر بلمختار شامل اعضای گروه‌های شبه نظامی قدیمی مانند "گروه سلفی تبلیغ و مبارزه" است، این گروه‌های شبه نظامی بعداها تشکیلاتی را به نام "القاعده منطقه مغرب عربی" ایجاد کردند .
غرب در سال‌های گذشته سرگرم مبارزه با تروریسم در افغانستان، عراق و سومالی بود و اهمیتی به این گروه‌ها نمیپ‌داد ولی تصمیم فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه مبنی بر مبارزه با تروریست‌های اسلامگرای فعال در کشور مالی تأثیر زیادی در همسایه این کشور یعنی الجزایر گذاشت.
نکته جالب این است که فرانسوا اولاند ماه گذشته به الجزایر سفر کرد و از اینکه فرانسه به مدت 132 سال الجزایر را اشغال کرده بود، عذرخواهی کم رنگی کرد و خواستار همکاری اقتصادی بیشتر الجزایر با فرانسه شد. گفته می‌شود که منظور از این همکاری اقتصادی اجازه دادن به شرکت‌های چندملیتی مانند توتال و بریتیش پترولیوم برای امضای قراردادهای کشف و استخراج گاز و نفت در الجزایر است .
رمضانی در پایان مقاله خود می‌نویسد: چنین همکاری اقتصادی خشم گروه‌های تروریستی را که افرادی مثل بلمختار رؤسای این گروه‌ها هستند، برانگیخته است گروه‌هائی که بیش از پیش به شرکت‌ها و تأسیسات غربی حمله خواهند کرد و فصل جدیدی از تاریخ خونین الجزایر را آغاز خواهند نمود.