به گزارش پايگاه خبري شبكه العالم، روزنامه القدس العربي چاپ لندن در سرمقاله خود نوشت: شواهد بسياري وجود دارد كه دومين سالگرد انقلاب لیبی همانند مصر بدون جشن سپري شود؛ البته امید می رود که به علت خشم مردم از اوضاع تظاهرات نشود و درگیری رخ ندهد.
دو سال پس از انقلاب، اوضاع ليبي در همه زمينه ها بحراني است و مقاماتی كه جايگزين رژيم سابق شده اند با انتقادهاي شديدي مواجه هستند؛ زيرا نتوانسته اند در سايه نبود خدمات ضروري، اصلاحات اساسي در بخش هاي سياسي و اقتصادي انجام دهند.
در این یادداشت آمده است: در حالتی که برخی به انقلابی جدید برای براندازی نظام فعلی دعوت می کنند و برخی دیگر خواستار انحلال شبه نظامیان مسلح هستند و می گویند که مقامات رژیم سابق باید تحریم و تبعید شودند، در آستانه دومین سالگرد انقلاب لیبی سازمان های امنیتی این کشور به حالت آماده باشد در آمده اند.
بيانيه هاي فراوانی در طرابلس پايتخت ليبي توزيع شده که مردم را به قيام و نافرماني مدني برای براندازي نظام فعلی دعوت كرده است؛ در این بیانیه از مردم خواسته شده تا مواد غذايي و سوخت ذخیره کنند تا خود را براي وضعيتي كه ممكن است از 15 فوريه روی دهد، آماده کنند.
به نوشته القدس العربی ليبيايي ها در انتخاباتی آزاد كنگره ملي را انتخاب كردند تا دولتی بر اساس نظام هاي پيشرفته تشکیل شود؛ اما اين دولت در اجرای وظایف خود مثل ایجاد فرصت های شغلی و ارائه خدمات درمانی، آموزشي جديد و ريشه كن كردن فساد با شكست مواجه شده است.
شرایط لیبی در آستانه دومین سالگرد انقلاب بسیار شبیه به مصر است؛ مصري ها دومين سالگرد انقلاب شان را كه در ابتدا مسالمت آميز و بدون هرگونه دخالت خارجي بود، جشن نگرفتند، بلكه آنچه رخ داد كاملا برعكس بود و صدها هزار نفر در پايتخت و ديگر شهرها به خيابان ها آمدند و خواستار كنار رفتن نظام شدند؛ در این اعتراضات بیش از 60 نفر کشته شدند و صدها تن مجروح شدند.
ليبي همسايه غربي مصر هميشه از حوادث قاهره تاثير مي پذيرد، پس از اینکه انقلاب ژوئيه سال 1952 پادشاهی ملك فاروق را سرنگون كرد، اين اقدام الهام بخش معمر قذافي و طرفدارانش شد تا 17 سال بعد سلطنت ملك ادريس السنوسي را سرنگون كنند و زماني كه انقلاب مصر براي براندازي رژيم مبارك شعله ور شد، بلافاصله در مناطق مختلف ليبي انعكاس يافت.
اوضاع ليبي بسيار خطرناك تر از اوضاع مصر است؛ علاوه بر ناتوانی دولت و اوضاع گسسته اجتماعی، جدايي طلبان منطقه نفت خيز بنغازي شكل فدرالي به خود گرفته و نفوذ سلفي جهادي در جنوب كشور گسترش يافته است.
این اوضاع سبب شده دولت لیبی جنوب این کشور را منطقه بسته نظامي اعلام كند.
روزهاي آينده آزمون واقعي براي مقامات حاكم در طرابلس خواهد بود و شايد هم دشوارترين آزمون در تاريخ كوتاه نظام جدید این کشور باشد. سفر ديويد كامرون نخست وزير انگليس که از حامیان اصلی دخالت نظامی ناتو در لیبی بود، اين مسئله را توجيه مي كند.
کامرون پیشنهاداتی برای تاسیس ارتشی قوي و سازمان های امنيتي جديد پيشنهاد كرد، اما ممکن است اين پيشنهادات دیر هنگام ارائه شده باشد.