احزاب و جریانهای مصر

حزب آزادی و عدالت (الحرية والعدالة)

حزب آزادي و عدالت (الحرية والعدالة)

در بیست و یکم فوریه 2011 میلادی و چند روز پس از سقوط حسنی مبارک، محمد بدیع رهبر گروه اخوان المسلمین مصر اعلام کرد که این گروه حزبی سیاسی را به نام آزادی و عدالت تأسیس کرده دنباله رو تفکرات اخوان المسلمین است.
حزب آزادی و عدالت رسما در 6 ژوئن 2011 تأسیس شد. 

آزادی و عدالت در نخستین انتخابات پارلمانی مصر پس از سرنگونی حسنی مبارک با کسب اکثریت آرا توانست 213 کرسی در "مجلس الشعب" به دست آورد.
رییس حزب: محمد مرسی.
نایب رئیس: رفیق حبیب و عصام العریان
روزنامه های وابسته: الحریه و العداله

فعالیت این حزب پس از برکناری محمد مرسی از ریاست جمهوری و بازداشت وی و رهبران و اعضای گروه اخوان المسلمین، ممنوع شد.

  
حزب الوسط

حزب الوسط

درخواست برای تشکیل حزب الوسط در سال 1996 با مخالفت مسئولان وقت مواجه شد. سرانجام در نهم فوریه 2011 با تأسیس این حزب موافقت شد.
الوسط یک حزب اسلامی است که تفکرات آن به گروهی از رهبران جنبش دانشجویی دهه هفتاد و اتحادیه های صنفی جریان اسلامی باز می گردد که اکثر اعضای آن قبلا عضو گروه اخوان المسلمین بودند که در سال 1996 از آن جدا شده بودند.
دفتر اصلی حزب الوسط در شهر قاهره قرار دارد. "ابوالعلا ماضی" رئیس این حزب است.
این حزب هدف خود را ایجاد آزادی های عمومی و تحقق تغییرات سیاسی، و تغییر قانون اساسی، استقلال دستگاه قضایی، لغو وضعیت فوق العاده، حمایت از دموکراسی اعلام کرد.
رئیس حزب: ابوالعلا ماضی
 

 حزب سوسیالیست ائتلاف مردمی

حزب سوسیالیست ائتلاف مردمی

حزب سوسیالیست ائتلاف مردمی در مه 2011 پس از انقلاب بیست و پنجم ژانویه با حضور شخصیتهایی از جریان چپ مصر تأسیس شد.
کمیته احزاب در سیزدهم اکتبر 2011 با تأسیس این حزب موافقت کرد.

این حزب در نخستین انتخابات پارلمانی مصر پس از سرنگونی رژیم مبارک خود را برای شرکت در این انتخابات آماده کرد، ولی در اعتراض به حضور گروه وابسته به رژیم مبارک از انتخابات پارلمانی خارج شد. این حزب پس از موفقیت در ایجاد ائتلاف "انقلاب مستمر" با مشارکت حزب "مصر الحریه" "جریان المصری"، و 4 حزب کوچک دیگر در انتخابات پارلمانی حضور یافت و 7 کرسی به دست آورد.

این حزب در جریان انتخابات ریاست جمهوری نیز "ابوالعز الحریری" را نامزد کرد، ولی الحریری در نخستین دور انتخابات جایگاه هشتم را کسب کرد و نتوانست به دور دوم راه یابد.
این حزب در 19 مه 2012 با حزب "التحالف المصری" ادغام شد و شماری از چهره های چپ و کارگری در نوامبر 2012 به این حزب پیوستند، که از جمله آنها "خالد علی" است که در انتخابات ریاست جمهوری جایگاه هفتم را کسب کرد.

مؤسسان: ابوالعز الحریری عبد الغفار شكر - خالد الصاوی - فاطمه رمضان - خالد عبد الحميد - محمد أحمد موسى - محمد فتحی عنبر - حسام محمد غالی - احمد عبد الوهاب - محمود طه محمد
 

حزب نور

حزب النور

حزب سلفی نور، پس از انقلاب بیست و پنجم ژانویه سال 2011 تأسیس شد.
این حزب نخستین حزب سلفی مصر است، و جریان سلفی مصر این حزب را تنها شاخه سیاسی خود می داند.
حزب نور پس از دستیابی به 22 درصد از ‌کرسی‌های مجلس الشعب در انتخابات پارلمانی، به دومین حزب قدرتمند در مصر تبدیل شد.
بحران داخلی در این حزب سرانجام منجر به جدایی "عماد عبدالغفور" رئیس این حزب و شماری از اعضای  ارشد آن در دسامبر 2012 شد. این افراد پس از جدایی از نور، حزب جدیدی را تحت عنوان "الوطن" تأسیس کردند. حزب النور پس از آن "یونس مخیون" را بعنوان رئیس جدید تعیین کرد.

رئیس: یونس مخیون
مؤسس: عماد الدین عبدالغفور
سخنگوی رسمی: نادر بکار

 

 حزب الوطن

حزب الوطن

حزب الوطن یکی از احزاب سیاسی مصر است که در 1 ژانویه 2013 توسط "عمادالدین عبدالغفور" تأسیس شد.
عمادالدین عبدالغفور که مؤسس حزب سلفی نور است پس از استعفا از ریاست این حزب به همراه شماری از اعضای ارشد نور، حزب الوطن را تأسیس کرد.
حزب الوطن نیز دارای گرایشهای سلفی است و رئیس این حزب اعلام کرده که قصد دارد ائتلافی ملی را برای شرکت در انتخابات پارلمانی آتی تشکیل دهد.

حزب الفضيله

حزب الفضيله

حزب الفضیله در سال 2011 پس از انقلاب بیست و پنجم ژانویه تأسیس شد.

حزب الفضیله، اسلامگرا و سلفی است که توسط "عادل عبدالمقصود عفیفی" در آوریل 2011 تأسیس شد.
مؤسس این حزب تأکید دارد که حزب الفضیله یک حزب سیاسی با مرجعیت سلفی است.
عادل عبدالمقصود عفیفی توافقنامه کمپ دیوید را ظالمانه می داند.
وی در 7 ژوئن 2011 درمسجد جامع جیزه تأکید کرد که سلفی‌ها موافقند که با گروه اخوان المسلمین مصر و دیگر جریانها و گروه های اسلامی مصر متحد شوند.
این حزب به دنبال گسترش عدالت و برابری طبق اصول شریعت اسلامی است.
عادل عبدالمقصود عفیفی پس از مدتی از این حزب خارج شد و حزب دیگری با نام "الاصاله" تأسیس کرد.

حزب الاصاله

حزب الاصاله

حزب اسلامی الاصاله در ژوئیه 2011 تأسیس شد.
این حزب اهداف خود را گسترش عدالت، برابری، و بازگرداندن مصر به جایگاه خود در عرصه های مختلف مطابق با اصول شریعت اسلامی اعلام کرد.
تفکرات این حزب نخست بر تغییرات فکری و روحی و دوم تغییر اصول علمی و آموزشی، و پس از آن تغییرات سیاسی با تأکید بر ضرورت رهایی از استبداد و ظلم استوار است تا پس از همه این مراحل مجلس شورا تأسیس شود و قدرت به صورت مسالمت آمیز انتقال یابد.
"عادل عبدالمقصود عفیفی" رئیس سابق حزب الفضیله و بعضی از اعضای دفتر اجرایی این حزب پس از جدا شدن ، حزب "الاصاله را در ژوئیه 2011 تأسیس کردند.
این حزب در انتخابات ریاست جمهوری "عبدالله الاشعل" را نامزد کرد.
رییس حزب: عادل عبدالمقصود عفیفی
اعضای دفتر اجرایی: إيهاب شيحه - محمود سلطان - يامن أحمد - محمد النائی - شريف عصام - محمد عبد رب النبی - مصطفى طه - تامر عبد الخالق مكی - عمرو فاروق - محسن فوزی

حزب الاصلاح والنهضه

حزب الاصلاح والنهضه

حزب اسلامی اصلاح و نهضت در هجدهم ژوئیه 2011 تأسیس شد. اعضای این این حزب فعالیت خود را در سال 1997 به صورت غیر رسمی آغاز کرده بودند.

این حزب خود را حزب "الوسطی" نیز می نامد.
این حزب یکی از پیشگامان اصلاح اجتماعی است که فعالیتهای خود را در سال 1997 در اسکندریه با ریاست "هشام مصطفی عبدالعزیز" آغاز کرد.

مؤسس: هشام مصطفی عبدالعزیز
رييس حزب: هشام مصطفى عبدالعزيز
دبیر کل: عصام عبدالباسط زيدان

حزب عدل

حزب عدل

حزب عدل پس از انقلاب بیست و پنجم ژانویه 2011 در صحنه سیاسی مصر خود را مطرح کرد. جنبش های ششم آوریل و کفایه و جمعیت ملی تغییر از مؤسسان این حزب هستند.

نخستین نشست این حزب در محوطه "الازهر" در قاهره برگزار شد. در این نشست گروهی از اندیشمندان و فعالان سیاسی برنامه و هداف و اصول سیاسی این حزب را اعلام کردند.
جنبش های "6 آوریل"، "کفایه" و "جمعیت ملی تغییر" از مؤسسان این حزب هستند.
مؤسسان حزب عدل تأکید دارند که این حزب، حزب برنامه است و نه ایدئولوژی. این حزب خود را نماینده جریان میانه معرفی و تأکید کرده که همه گرایشهای سیاسی را می پذیرد.

مؤسسان: مصطفى النجار - منى البرادعی - عمرو الشوبكی - معز مسعود - عبد الجليل - مصطفى المنسق العام لحركة كفايه - عبد الرحمن يوسف.

 

حزب الكرامه 

حزب الكرامه

حزب الکرامه، از پیروان تفکرات جمال عبدالناصر در سال 2011 تأسیس شد. این حزب در نخستین انتخابات پارلمانی پس از سرنگونی حسنی مبارک با ائتلاف دمکراسی برای مصر که ریاست آن را حزب آزادی و عدالت بر عهده داشت، شرکت کرد.
مؤسس: حمدین صباحی
رئیس حزب: محمد سامی

حزب دمکراتیک عربی ناصری

حزب دمكراتيك عربي ناصري

حزب دمکراتیک عربی ناصری، پس از مخالفت کمیته احزاب مصری وابسته به مجلس شورا با صدور مجوز برای این حزب، با دستور دادگاه عالی اداری در نوزدهم آوریل 1992 تأسیس شد.
"فرید عبدالکریم" وکیل و سیاستمدار سوسیالیست است.
عبدالکریم پیش از تأسیس این حزب، دبیرکل اتحادیه سوسیالیست در جیزه بود.

حزب همبستگی اجتماعی

حزب همبستگي اجتماعي

حزب همبستگی اجتماعی در سال 1995 توسط اسامه شلتوت تأسیس شد.
این حزب اهداف خود را اینگونه اعلام کرده است: آزادی دستیابی به اطلاعات و خودداری از سانسور، ممانع از سپرده گذاری اموال مردم مصر در بانکهای خارجی مگر با شرطهای تعیین شده در قانون، همبستگی مصری ها برای منافع کل مردم مصر، حکومت مردم بر مردم، حق کل شهروندان برای نامزد شدن در انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب رئیس جمهور به صورت مستقیم توسط مردم، انتخاب مستقیم معاون رئیس جمهور توسط مردم به صورت جداگانه؛ برگزاری انتخابات در فهرست های فردی و مخالفت با انتخابات بر اساس فهرست.

حزب المحافظين

حزب المحافظين

حزب راستگرای المحافظین در سال 2006 تأسیس شد.
مؤسس: مصطفی عبدالعزیز نویسنده و روزنامه نگار
رییس حزب: اکمل قرطام
اعضا: إنجی حداد - حسام عيسى - سوسن بدر - محمد لطفی حسونة - حسن الحيوان - رشاد عبده - علی الفيومی.

حزب المصري (حزب دمكراتيك اجتماعي المصري)

حزب المصري (حزب دمکراتیک اجتماعی المصری)

حزب دمکراتیک اجتماعی المصری در سال 2011 با تفکر لیبرال سوسیالیست تأسیس شد.
تفکرات این حزب لیبرال و اجتماعی است، و هدف خود را تلاش برای توزیع ثروت بین کارگران با توجه به اقتصاد بازار است. این حزب در 29 اوت 2012 بعنوان عضو دولت پذیرفته شد.

مؤسسان: محمد أبو الغار، محمد غنيم، داوود عبد السيد، حازم الببلاوي، و ميرفت التلاوي.
رييس حزب: محمد ابوالغار

حزب مصر الحريه

حزب مصر الحريه

 حزب مصر الحریه در سال 2011 پس ازانقلاب مردم این کشور تأسیس شد.
این حزب  اهداف خود را این گونه اعلام کرده است: سهیم شدن در تأسیس دولت و ایجاد جامعه دموکراتیک، بازگرداندن کرامت به شهروندان، ایجاد حقوق برابر برای همه شهروندان زن و مرد مصری بدون تبعیض، ایجاد حکومت با حاکمیت قانون برای انتقال مسالمت آمیز قدرت، توجه به حقوق بشر بر اساس آزادی های دینی، مدنی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بعنوان چارچوبی الزام آور در قانون اساسی و قوانین کشور. آزادی فعالیت اقتصادی و تحقق عدالت اجتماعی جهت تضمین زندگی شرافتمندانه برای همه شهروندان مصری.

رييس حزب: عمرو حمزاوی

حزب مصری های آزاده

حزب مصري هاي آزاده

حزب لیبرال المصریین الاحرار (مصری های آزاده)، سوم آوریل 2011 تأسیس شد.

پس از تأسیس این حزب، گروهی از نخبگان و  فعالان سیاسی برنامه و اهداف این حزب را اعلام کردند.
کمیته احزاب مصر با در چهارم ژوئیه 2011 با تأسیس این حزب موافقت کرد.
شماری از شخصیت های شناخته شده مانند "محمد سلماوی" نویسنده، "جمال الغیطانی"، "دکتر هانی سری الدین"، "احمد فؤاد نجم" شاعر، "خالد یوسف" کارگردان، "احمد اسحاق"، "محمود مهنی" عضو مجمع مطالعات اسلامی قاهره و نائب رئیس سابق دانشگاه الازهر، "نجیب ساویرس" رئیس شورای اداری شرکت اوراسکوم تله کام، و "فاروق الباز" مدیر مرکز مطالعات فضایی در بوستن به این حزب پیوستند.
رییس حزب: احمد حسن سعید
نایب رییس: محمد ابوحامد
 

حزب الوفد الجديد

حزب الوفد الجديد

حزب لیبرال الوفد الجدید در سال 1978 تأسیس شد. این حزب وابسته به حزب قدیمی الوفد است  که در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد. از هنگام خروج انگلیس از مصر در ۱۹۲۰ تا انقلاب ۱۹۵۲ ، حزب الوفد بزرگ‌ترین حزب مصر و نقش بسیار مهمی در صحنهٔ سیاسی این کشور کشور داشت.
"الوفد" در اصطلاح به معنای هیأت و نماینده است، نام این حزب پس از آن انتخاب شد که هیأتی شامل "سعد زغلول" و چند شخصیت مهم دیگر مصری بلافاصله با پایان جنگ جهانی اول برای درخواست کسب استقلال کامل مصر به انگلیس رفتند.
انگلیس از مذاکره با آن‌ها خودداری و رهبرانشان را به جزیرهٔ مالت -که آن هم مثل مصر در آن زمان تحت‌الحمایه بریتانیا بود- تبعید کرد.
در پی این اقدام انگلیس، خیزشی عظیم در سطح مصر به وقوع پیوست که پس از آن به انقلاب ۱۹۱۹ مصر منجر شد. در نهایت در سال ۱۹۲۲ مصر کاملا استقلال یافت.
وفد در سال ۱۹۲۴ به یک حزب سیاسی رسمی تبدیل شد و با شبکهٔ منسجمی از اعضای خبره در شهرها و روستاهای گوناگون توانست قدرت بسیار و حمایت مردمی وسیعی از طیف‌های مختلف جامعه را کسب کند.
در رهبری حزب هم مسلمانان و هم مسیحیان قبطی حضور داشتند. و زنان عضو حزب به ویژه "صفیه" همسر زغلول و "هدا شعراوی" تلاش زیادی برای کسب حق رأی زنان کردند.
حزب وفد در انتخابات ۱۹۲۴ به پیروزی رسید و انتخابات‌ پس از آن نیز موفقیت دیگری برای این حزب رقم زد.
در ۱۹۲۷ سعد زغلول درگذشت و مصطفی نحاس به رهبری حزب رسیده و به نزاع سیاسی خود با انگلیس ادامه داد.
نحاس در ۱۹۳۶ با امضای قرارداد مصر و انگلیس روابط دو کشور را تا حدی قانونمند کرد، ولی انگلیسی ها همچنان کنترل کانال سوئز را در دست گرفتند.

حزب وفد نهایتاً پس از کودتای ۱۹۵۲ و تأسیس نظام جمهوری مانند همه احزاب دیگر منحل شد و تعدادی از رهبران آن به اتهام خیانت به کشور و فساد اعدام شدند.

حزب وفد جدید
حزب وفد در سال ۱۹۷۶ با اعلام نظام چندحزبی توسط انور سادات، تحدید حیات یافت و با نام حزب وفد جدید به رهبری فؤاد سراج‌الدین فعالیت خود را آغاز کرد. وفد جدید خواستار برقراری یک نظام پارلمانی چندحزبی و الغای سیاست‌های سوسیالیستی شد که در دوران رئیس‌جمهور سابق، جمال عبدالناصر، اتخاذ شده بود. وفد توانست به سرعت بخشی از محبوبیت خود را، به ویژه در میان قبطیان و مناطق مرفه‌تر شهری، بازیابد.
وفد در اواخر ۱۹۷۸ در اعتراض به سرکوب سیاسی سادات فعالیت خود را متوقف کرد اما در ۱۹۸۱ با ترور انور سادات دوباره احیا شد.
پس از آن حزب وفد به عنوان اپوزیسیون حکومت به ادامهٔ اجرای قانون شرایط اضطراری اعتراض داشته‌است. آن‌ها در انتخابات ۱۹۸۴ در ائتلاف با اخوان‌المسلمین به ۵۸ کرسی پارلمان رسیدند اما در چند دورهٔ بعدی انتخابات را تحریم کردند.
در سال ۲۰۰۰ فؤاد سراج‌الدین درگذشت و "نعمان جمعه" یک استاد دانشگاه در یک انتخابات شفاف و علنی به رهبری حزب رسید.
نعمان جمعه در سال ۲۰۰۵ در اولین انتخابات رقابتی ریاست‌جمهوری مصر در تاریخ این کشور شرکت کرد و بر اساس آمار رسمی به ۲٬۹٪ آراء رسید و پس از حسنی مبارک و ایمن نور در جای سوم قرار گرفت.

مؤسس: فؤاد سراج الدین
رييس حزب: البدوی شحاته
نایب رییس: محمود السقا

حزب التجمع

حزب التجمع

حزب التجمع (حزب التجمع الوطنی التقدمی الوحدوی) در سال 1976 با از سرگیری تأسیس احزب در مصر تأسیس شد.  پس از تأسیس آن، حزب سوسیالیست عربی الاتحاد که درسال 1976 تنها حزب سیاسی مصر بود منحل شد.
گروهی از چپ گرایان از جمله سوسیالیست ها، کمونیستها، ناصری ها، قومیت گرایان، و برخی لیبرالها، از مؤسسان این حزب هستند .. ولی در این بین کمونیستها بیشترین تأثیر را در تأسیس آن داشتند.
"خالد محیی الدین" مؤسس و رهبر تاریخی این حزب به شمار می آید. این حزب در نخستین انتخابات ریاست جمهوری پس از سرنگونی مبارک، "هشام البسطویسی" را بعنوان نامزد معرفی کرد.
این حزب در انتخابات مجلس الشعب در سال 2000 به 6 کرسی دست یافت و در انتخابات سال 2005 نیز 2 کرسی کسب کرد.

مؤسس: خالد محی الدین
رئیس حزب: رفعت السید
روزنامه های وابسته: الاهالی – التجمع

حزب تغییر و توسعه

حزب تغيير و توسعه

حزب تغییر و توسعه (التغییر و التنیمه) در سال 2011 تأسیس شد.
این حزب هدف خود را بازسازی و تحول دولت و حل مشکلات جامعه مصر اعلام کرده است.
حزب تغییر و توسعه اعضای خود را مجموعه ای از شهروندان مصری معرفی کرده که با تخصص ها و در سنین مختلف در انقلاب 25 ژانویه شرکت کردند.
این حزب یکشنبه 20/03/2011 اعلام موجودیت کرد.

برخی از اهداف اعلام شده:
- توسعه مصر و بازسازی حقوق شهروندی.
- حل مشکلات واقعی مصر .
- حفظ همدلی و ایجاد عدالت و کرامت در جامعه.
- تحول عناصر قدرت برای حفظ توازن و صلح.

مؤسسان این حزب توافق کردند که شعار اصلی این حزب "مصری .. و بس" باشد.

مؤسسان: گروهی از جوانان و انقلابیون 25 ژانویه.
 

جنبش کفایه

جنبش كفايه

جنبش "کفایه" همواره از مخالفان اصلی تمدید دوره ریاست جمهوری حسنی مبارک برای پنجمین بار بود، و با موروثی شدن ریاست جمهوری و تعیین جمال فزرند حسنی مبارک مقابله کرد.

پس از تغییرات در کابینه مصر در سال 2004 ، سیصد تن از اندیشمندان و شخصیتهای شناخته شده در جامعه مصر در صحنه سیاسی، سندی را برای ایجاد تغییر سیاسی واقعی در مصر امضا کردند. آنها خواستار پایان ظلم اقتصادی و فساد در سیاست خارجی شدند.

هماهنگ کنندگان جنبش: جورج أسحاق - عبدالحليم قنديل - مجدی أحمد حسين - محمد الأشقر
رهبران: عبد الوهاب المسيرى - جورج اسحاق - أمين إسكندر - أبوالعلا ماضي - أحمد بهاء الدين شعبان - كمال خليل

جنبش جوانان 6 ابريل

جنبش جوانان 6 ابريل

جوانان ششم آوریل یک جنبش مخالف است که در سال 2008 توسط گروهی از جوانان مصری و پس از اعتصاب عمومی کارگران مصری در همین تاریخ تأسیس شد.
اکثر اعضای این احزب وابستگی به جریان یا حزب سیاسی مشخصی ندارند.
این حزب پس از ناآرامی های داخلی در مصر در 6 اوریل 2008 وارد صحنه سیاسی شد.
این حزب تأکید دارد که تفکر خاصی را دنبال نمی کند چرا که افرادی با تفکرات مختلف عضو آن هستند.
در 6 آوریل 2006 برخی از جوانان حمایت خود را از اعتصاب کارگران اعلام کرده و برای پیش برد نظر "مجدی احمد حسین" نویسنده و روزنامه نگار که گفته بود این اعتصاب باید در مصر سراسری باشد و فقط به کارگران محدود نشود، تلاش کردند.
پس از چند روز با فعالیتهای این جنبش حامیان اعتصاب به ده ها هزار نفر رسیدند، و برخی روزنامه های مصری نیز از این موضوع حمایت کردند.
این اعتصاب  تا حد بسیار زیادی موفقیت آمیز بود.

هماهنگ کننده کل و مؤسس جنبش ششم آوریل: احمد ماهر
عضو دفتر سیاسی: عادل فهمی
مدیر دفتر رسانه ای و عضو دفتر سیاسی: محمود عفیفی
هماهنگ کننده رسانه ای و عضو دفتر سیاسی: خانم انجی حمدی

جمعيت میهنی برای تغيير 

جمعيت ميهني براي تغيير

جمعیت میهنی برای تغییر ائتلافی از شخصیت‌های و گروه‌های سیاسی و فرهنگی مصری از گرایش‌های متفاوت است که در فوریه ۲۰۱۰ به ابتکار و ریاست محمد البرادعی مدیرکل سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی، برای ایجاد تغییراتی در حکومت حسنی مبارک در مصر تشکیل شد. این گروه از فعالان در اعتراضات سراسری در مصر (۲۰۱۱) بود.
این جمعیت هدف اصلی خود را تلاش برای رسیدن به نظام سیاسی دمکراتیک واقعی، بر اساس عدالت اجتماعی اعلام کرده است.
نخستین گام برای رسیدن به این هدف نیز بر اساس اعلام این حزب، برگزاری انتخابات آزاد و سالم برای همه مصری ها است، به صورتی که همه در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس فرصتی برابر داشته باشند.
جمعیت میهنی برای تغییر همچنین درخواستهایی را برای تعدیل برخی مواد قانون اساسی مطرح کرده است.

اخوان المسلمین 

اخوان المسلمين

اخوان‌المسلمین مصر قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین گروه سیاسی اسلامی است که در سال ۱۹۲۸ میلادی (۱۳۰۷ شمسی، ۱۳۴۷ قمری) در شهر اسماعیلیه مصر به رهبری "حسن البنا" بنیان نهاده شد؛ این حزب سپس‌ فعالیت خود را به دیگر کشورهای عربی و اسلامی گسترش داد.
اخوان المسلمین جهت رسیدن به اهدافش (چون زنده کردن شعائر اسلامی و برافکندن سلطه ی بیگانگان و برقراری حکومت اسلامی ) در جبهه های مختلف فرهنگی، نظامی و سیاسی به مبارزه پرداخت، و در این رهگذر چند بار به دست حکومت ملک فاروق منحل شد و طی آن شمار زیادی از اعضای آن دستگیر و یا اعدام شدند.
پس از ترور حسن البنا، به تدریج تحولی در جنبش اخوان المسلمین به سوی فعالیت های مسالمت آمیز و کنار گذاشتن مبارزه مسلحانه صورت گرفت.
اخوان‌المسلمین مصر در جریان اعتراضات سال ۲۰۱۱ مصر که به سقوط حکومت حسنی مبارک انجامید شرکت داشت.
این گروه پس از سرنگونی مبارک با تشکیل حزب "آزادی و عدالت" وارد صحنه شد و توانست اکثریت پارلمانی را کسب کند و پس از آن نیز نامزد این حزب یعنی "محمد مرسی" در نخستین انتخابات ریاست جمهوری پس از سرنگونی مبارک پیروز شد.