العالم - گوناگون
در ادامه مطلب به تعدادی از عجیب ترین، ترسناک ترین و البته سخت ترین فرودگاه های جهان برای فرود آمدن که نفس شما و خلبان را در سینه حبس می کنند اشاره خواهیم کرد.
فرودگاه بین المللی ساوانا/ هیلتون (Savannah/Hilton International Airport)، گرجستان
اگر تا به حال به فرودگاه بین المللی ساوانا/ هیلتون در گرجستان رفته باشید حتماً متوجه دو سنگ قبری که در باند فرود شماره ۱۰ در درون آسفالت قرار گرفته اند شده اید. صاحبان قبلی زمین فرودگاه از این منطقه برای دفن کردن مردگان استفاده می کردند و وقتی که خودشان نیز از دنیا رفتند قبرشان در همین زمین کنده شد.
در طول جنگ جهانی دوم نظامیان این گورستان را به فرودگاهی برای انتقال نفرات و تجهیزات نظامی تبدیل کردند و تمامی اجساد گورستان نیز به نقطه دیگری منتقل شد. با این وجود به خاطر احترام به خانواده صاحبان این گورستان، قبر آن دو در وسط باند فرود شماره ۱۰ دست نخورده باقی ماند.
فرودگاه آگاتی (Agatti Airport)، هند
باند فرود این فرودگاه که ۴ هزار فوت (۱٫۲۰۰ متر) طول دارد به وسیله آب های اقیانوس اطلس احاطه شده که به خلیجی در داخل اقیانوس شبیه است. با این وجود به خاطر خطری که پروازها را هنگام نشست و برخاست در این فرودگاه تهدید می کند طرح هایی برای توسعه آن در دست بررسی است اما هم چنان هفته ای ۶ پرواز در این جزیره فرودگاهی انجام می شود.
فرودگاه گیزبورن (Gisborne Airport)، نیوزیلند
با یک بار دیدن فرودگاه گیزبورن نیوزیلند نام آن در ذهن شما باقی خواهد ماند زیرا یک خط راه آهن از وسط باند فرود اصلی آن عبور می کند. مامورین کنترل پرواز نه تنها وظیفه دارند ورود و خروج هواپیماها را بررسی و مراقبت کنند بلکه باید هماهنگی لازم به هنگام فرود و برخاست هواپیماها و ورود قطار را نیز انجام دهند.
فرودگاه جوانچو ای یراوسکوین (Juancho E Yrausquin Airport)، سابا، هلند
این فرودگاه از دو طرف با صخره های بلند و نوک تیز احاطه شده و باند فرود آن با تنها ۱٫۳۰۰ فوت (۳۹۰ متر) طول کوتاه ترین باند فرود در جهان به شمار می آید. به همین دلیل تنها هواپیماهای کوچک قادرند که در این فرودگاه به زمین بنشینند. البته با تمام این شرایط روزانه ۴ پرواز در این فرودگاه کوچک انجام می گیرد.
فرودگاه بین المللی کاناسی (Kansai International Airport)، اوزاکا، ژاپن
کشور ژاپن با کمبود زمین روبرو است بنابراین ساخت این فرودگاه در فاصله ۵٫۵ کیلومتری از ساحل از طریق پر کردن آب دریا با خاک و سنگ در سال ۱۹۸۷ آغاز شد و در سال ۱۹۹۴ اولین هواپیمای جمبوجت در آن فرود آمد. فرودگاه مصنوعی کاناسی چنان بزرگ است که از فضا نیز می توان آن را دید. مهندسان سازنده این فرودگاه تمهیدات لازم برای مقابله با زلزله، طوفان، بستر ناپایدار دریا و حمله های خرابکارانه را در ساخت فرودگاه مد نظر قرار داده اند و در صورت بروز هر کدام از این اتفاقات پرسنل حاضر در این فرودگاه و مسافران در امان خواهند بود.
البته به ادعای برخی از کارشناسان در ۵۰ سال آینده و با بالا آمدن سطح آب دریا و تغییرات شدید آب و هوایی این فرودگاه به اندازه زمان کنونی امن نخواهد بود و موج های بلند می توانند خطر بالقوه ای برای آن باشند.
فرودگاه کونگونهاس (Congonhas Airport)، سائوپائولو، برزیل
تمامی شهرهای بزرگ دارای فرودگاه هستند اما در هیچ کدام فرودگاه در فاصله چند دقیقه ای از مرکز شهر قرار ندارند. اگر چه نزدیک بودن فرودگاه به مرکز شهر برای مسافران بسیار مفید خواهد بود اما این موضوع بلند کردن و فرود آوردن هواپیماها را برای خلبانان و مامورین کنترل پرواز به امری چالش برانگیز تبدیل کرده است.
فرودگاه بین المللی پرنسس جولیانا (Princess Juliana International Airport)، سنت مارتن، کارائیب
فرود آمدن در این جزیره کوچک در دریای کارائیب برای خلبانان بسیار سخت خواهد بود زیرا آن ها مجبورند که با فاصله نزدیکی از روی ساحل باریک این جزیره با جمعیت فراوان حاضر در آن و همچنین از روی یک نرده بلند و جاده ای پر رفت و آمد بگذرند تا بتوانند در فاصله ای نزدیک باند فرود را ببینند. تعداد زیادی فرودگاه در دنیا وجود ندارد که تا این حد به خط ساحلی نزدیک باشند. در حالی که رد شدن از روی سر توریست های حاضر در ساحل خطر چندانی ندارد مواجهه با کامیون هایی که در هنگام فرود هواپیما در جاده کنار فرودگاه در حال تردد هستند برای خلبانان مشکل ساز خواهد بود و ممکن است هواپیمای در حال فرود با آن ها برخورد کند.