العالم _ عراق
سیاسیون عراقی در حالی در شرایط جدید مشغول مظنه کردن ائتلاف ها به منظور تشکیل "ائتلاف بزرگ" هستند که حضور معاون وزیر خارجه آمریکا در این کشور و رایزنی های مکرر وی با برخی از بزرگان جریانات سیاسی حکایت از آن دارد که اگرچه ایالات متحده آن چنان که امیدوار بود در نتایج انتخابات پارلمانی عراق نتایج مطلوب را به دست نیاورد اما در شرایط جدید چشم امید به تشکیل ائتلاف بزرگ و متاثر از آن تشکیل دولت دارد.
آمریکا اگر چه به شکلی مداوم و در مقاطع مختلف گذشته "نه بزرگ" عراقی ها به حضورش در این کشور را دریافت کرده است اما در شرایط کنونی همچنان بر این عقیده است که به شکل استعمارگران نوین بدون استخدام هیچ سلاح و تجهیزاتی مراتب حضور خود در عراق را مستحکم کند. از این رو ائتلاف ها و مساله مداخله در تعیین نخست وزیر آینده و دولت را در صدر توجهات خویش قرارداده است.
تیپولوژی گروه های درگیر در مساله انتخابات عراق نشان می دهد علی رغم گسست ها و پیوست های مکرر احزاب در عرصه سیاسی چند ماه گذشته عراق، اینک بخت دو جریان برای تشکیل ائتلاف بزرگ در پارلمان بیش از دیگران است و جالب آنکه هر دو جریان مدعی هستند به "کتله اکبر" برای تشکیل دولت نزدیک شده اند. شاکله اصلی جریان اول مشتمل بر سائرون مقتدی صدر، حکمت حکیم، نصر عبادی و الوطنیه ایاد علاوی است و در جریان دوم فتح عامری، قانون مالکی و چنانکه گفته می شود بخش هایی جداشده از نصر عبادی و الفضیله تاکنون با هم، همپیمان شده اند که در این آزمون سخت و نفسگیر به رقابت بپردازند. در این میان موفقیت در جلب و جذب نگاه های گروه های کردی و اهل سنت می تواند در واقع ماجرا را به نفع یک گروه و البته شکست گروه دیگر رقم بزند از این رو عمده تلاش ها در شرایط کنونی متوجه این مساله است. در همین راستا تلاش معاون وزیر خارجه امریکا در عراق نیز بیش از سایرین بر این محمل متمرکز شده است که در قالب نزدیک سازی این جریانات به یکدیگر ماهی مورد نظر و مطلوب کشورش را در اخرین لحظات صید کند. در کنار این دو حرکت البته تلاش هایی هم برای نزدیک کردن هر چه بیشتر صدر و مالکی در جریان است که در صورت موفقیت می تواند بهترین نتیجه را برای ائتلاف حداکثری شیعیان موجب شود.
از نکات مهم و در عین حال تاثیرگذار بر نتایج ائتلاف های کنونی احتمال خروج فالح فیاض از ائتلاف با النصر عبادی است. جدایی این رییس هیات حشد الشعبی از حیدرالعبادی از یک سو باعث ریزش کرسی های النصر می شود و بالمال بخت گروه سائرون و متحدانش را برای برنده شدن در انتخابات کمتر می کند و از دیگر سو او را چنانکه گفته می شود در شمار متصدیان پست نخست وزیری آینده قرار می دهد ، امری که بی گمان زیاد مطلوب آمریکایی ها نیست در همین راستا توجه به گزارش هایی که در قالب آن گفته می شود نگاه مرجعیت در عراق درخصوص نخست وزیری به شخص عبادی نیست می تواند تا حدی در روشن شدن شرایط این روزهای عراق راهگشا باشد. مبتنی بر این گزارش ها باید برای تصدی این پست چشم به شخصیتی داشت که به زعم مرجعیت مستقل و غیر سیاسی باشد و نگاه او صرفا و موکدا به مبارزه با فساد و آینده عراق و فارغ از دسته بندی های متداول و مرسوم در این کشور باشد.
کلام پایانی آنکه در شرایطی که ماجرای اعتراضات به عملکرد دولت در تامین معیشت مردم اگر چه تخفیف یافته اما هنوز ادامه دارد و باعنایت به اینکه در خلال چهار ماه گذشته مسائلی چون تشکیک در نتایج انتخابات و تحمیل پروژه بازشماری آرا به شکل دستی مساله تشکیل دولت و متاثر از آن مجلس و ریاست جمهوری را در عمل ناکام گذاشت و در حقیقت مدت زمانی چهارماهه را ضایع کرد به نظر می رسد اینک بایستی توجه و تمرکز گروه های پیروز در انتخابات متوجه و متمرکز بر این مساله باشد که منتفع از هرگونه تعلل در تشکیل دولت یقینا کسانی هستند که بارها از عراق رانده شده اند اما دوباره و با بهانه هایی جدید بازگشته اند. آیا تلاش های معاون وزیر خارجه امریکا در عراق و رایزنی های او با جریانات سیاسی می تواند ملاک سنجشی برای ارزیابی صداقت، میهن گرایی و استقلال گروه های خواهان تشکیل دولت آینده عراق باشد؟
ابورضاصالح