العالم - فلسطین
از گذشته ابتکارهای صلح کماکان ارائه می شود آغازگر آن سند اسرا و سپس مذاکرات در چندین پایتخت کشورعربی، سپس توافق سال 2013 در مصر و مذاکرات لبنان، قاهره و مسکو ادامه یافت پس از آن گمان کردیم اختلافات با امضای توافق برای تشکیل دولت وفاق ملی پایان یافته است اما آن دولت نیز دیری نپایید و پس از انحلال آن، اختلافات سیاسی مانند گذشته به قوه اجرایی و قانونگذاری و قضایی امتداد یافت بلکه مساله از این نیز فراتر رفت و در حد اختلافات باقی نماند بلکه تشکیلات خودگردان ، غزه را تحریم اقتصادی کرد و پس از گذر از همه این مراحل و جزئیات و جزر و مدهای فراوان، 8 گروه فلسطینی ، ابتکاری را با استناد بر اصول مورد توافق دو طرف در توافقات پیش، ارائه دادند که تنها تفاوت آن تعیین جدول زمانی برای اجراست.
جنبش حماس بدون قید و شرط با این ابتکار موافقت کرد و خود را از زیر بار سرزنش نجات داد، زیرا به خوبی می داند فتح به این راحتی به این ابتکار راضی نمی شود به ویژه که شماری از رهبران تشکیلات خودگردان پیش از این اعلام کرده بودند که نیازی به توافقات جدید ندارند و گزینه پیش رویشان فقط توافق 2017 است اما چرا تشکیلات خودگردان فقط به توافق سال 2017 پایبند است اما در مقابل جنبش حماس از صحبت درباره این توافق خودداری می کند و تاکید دارد توافق سال 2011 و نتائج بیروت ، اصل و اساس است .
به موجب توافق 2017 که در قاهره به امضا رسید، تشکیلات خودگردان می تواند به ماموریت های خود ادامه داده و کاملا به مسئولیت های خود در اداره مسائل نوارغزه بپردازد، که حماس آن را به حاشیه راندن مطلق خود و دور کردن از صحنه می داند و شاید جنبش حماس در دل از امضای آن پشیمان شده اما شرایط آن مرحله و فشار میانجی مصری و وضعیت سیاسی موجب شد تا آن را امضا کند اما دلیل پایبندی جنبش حماس و سایر گروه ها به توافق سال 2011 این است که همه مسائل را با توجه به اهمیت آن بررسی می کند و بر خلاف توافق 2017 همه گروه های فلسطینی آن را امضا کرده اند.
هشت گروه فلسطینی اما برای عدم پایبندی به دو توافق؛ توافق جدیدی را ارائه دادند این در حالی است که در شرایط حساس کنونی قدس یهودی شده و طرح های امریکائی صهیونیستی برای پایمال کردن سایر مسائل فلسطین در حال اجراست و حمایت کشورهای عربی برای عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی کمرنگ شده از اینرو پذیرفتن ابتکار هشت گروه در واقع ارادی نیست بلکه با توجه به حساسیت کنونی شرایط در فلسطین، به وظیفه ای ملی تبدیل شده است.
اما سوال این است اگر همه بر ضرورت برگزاری انتخابات گسترده پارلمانی و قانونگذاری تاکید دارند و محمود عباس رئیس تشکلات خودگردان نیز از تریبون سازمان ملل اعلام کرد، پس چه کسی مانع اجرایی شدن آن است ؟
خلاصه اینکه این سیاست برای به حاشیه کشاندن دیگران و ایمان نداشتن به مشارکت سیاسی و تعیین دموکراسی در حد صندلی ریاست است که حاکمان بر آن تکیه می زنند پس مشکل در توافق ها ، ساختارها و دست های امضا کنندگان نیست بلکه در دلهایی است که هنوز صاف نشده و عقل هایی که ایمان نیاورده و فقط انچه را که می بیند باور می کند و از همه می خواهد از زاویه دید او بنگرند .
قدس یهودی شده، شهرک سازی افزایش یافته و توطئه در حال افزایش است و مسئولین هنوز فریاد می زنند تشکیل هیچ دولتی در غزه و هیچ دولتی بدون غزه امکان ندارد شعاری که فقط از لبها فراتر می رود و در واقع دو قوه قانونگذاری و اجرایی و قضایی وجود دارد و زیر ساخت برای تشکیل دو دولت در واقع فراهم شده است .
بنابراین، این همه شعار چه فایده ای داشت.
اسراء البحيصي - مراسلة العالم