العالم ـ فلسطین اشغالی
پیش از هرچیز باید تاکید داشت که ایران بیش از هر کشور دیگری طی چهل سال گذشته به خاطر حمایت از مسئله فلسطین تحت فشار بوده است و همه جنگ ها و تحریم های اقتصادی بی سابقه و جنگ های روانی علیه ایران در سال های گذشته به دلیل حمایت جمهوری اسلامی ایران از فلسطین پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 بوده است.
تمام آنچه که درباره برنامه هسته ای ایران و دخالت ایران در امور کشورهای منطقه و دروغ پردازی‌ها درباره تشیع گفته می شود و نیز دیگر اتهامات آمریکایی اسراییلی و اعراب مرتجع درواقع اقدامی برای فریب افکار عمومی است؛ زیرا تنها گناه ایران این است که از مساله فلسطین حمایت می کند.
در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، ایران سفارت رژیم اشغالگر در تهران را بست و سفیر صهیونیستها را اخراج کرد و نخستین سفارتخانه در جهان برای فلسطین اشغالی گشود و پرچم فلسطین در آسمان تهران به اهتزاز درآمد و در کمتر از 4 ماه امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آخرین جمعه از ماه مبارک رمضان را روز جهانی قدس اعلام کرد و مقامات ایران از یاسر عرفات همچون یک قهرمان استقبال کردند.
جنبش حماس و جهاد اسلامی که محمود عباس از ایران به خاطر ارتباطش با این دو جنبش انتقاد می کند، در واقع جنبش‌هایی مردمی هستند که همانند جنبش فتح از میان مردم فلسطین برخاسته اند؛ اما حماس و جهاد به خاطر مواضع‌شان در قبال رژیم اشغالگر، توانستند پایگاه مردمی گسترده تری در میان ملت فلسطین به دست آورند؛ چنانکه در آخرین انتخابات قانون‌گذاری در سال 2006، حماس بیشترین کرسی ها را به دست آورد.
محبوبیت جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی در میان فلسطینیان در واقع به مواضع این دو جنبش در قبال رژیم صهیونیستی و نیز 26 سال مصیبت و فاجعه ای که بر مردم فلسطین و مساله فلسطین نازل شد؛ باز می گردد. چنانکه "اسراییل" از زمان پیمان اسلو در سال 1993 تا به امروز اغلب سرزمین‌های فلسطینی را در مقابل دیدگاه ناظر "صلح آمریکایی" غارت کرده است؛ این ناظر آمریکایی اینک سفارتش را به قدس منتقل کرد و قدس را به عنوان پایتخت همیشگی "اسراییل" به رسمیت شناخت و امروز به زندگی 800 میلیون شهرک نشین صهیونیستی در کرانه باختری و قدس مشروعیت می بخشد، در حالی که غزه همچنان تحت محاصره است؛ مساله ای که باعث شد رییس تشکیلات خودگردان نیز اعلام کند که اگر رژیم صهیونیستی قانون ملحق کردن "غور اردن" را تصویب کند، در دادگاه کیفری بین المللی شکایت خواهد کرد و روابطش را به طور کامل با "اسراییل" قطع خواهد کرد که این موضع در واقع به مواضع حماس و جهاد اسلامی نزدیک است.
متاسفانه محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین می گوید که "بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر به صلح ایمان ندارد و با تمام تلاش‌های پیشین ولادمیر پوتین رییس جمهور روسیه به منظور برگزاری دیدار میان او و محمود عباس مخالفت کرد". اما آنچه که برای ما تاسف برانگیز است، آن است که عباس پس از دیدار با نتانیاهو به چه چیزی دست خواهد یافت؟ آیا 26 سال رفتن در پی سراب کافی نبود؟
جمهوری اسلامی ایران به مساله فلسطین در وهله اول به عنوان یک مسالهای برای تحقق آزادی و رهایی ملت فلسطین نگاه می کند؛ زیرا به رغم اختلاف با یاسر عرفات، سفارتخانه فلسطین همچنان در ایران باقی ماند و برای ایران هیچ تفاوتی میان فتح و حماس و جهاد اسلامی وجود ندارد.
تجربه اسلو از بیش از 26 سال تاکنون، درست بودن مواضع ایران و مواضع گروههای مقاومت در فلسطین را اثبات کرد. نکته قابل توجه آن است که فلسطینی ها و عربها به خاطر پیوستن به پیمان اسلو، به جای آنکه از احترام "ناظر صلح آمریکایی" برخوردار باشند، درواقع ناظر امریکایی همواره "شرکای صلح" را مورد حمله و اهانت قرار می دهد. آخرین مورد از این توهین ها، سخنان مایک پومپئو در توهین به وزرای خارجه عرب بود؛ وی با بی شرمی و گستاخانه از وزرای خارجه عرب که به مشروعیت بخشیدن به شهرکهای صهیونیستی در کرانه باختری اعتراض کرده بودند، خواست تا به جای اعتراض به زورگویی دولتش، می بایست عادیسازی روابط با "اسراییل" را آغاز کنند.