العالم -
عراق
امروز هفدهمین سالگرد سقوط بغداد به دست اشغالگران آمریکایی است. حمله آمریکا به عراق علاوه بر هزینه‌های سرسام‌‌آور اقتصادی و سیاسی برای واشنگتن بزرگ‌ترین فاجعه و مصیبت را برای مردم عراق رقم زد تا جایی که پیامدهای این تجاوز تا به امروز نیز گریبان‌گیر این مردم است.
آمریکا با وجود خروج از عراق در سال ۲۰۱۱ که تحت فشار مقاومت مردم این کشور در قبال تمدید حضور اشغالگران، صورت گرفت، در سال ۲۰۱۴ به بهانه مبارزه با داعش بار دیگر وارد این کشور شد و تا به امروز با وجود شکست داعش و مخالفت دولت و پارلمان و مردم این کشور، همچنان حضور دارد و به هیچ‌وجه حاضر به از دست دادن موقعیت استراتژیک خود در عراق نیست.
«احمد البهنساوى» در یادداشتی در پایگاه خبری مصری «الوطن» درباره هفدهمین سالگرد سقوط بغداد نوشت: «همان‌گونه که اشغال عراق آمریکا به بهانه ضعیف وجود سلاح‌های هسته‌ای و کشتار جمعی در این کشور، بسیار عجیب بود و واشنگتن هرگز نتوانست این ادعا را ثابت کند، اسامی متعددی برای این حمله و توصیف این اشغالگری بیان شد مانند حمله آمریکا به عراق، نبرد سرنوشت‌ساز، جنگ سوم خلیج [فارس]، جنگ عراق، اشغال عراق، جنگ آزادسازی عراق، جنگ آزادی عراق».
«صرف‌نظر از اسامی که برای این حمله در نظر گرفته شد، ۱۷ سال پیش، نیروهای آمریکایی طی یک عملیات نظامی که از ۱۹ مارس آغاز و تا اول ماه می ادامه داشت، عراق را اشغال کردند و در روز ۹ آوریل، با کمک کشورهایی مثل بریتانیا، استرالیا و سایر همپیمانان خود، موجب سقوط بغداد، پایتخت این کشور شدند.»
«این جنگ خسارات جانی زیادی برای شهروندان عراق در طول تاریخ این کشور و حتی برای ارتش آمریکا به دلیل مقاومت عراقی‌ها، به همراه داشت. در نهایت این اشغالگری به طور رسمی در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ با پایین آمدن پرچم آمریکا در بغداد و خروج آخرین نظامی آمریکایی در ۱۸ دسامبر همین سال به پایان رسید.»
«به ادعای «جرج دبلیو بوش» رئیس‌جمهور وقت آمریکا و «تونی بلر» نخست‌وزیر وقت بریتانیا، ماموریت نیروهای ائتلاف را خلع سلاح عراق از اسلحه کشتار جمعی و متوقف کردن صدام در حمایت از تروریسم و آزادسازی ملت عراق اعلام کردند.
«اشغال عراق با همین نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا آغاز شد و ساختار آن با ائتلاف مربوط به جنگ دوم خلیج فارس بسیار متفاوت بود. زیرا تشکیل این ائتلاف بسیار دشوار بود و بر اساس وجود جبهه‌های داخلی مختلف در عراق از شیعه به رهبری شخصیت‌های دینی در جنوب کشور گرفته تا کردها در شمال به رهبری «جلال طالبانی» و «مسعود بارزانی» تشکیل شد. ۹۸ درصد نیروهای نظامی این ائتلاف از نیروهای آمریکایی و انگلیسی بود.».
«بهانه وجود سلاح کشتار جمعی در عراق از بارزترین بهانه‌ها و توجیه‌هایی بود که دولت آمریکا از زبان «کالین پاول» وزیر خارجه وقت آمریکا در سازمان ملل و شورای امنیت تکرار می‌شد. این در حالی بود که «هانس بلیکس» بازرس ارشد سابق سازمان ملل در عراق پیش از جنگ تاکید کرده بود که تیم بازرسان او، هیچ سلاح هسته‌ای، شیمیایی یا بیولوژیکی در عراق نیافته‌اند و تنها موشک‌های تاکتیکی و دوربردی که برد آنها فراتر استاندارد سازمان ملل است، در عراق وجود دارد. نام این موشک‌ها «الصمود» بود و صدام با نابودی و انهدام این موشک‌ها از سوی تیم بلیکس به منظور پایان یافتن منازعه به وجود آمده موافق کرده است.»
«پس از سقوط بغداد، رئیس‌جمهور آمریکا یک تیم بازرسی به ریاست «دیوید کی» اعزام کرد و وی نیز طی گزارشی در سوم اکتبر ۲۰۰۳ به او اعلام کرد: «تاکنون هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق نیافته است». «دیوید کی سپس در نشست سنای آمریکا گفت: به اعتقاد من، ما اوضاع عراق را در مقایسه با قبل از آغاز حمله و جنگ، خطرناک‌تر کردیم.»
«در ژوئن ۲۰۰۴، در اقدامی بی‌سابقه، «بیل کلینتون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا در مصاحبه با مجله تایمز گفت که ما می‌بایست پیش از حمله به عراق، به هانس بلیکس رئیس سابق بازرسان سازمان ملل در عراق اجازه می دادیم کارش را تمام کند. این اظهارات با واکنش جرج بوش پسر همراه شد و وی در دوم آگوست همین سال گفت: حتی اگر پیش از آغاز جنگ، آنچه را که اکنون درباره عدم وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق می‌دانم، می‌دانستم باز وارد این کشور می‌شدم.»