العالم - كشكول
با برررسی روند توهین به پیامبر اکرم (ص) به این نتیجه می رسیم که این امر از ابتدای دعوت وی به اسلام رخ داده و از ان زمان حضرت محمد (ص) پشت سر هم در معرض توهین قرار گرفته اند.
توهین سلمان رشدی و آیات شیطانی وی در سال 1989 اولین مورد نبود همچنان که اقدام روزنامه دانمارکی و فرانسوی و کاریکاتورها و انتشار فیلم توهین آمیز درباره پیامبر اکرم (ص) و سوزاندن قرآن در شهری در جنوب سوئد در قرن 21 نیز آخرین این توهین ها نخواهد بود.
این توهین ها که هر از گاهی تکرار می شود و احساسات یک میلیارد و 700 میلیون مسلمان جهان را برمی انگیزد، تصمیم شخصی نیست بلکه برنامه هایی کینه توزانه و شرارت بار و سیاست دشمنی با اسلام از سوی صهیونیست ها، نهادهای سیاسی و فرهنگی جهان غرب و دولت های سلطه جوی جهان است که آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی اخیرشان به شدت از آن انتقاد کردند.
رهبر معظم انقلاب هدف از تکرار این توهین را در راستای منحرف کردن افکار مردم و دولتهای غرب آسیا از طرح های پلید امریکا و رژیم صهیونیستی در این منطقه دانستند.
سازش ننگین با رژیم اشغالگر که برخی نظام های عربی در پی آن هستند، بخشی از این طرح ها و نقشه هاست. همچنین این توهین در واقع بیانگر میزان کینه توزی نظام های مستبد غربی نسبت به اسلام است و علت آن گسترش اسلام و گرویدن هزاران نفر و شاید میلیون ها نفر در اروپا به اسلام است که این امر خشم صهیونیستها و افراط گرایان و متعصبان غربی را برانگیخت کسانی که گسترش دین محمد (ص) خوشایند آنها نیست. از این رو به خدشه دار کردن چهره نبی اکرم و دین اسلام روی آوردند و اسلام را دین خشونت و تروریسم جلوه دادند و با زنان محجبه به جنگ و ستیز برخاستند و آنها را از حجاب منع می کردند و رسانه های خود را به اسلام هراسی اختصاص دادند. بی تردید این اقدامات آنها نوعی نژادپرستی و اسلام ستیزی است.
بهترین دلیل بر موافقت نظام های غربی و مسئولان آنها با این سیاست آن است که مسئولان فرانسوی و در راس آنها امانوئل مکرون رییس جمهوری فرانسه، به بهانه آزادی بیان و اندیشه از محکومیت جنایت بزرگ مجله شارلی ابدو امتناع می کنند.
اما ما می خواهیم از کسانی که ادعای دموکراسی می کنند، بپرسیم که آیا توهین به دیگران و بدنام کردن آنها بویژه توهین و بدنام کردن یک میلیارد و هفتصد میلیون مسلمان، آزادی بیان و اندیشه محسوب می شود؟
آیا اقدام ناپسند این مجله فرانسوی دلیلی بارز بر نفرت پراکنی و توهین به مقدسات و نقض آشکار ماده 1 و 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر و نقض بخش نخست بند سوم ماده 19 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی محسوب نمی شود. علاوه بر این، اقدام شارلی ابدو به موجب ماده 32 قانون آزادی مطبوعات فرانسه نوعی جنایت به شمار می آید.
از سوی دیگر باید یادآور شویم که دادگاه حقوق بشر اروپا در تاریخ 25 اکتبر 2018 اعلام کرد که توهین به رسول اکرم(ص) در چارچوب آزادی بیان و اندیشه قرار نمی گیرد.
بنابراین ملت های مسلمان و بویژه کشورهای غرب آسیا باید موضعی آشکار در قبال دشمنی سیاستمداران و سران غرب نسبت به اسلام و مسلمانان اتخاذ کنند و می بایست نسبت به مسائل منطقه همواره آگاه و هوشیار باشند.
امیدوار بودیم که تمام کشورهای اسلامی همانند پاکستان، ایران و ترکیه این اقدام ناپسند را محکوم می کردند؛ اما به نظر می رسد درحالی که یاران ابلیس بار دیگر برای ضربه به اسلام برخاسته اند، سران کشورهای عربی یا در خوابند و یا مشغول عادی سازی روابط با صهیونیستها هستند و پیامبر خود را فراموش کرده و دین خود را فروخته اند.