العالم - زلال قرآن
به هدایت آیات 1 و 2 سوره مبارکه انسان:
« هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا . إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا»
ترجمه: (آیا برانسان روزگارانی نگذشت که چیزی هیچ لایق ذکر نبود؟ . ما انسان را از آب نطفه مختلط (بی حس و شعور) خلق کردیم و او را می آزماییم و بدین سبب دارای قوای چشم و گوش (ومشاعروعقل وهوش) گردانیدیم).
وجود انسان در بدو خلقت (چه از نظر جسمی چه از نظر روحی) از استعداد محض تشکیل شده که هنوز کمالی را احراز نکرده است.
در خلقت انسان (که مرکب از دو بُعد جسمی و روحی است) به گواه آیات 12 تا 14 سوره مبارکه مومنون: «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ . ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَكِينٍ . ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّـهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»
ترجمه: (و همانا ما آدمی را از گل خالص آفریدیم. آن گاه او را نطفه گردانیده و درجای استوار (صلب و رحم) قرار دادیم. آن گاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان ساختیم و سپس بر استخوان‌ها گوشت پوشانیدیم (و پیکری کامل کردیم) پس از آن (به دمیدن روح پاک مجرد) خلقتی دیگرش انشا نمودیم؛ آفرین بر (قدرت کامل) خدای که بهترین آفرینندگان است).
ابتدا بُعد جسمی تشکیل شده و مراحل کمالی خود را ازغلظت وکدورت بسوی لطافت طی می کند و به شهادت آیات 7 تا9 سوره مبارکه سجده: « الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ. ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ. ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ»
ترجمه: (آن خدایی که هرچیز را به نیکوترین وجه خلقت کرد و آدمی را نخست ازخاک (پست بدین حسن وکمال) بیافرید. آن گاه خلقت نژاد نوع او را ازچکیده ای از آب بی قدر (و نطفه بی حس) مقرر گردانید. سپس آن (نطفه بی جان) را نیکو بیاراست و از روح (قدسی الهی) خود در آن بدمید، و شما را دارای گوش و چشمها و قلبها (با حسّ و هوش) گردانید، باز بسیار اندک شکر و سپاسگزاری نعمتهای حق می کنید).
هنگامی که به حد مشخصی ازکمال رسید باذن الله تعالی با دمیده شدن روح الهی به موجودی مستقل تبدیل می شود و رشد و کمال جسمی و روحی خود را ادامه می دهد.