العالم - زلال قرآن
سلوک فطری به سوی اسماءالله انسان را دربسترصحیح کمال قرارمی دهد.
در اینجا توجه به این موضوع بسیار مهم و اساسی ودقیق هم لازم است که:
انسان که ظرفیت و توان سلوک فطری به سوی اسماءالله را دارد، می تواند ازراه فطرت موفق به فهم ودرک حقایق عالم شده وکمالات ممکنات را به شهود قلبی ادراک نماید، و به شهادت آیه 53 سوره مبارکه فصلت:
«سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»
ترجمه: (ما آیات (قدرت وحکمت) خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان کاملا هویدا و روشن می گردانیم تا ظاهر و آشکار شود که خدا برحق است. آیا همین حقیقت که خدا برهمه موجودات عالم پیدا و گواه است کفایت (از برهان) نمی کند).
چون انتساب به اسماءالله بواسطه آثاری که از آنها دراقطار عالم ظاهر گردیده وما اجازه یافته ایم که آنها را مشاهده نماییم، برای نوع بشرمیّسرگردیده است، پس حسب قاعده کلی:«از اثر پی به موثر بردن»، انسان می تواند ازمشاهده کمال مخلوقات یقین کند که حضرت رب‌العامین افاضه کننده وجود وهستی و کمالات به تمامی مخلوقات پیدا و پنهان عالم است وآنچه در جهان هستی بروز و ظهور پیدا می کند مظهراسمی از اسماءالله است.