العالم - زلال قرآن
انسان برای دستیابی به مقام رفیع قرب خداوند سبحان و وصول به رضوان الهی، باید بکوشد که عمل او آزروی اخلاص نیت و صدق و صفا و فارغ از هر شائبه و اغراض مادی و دنیائی و فقط برای رضای خدا صورت پذیرد.
و این موفقیت روزیِ کسی خواهد شد که محوجمال و کمال الهی و واله و شیدای او شده و سوار بر مرکب راهوار عشق و محبت خداوند سبحان، با تمام وجود وتوان در راه وصول به قرب او، در صراط مستقیم الهی حرکت نماید و خود را به جائی برساند که بجزخدا را نبیند وجز برای رضای اوگام برندارد، ولازمه چنین توفیقی این است که به یقین باورکند که:
شایسته انسان «خَلیفَةُ الله» و «مَسجُودِ مَلائِکه» که خداوند منّان او را به تاج «کَرَّمنا» مفتخر فرموده نیست که با داشتن مقام ارفع دربین مخلوقات عالم، به پَستی بگرایده وخود را اسیر تعلقات دنیا و مطامع بی ارزش آن کند، بلکه شایسته اوست که قلب خویش را خانه محبت حضرت حق سبحانه وتعالی و مسکن و معبرملائکة الله نماید و راه ورود به آن را به روی کلیه شیاطین ببندد که سُنت خداوند سبحان درآیه 81 سوره مبارکه اسرا:
«وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا»
ترجمه: (و (به امت) بگو که (دین) حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لایق محو نابودی ابدی است).
این است که چون حق بیاید باطل محو و نا بود گردد.